هاناهاکی:夜中

قلمش را برداشت.شروع به نوشتن کرد:"راست نمی‌گویم اگر بگویم تو مرا کم حرف میکنی،راستش این است که زبانم را انقدر ناتوان میکنی که فراموش میکنم به چه زبانی صحبت میکنم...من با وجود تو در زندگی زندکی میکنم ...

اولین باری که دیدمت انگار قلبم شکافته شد و پروانه هایی از آن آزاد شدن،ولی از بین این همه ادم روی کره خاکی چرا اون تو بودی؟کسی که حاضر نیست حتی به من نگاه کند."

قلم را از روی کاغذ برداشت نوشته اش را تموم نکرد و کاغذ را مچاله کرد و دور انداخت.مدتی گذشت ....

ناگهان در بدنش درد شدیدی احساس کرد و گلویش به خارش افتاد انقدر سرفه کرد که خون بالا اورد،خون به همراه گل برگ های سفید و سرخ انگار چیزی از بدنش رشد میکردو هرچه بیشتر رشد میکرد درد بیشتری همراه با خودش میاورد....تا صبح انقدر خون بالا آورد و درد کشید که چشمهایش سیاهی رفت و دردش به پایان رسید و به خواب رفت.ولی خوابی که هیچ وقت ازش بیدار نخواهد شد:)