𝗠𝘢j𝘯u𝗻 .

مجـنون ، شاعری است که دیوانه‌وار از زیبایی تو سخن می‌گوید `.

قیس و لیلی در دوران کودکی عاشق یکدیگر می‌شوند ، اما مخالفت خانواده‌ها باعث جدایی آنها می‌گردد . قیس به دلیل عشق عمیقش دیوانه می‌شود و به بیابان پناه می‌برد و به `مجـنون` معروف می‌شود ؛ لیلی به اجبار خانواده با مرد دیگری ازدواج می‌کند اما عشقش به مجنون پایدار می‌ماند . در نهایت ، لیلی از دنیا می‌رود و مجنون که از این خبر مطلع می‌شود ، بر سر قـ.بر او جان می‌دهد .

چو مجـنون را غم لیلی به سر زد ، ز سودای دلی شوریده‌تر زد . - در وصف عشق مجنون

مجـنون به کوه و دشت و بیابان ، همی شد با دل پر درد و سوزان !) - مجنون در بیابان

مجـنون به دست هجر تو چون ستاره‌ام ؛ ندانم به چه کوشم ، چه پیکاره‌ام . - از اندیشه های مجنون دربارۀ عشق و هجران لیلی

ای لیلی ، چشمانت چون نرگسان مشکین ، دل مرا برده در خواب و خیال . - مجنون

ای لیلی ، به کجا رفتی؟ جان من به هم ریخت . عشق در این دل را به تنهایی رها نکن . هر لحظه از دست رفتن تو ، جهان مرا به غم و اندوه فرو می‌برد . - مجنون سر مزار لیلی

هرلحظه از غم تو ، دریای از آتش در دلم می‌جوشد . - مجنون

دلم ز عشق لیلی بسوخت به جان آتشین مجـنون شدم . - نظامی گنجوی