اطلس

در اساطیر یونانی، اطلس تیتان مسئول تحمل وزن آسمان بر روی دوش خود بود، باری که زئوس به عنوان مجازات به او داده بود. اطلس به عنوان مردی خردمند و بنیانگذار ستاره شناسی شناخته می شد. از نظر افلاطون، او اولین پادشاه آتلانتیس بود، و او نام خود را به یک رشته کوه عظیم در شمال آفریقا، اقیانوس اطلس بزرگ و هر مجموعه بزرگی از نقشه ها داد.

اطلس به عنوان مجازات زئوس به دلیل رهبری تیتان ها در نبرد با خدایان المپیا برای کنترل آسمان ها، وظیفه نگه داشتن آسمان ها را به عهده گرفت. هومر در روشی مشابه، اطلس را در ادیسه خود توصیف می‌کند که اعماق همه دریاها را می‌شناسد، و ستون‌هایی را در اقیانوس اطلس نگه می‌دارد که آسمان‌ها و زمین را از هم جدا می‌کند.

در هنر یونانی، اطلس از قرن ششم قبل از میلاد، اغلب در تصاویری از هرکول، به ویژه در معبد زئوس در المپیا (حدود 460 پیش از میلاد)، جایی که او در باغ های هسپرید ایستاده است، نشان داده می شود . . صحنه‌های مشابهی نیز در تزئینات سفال یونانی، به‌ویژه در مورد برادرش پرومتئوس، رایج بود. در دوران هلنیستی و رومی، اطلس اغلب در موقعیتی که اکنون آشناست با زانوهای خمیده نشان داده می شود که برای نگه داشتن کره زمین روی شانه هایش تلاش می کند. شاید برجسته ترین نمونه این ژست مجسمه قرن دوم میلادی باشد که اکنون در موزه باستان شناسی ناپل قرار دارد.

زندگی او یک رویای بلند و باشکوه بود.