شاهزاده فراری ۳

وقتی که از رستوران اومدم بیرون ، دوییدم رفتم طرف میدون اصلی درالییارد جایی که تو نامه نوشته بودم اولیور بیاد اونجا . اونجا اولیور با چند تا سرباز منتظرم بود ، به شال دور گردنم با تعجب نگاه کرد و گفت : دیر کردی . کنارش ویلیام ایستاده بود ، رفتم طرفش و گفتم : کار خیلی بزرگی کردی حتما برات جبران میکنم ، حالا باهام میای یا برمیگردی ؟ ویلیام که داشت با تعجب نگاهم میکرد گفت : تو واقعا کی هستی ؟ خندیدم و گفتم : الان یعنی منو نمیشناسی ؟ ویلیام : سرش رو به چپ و راست تکون داد و گفت : الان احساس میکنم کلا نمیشناسمت ؛ ولی باهات میام . به طرف اولیور برگشتم و گفتم : یه اسب و یه شمشیر بهش بده ، در ضمن من دیر نکردم ، خودت زود اومدی و اسبم کجاست ؟ اولیور که فورسر رو با خودش آورده بود به طرفش برگشت و افسارش رو کشید و داد بهم . فورسر اسبمه که یه اسب سیاه قوی هیکله از بقیه ی اسب ها بیشتر با حرکاتم هماهنگه و باهاش بیشتر از اسب های دیگه سوارکاری میکنم . دستم رو روی یال سیاهش که به تاریکی شب بود کشیدم و سوارش شدم . پشت سرم ویلیام و اولیور و سربازا هم سوار اسباشون شدن . اولیور نزدیکم شد و گفت : حالا مطمئنی ؟ اگه اشتباه کنیم خیلی بد میشه برای پادشاه و ولیعهد . پوزخند زدم و گفتم : اما اگه درست باشه با یه تیر دوتا نشون رو میزنیم هم یه وزیر فاسد رو از بین میبریم و هم جلوی قاچاق رو میگیریم . بعد اولیور گفت : مستقیم حمله میکنیم یا کمین میکنیم ؟ یکم فکر کردم و گفتم : اگه مستفیم حمله کنیم احتمال داره فرار کنن پس کمین میکنیم . بعد لبخند زدم و گفتم : امشب خرگوش شکار میشه .

گوشه و کنار کوچه های نزدیک شاه راه اصلی درالییارد کمین کردیم ، اولیور به ساعت جیبیش نگاه کرد و گفت : ساعت هشت و پنجاه و نه دقیقه است ، الاناست که برسن . بعد صدای برخورد سم اسب با سنگ های کف خیابون اومد به طرف اولیور برگشتم و گفتم : مثل اینکه رسیدن . اول یه چند نفر که صورتشون رو با کلاه های بلند لباسای مشکیشون پوشونده بودن و مسلح به شمشیر و نیزه بودن ، اومدن و بعدش پشت سرشون اسب هایی که گاری هایی رو میکشیدن که روشون رو با یه پارچه کرم پوشونده بودن وارد محوطه ی شاه راه شدن . بعد از چند دقیقه همون مرد غریبه ای که توی رستوران دیدم با لورد هانتنس سوار بر اسب وارد محوطه شدن ، لورد هانتنس رفت سراغ یکی از گاری ها پارچه ی روش رو کنار زد و در یه جعبه رو باز کرد بعد یه شمشیر از داخل جعبه آورد بیرون و بررسی اش کرد بعد هم گذاشت سر جاش و شروع کرد به حرف زدن با اون مرد غریبه . با دست به اولیور علامت دادم ، بعد از چند ثانیه که مطمئن شدیم محاصره شدن با اسبم رفتم طرفشون و گفتم : این وقت شب معامله ی قاچاق اسلحه ؟! یه دفعه همه به طرفم برگشتن . لورد هانتنس گفت : به چه جرات توی کار دولت دخالت میکنی ؟ اصلا کی هستی ؟ پوزخند زدم و گفتم : دولت ؟! لورد هانتنس میدونی اگه پادشاه بفهمن که علاوه بر مالیات های اضافه ، قاچاق اسلحه هم میکنی دیگه زنده نمیزارنت . بعد از این حرف لورد هانتنس به طرف مردای سیاه پوش برگشت و گفت : بکشیدش . با سر به اطرافم اشاره کردم و گفتم : محاصره شدید بهتر نیست تسلیم بشید ؟! بعد اولیور و بقیه خودشون رو نشون دادن . لورد هانتنس به طرفم برگشت و وقتی متوجه شال قرمز النا شد گفت : تو یه جاسوسی ؟ به هیچ عنوان اجازه نمیدم یه بچه توی کارام دخالت کنه . یه دفعه فریاد زدم : از اختیاراتم به عنوان شاهزاده ی دوم کارتیا استفاده میکنم و شما رو بازداشت میکنم لورد هانتنس وزیر خزانه داری ، بهتره همین جا تسلیم بشید .

