طوفان در جزیره مگوشوp1

یادمه یه روزی یه متنی خواندم توش نوشته بود:((خودتو به سرنوشت نسپار چون خودتی که سرنوشتتو میسازی.)) این رو هیچ وقت درک نکردم. دید ربکا با صدای وحشتناکی بیدار شدم که داد میزد((ربکااااا!!!!!)).وای نه یه روز مضخرف دیگه. از تختم پاشدم لباسم رو عوض کردم و از اتاق بیرون رفتم.از پله ها پایین رفتم . خانم موریسون داد زد:(( کجا بودی!؟امروز کلی کار داریم اونوقت تو معلوم نیست کجایی.حالا هم برو از آشپز خونه شروع کن به تمیز کردن تا از اینجا ننداختمت بیرون!!))سرم رو پایین گرفتم بغض کرده بودم و به سمت آشپز خانه روانه شدم.بغضم را قورت دادن و شروع به تمیز کاری کردم.با خودم گفتم:((باورم همیشه گیر همچین آدمی افتادم.))

سرم رو پایین گرفتم بغض کرده بودم و به سمت آشپز خانه روانه شدم.بغضم را قورت دادن و شروع به تمیز کاری کردم.با خودم گفتم:((باورم همیشه گیر همچین آدمی افتادم.)) اشک از چشم هایم چکیدند و روی زمین افتادند و فقط منتظر بودم شب شه.آشپز خانه تمام شد و به سمت پذیرایی راه افتادم.خدمتکار های دیگر با پوزخند به من نگاه میکردن و خانم موریسون هم هی داد میزد:((دختره ی نچسب.))تی رو خیس کردم و رو زمین کشیدم زیر لب با خودم زمزمه می کردم:(( آرام باش آرام باش مطمئنا وضعیتی اینجوری نمیمونه این روانی هم به اعمال کارش میرسه.))

ولی یه چیزی ته دلم میگفت امیدم الکیه.آهی کشیدم و بقیه ی کارم رو انجام دادم. شب که شد به سمت اتاق به راه افتادم سر راه خانم موریسون رو دیدم و بهم گفت:((شانس آوردی امروز ، یه روزی مچتو میگیرم.))با خودم میگفتم:((مچ چی رو میخوای بگیری؟))و به سمت اتاق رفتم.وقتی داخل اتاق شدم در را بستم.رفتم زیر پتو و خودم رو به خواب زدم تا وقتی که مطمئن شم همه خوابن.

دید شارلوت تق تق تقققق با این صدا از خواب پاشدم.در رو باز کردم دیدم صاحب خانست گفت:((اجاره خونت چی شددد؟؟))گفتم:((متاسفم تا هفته دیگه جورش می‌کنم.)) صاحب خانه گفت:((فقط تا هفته ی دیگه وقت داری!!!)) در رو کوبید و رفت.وای دردش بده خیلی بده.صدایی تو مغزم میگفت:همه چی درست میشه میدونم پناهندگی سخته ولی چاره ای نداشتی کشورت نابود شده.)) آهی کشیدم و لباسم رو عوض کردم و به سمت سرکار راه افتادم.از خیابان رد شدم و به سر کارم رسیدم.

رییسم گفت:(( باز دیر اومدی میدونی چند تا سفارش داریم؟! شفارش هارو باید برسونی دم خونه ها!!)) گفتم چشم و سوار موتور شدم.[شغل شارلوت پیک پیتزاس]و قشنگ تا شب کار میکردم. شب شد و برگشتم خونه.وقتی رسیدم لباسم و عوض کردم یه چیزی خوردم روزنامرو دراوردم و شروع به خوندن کردم.با یه خبری مواجه نوشته شده بود:پلیس دنبال پناهنده هایی است و موفق به پیدا کردن چند نفر از آنها شده ولی کسانی هنوز پیدا نشدند اسامیشان این است:لوندر آلن،لئونارد هافمن،الیزابت آبرامز و شارلوت میلر.

اسم خودش را خواند قلبش به تپش افتاد اشک از چشمش جاری شد صدای دادی شنید که میگفت:((لعنت بهت اندرسون.))[اسم جعل شارلوت امیلی اندرسونه]این باعث شد درد بیشتری داشته باشه.با خودش داد زد:((این زندگی نکبت بار کی تموم میشه؟؟!!)) روی تخت نشست و منتظر ماند. آنچه خواهید دید:در اتاق را قفل کردم،این آخرش نیست،تو که هستی؟