طوفان در جزیره مگوشو p4

سرنوشت چیست؟چیزی که هم می‌توان تغییرش داد و هم نمی توان تغییرش داد {دید ربکا}. صبح از خواب بیدار شدم،حس کردم امروز هم مثل روز های دیگه است ولی یک دفعه یاد دیشب افتادم یاد افتاد که قراره فرار کنم و قراره از این زندگی نکبت بار خلاص شم. به چگونگی آش فکر نمی کردم لبخند بر روی صورتم پدیدار شد دیروز دیگر سر ساعت ۱۲ نصفه شب باید به محل قرار میرسدم.صدا داد های خانم موریسون شروع شده بود و امروز فردا باید به روال عادی کار های می پرداختم.از پله ها پایین رفتم و شروع به کار کردم.روز بعد هم به همین روال گذشت.

بالاخره امروز رسید،روزی که سرنوشتم تغییر می‌کرد .وسایلم را جمع کرده بودم و تا نصفه شب خودم را به خواب زدم.سر ساعت ۱۱:۵۰ وسایلم را برداشتم و به طرف در رفتم راستش خیلی استرس داشتم در حال که داشتم در را باز میکردم صدایی داد زد:((کجا می‌روی دختره ی دیوانه؟!)) قلبم تپید بدنم میلرزید ترسیده بودم باید میدویدم ولی چرا پاهایم تکان نمی خوردند و سست شده بودند ؟خانم موریسون هم داشت میدوید به طرفتم ولی وقتی که خواست من را بگیرد به طرز ناخودآگاه با چمدان چنان محکم زدم بر روی صورتش که بیهوش شد و افتاد و من به سرعت دویدم به طرف بیرون. اینقدر دویدم تا به محل قرار رسیدم.امیلی خیلی زودتر رسیده رسیده بود ازش معذرت خواهی کردم و راه افتادیم.

{دید شارلوت} کمی دیر کرده بود ولی اشکال نداشت. ازش پرسیدم:((همه ی وسایلت رو جمع کردی دیگه؟)) ربکا جواب داد:((آره همه رو جمع کردم.))و سپس راه افتادیم خیلی عجیب بودواقعا نمی دانستیم داریم کجا میریم ولی داشتیم راه خودمون رو میرفتیم همینجوری حالا حالا ها پیاده روی کردیم.در طول پیاده روی خیلی باهم صحبت کردیم و این باعث شد همدیگر به بهتر بشناسیم ربکا واقعا آدم قابل اعتمادی بود نمی دونم درسته اینقدر سریع به یک آدم اعتماد کرد یا نه ولی میدونم بگم واقعا اعتمادم رو جلب کرده بود.خواستم کل ماجرای خودم رو براش بگم

که یک دفعه پرسید:((نظرت درباره ی سرنوشت چیه؟))به طرز عجیبی سوالش منو به فکر فرو برد بعد از چند دقیقه سکوت جواب دادم:((به نظرم سرنوشت رو آدما با تصمیم های خودشون میسازن ولی ممکنه سیری چیز ها هم از قبل برامون تعیین شده باشه.))دوباره سکوتی برقرار شد و بعد چند دقیقه ربکا رو آسمان کرد و گفت:((بیا به امید سرنوشت های خوب باشیم.))این را گفت و لبخندی روی لب همایش شکل گرفت.

همینگونه به راه رفتن ادامه دادیم که به یک بندر بزرگی رسیدیم که کشتی هایی داشتند سوخت گیری میکردند و کشتی هایی هم آماده ی رفتن بودن.تصمیم گرفتیم در نزدیکی بندر کمی استراحت کنیم. درهمان لحظه های استراحت ربکا گفت:((نمی‌دونم چرا ولی حس خوبه نسبت به این استراحت ندارم.)) منم گفتم :(( منم همینطور ولی قبلش باید یه چیزی بهت بگم.))و در همان لحظه گفتم :(۰ من اسمم امیلی نیست اسمم شارلوت ترزاست و یک پناهنده از کشور….. هستم.))ربکا تعجب کرده بود ولی تا خواست چیزی بگوید سر دوتایمان گیج رفت و دیگر چیزی یادم نمی آید. آنچه خواهید دید: ما کجاییم، ربکا آروم باش،ما داریم کجا میریم….