اول همه تعجب کردن لورد هانتنس با لکنت گفت : شااااا هزاده .... الک.... ساندر . مرد غریبه که خیلی خونسرد بود اومد جلو و خطاب به نگهباناش گفت : بکشیدشون . وقتی که دیدم قصد تسلیم شدن ندارن شمشیرم رو کشیدم و گفتم : از اینجا به بعد هر اتفاقی بیفته تقصیر شماست نه من . نبرد بینمون آغاز شد ، سعی کردم تا اونجایی که میتونم خلع سلاحشون کنم و مجبورشون کنم که تسلیم بشن بعد از حدود نیم ساعت که حسابی عرق کرده بودم به طرف اولیور برگشتم و نفس نفس زنان گفتم : اینا رو ..... تحویله ..... زندان بده بعد هم اسلحه های قاچاق رو ببر به خزانه داری ..... تا بعدا ..... دربارشون تصمیم گرفته بشه . اولیور قبل از اینکه راه بیفتیم دست و پا هاشون رو بست و راه افتادیم ، من هم سوار فورسر شدم و به طرف ویلیام برگشتم و با خستگی گفتم : فردا توی رستوران پنج آهوی وحشی میبینمت . بعد هم راه افتادیم به طرف قصر ، وقتی که از دروازه رد شدیم ، من و اولیور با سربازا رفتیم که زندانی ها رو تحویل بدیم بعد از تحویل دادنشون ، سربازا رفتن که اسلحه های قاچاق رو تحویل بدن ، من و اولیور هم چون از طرف پدر احضار شده بودیم با همون سر و وضع رفتیم اتاق پدر . وقتی که در باز شد مادرم اومد جلو و دستش رو گذاشت کنار صورتم و گفت : خوبی ؟ زخمی که نشدی ؟ اول احترام گذاشتم و بعد گفتم : مادر نمیخواد نگران باشید من سالمم . بعد هم به اما و جاناتان و پدر که تو اتاق بودن نگاه کردم و گفتم : متاسفم که نگرانتون کردم . پدر لبخند زد و گفت : کارت خوب بود ، فردا خودم به جرم های لورد هانتنس رسیدگی میکنم ، محاکمه ساعت یازده شروع میشه اگه خواستی بیا ، حالا هم برو استراحت کن که معلومه حسابی خسته ای . لبخند کم جونی زدم و گفتم : پس با اجازتون . بعد هم احترام گذاشتم و با اولیور از اتاق خارج شدیم و رفتم اتاق خودم ، اول دوش گرفتم و لباسام رو عوض کردم ، شال قرمز النا رو گذاشتم روی میز که فردا بهش بدم و بعد روی تختم دراز کشیدم و قبل از اینکه بفهمم خوابم برد .

صبح روز بعد خسته از خواب پاشدم اولش چیزی یادم نمیومد اما بعد از اینکه چشمم به شال النا خورد همه ی اتفاقات دیشب یادم اومد . پاشدم رفتم دوش گرفتم و لباسام رو عوض کردم و لباسای رسمی پوشیدم و رفتم سالن فرعی تا ببینم کسی هست که باهاش صبحانه بخورم یا باید تنها صبحانه بخورم . وقتی رسیدم دیدم که اما تنها نشسته و لباسای رسمی کرم و سفید پوشیده و موهاش رو بالای سرش مثل همیشه بسته و با یه نگاه منتطر داشت بهم نگاه میکرد . رفتم جلو و احترام گذاشتم و گفتم : صبح بخیر اما . اما هم گفت : صبح بخیر الک ، دیشب خوب خوابیدی ؟ با خستگی گفتم : آره تقریبا حالا چرا تنها اینجایی ؟ گفت : منتظر جنابعالی . کنارش نشستم و گفتم : یعنی کل این مدت منتظرم بودی ؟ گفت : بله آقای خوابالو . صبحانه رو آوردن و شروع کردیم به خوردن ، آخرای صبحونه ام بود و داشتم لیوان شیرم رو بر میداشتم که اما گفت : اون شال قرمز دخترونه خوشگله رو دیشب از کجا آوردی .؟ لبخند زدم و گفتم : توضیحش سخته .بعد لیوان خالی شیر رو گذاشتم روی میز و گفتم : حالا بهت میگم . بعد هم پاشدم و رفتم قبل از اینکه از در خارج بشم به قیافه ی متعجب اما نگاه کردم و گفتم : امیدوارم شاهدخت روز خوبی داشته باشن . بعد از اینکه با اما صبحانه خوردم رفتم جلسه ی محاکمه و لورد هانتنس همه چی رو اعتراف کرد و از مقامش عزل شد و تبعید شد من هم بعدش رفتم سالن تمرین و در حالی که داشتم به دشمن فرضی با شمشیرم ضربه میزدم ، به طرف اولیور برگشتم و گفتم : خب گزارش بده . اولیور گفت : بیشتر جرایم لورد هانتنس مثل همین قاچاق اسلحه و مالیات های اضافی و .... ثابت شده و اعترافش هم که کار رو سریع تر پیش برد و امروز به خاطرشون محاکمه شد اما یه چیزی این وسط خیلی عجیبه . ایستادم و دست از ضربه زدن برداشتم و گفتم : چی ؟

گفتم : چی ؟ گفت : حالا مهم نیست مطمئن که شدم بهت میگم . برگشتم سر تمرینم و گفتم : یا یه چیزی رو نگو یا اگه میگی تا تهش بگو . اولیور سرش رو تکون داد و گفت : مطمئن شدم بهت میگم الک . بعد هم احترام گذاشت و رفت . من هم که دیگه حوصله ام سر رفته بود رفتم اتاقم و لباسای معمولی پوشیدم و شال النا رو برداشتم و خواستم از در برم بیرون که یه دفعه خوردم به یه نفر ، سرم رو آوردم بالا و یه نگهبان هیکلی رو دیدم ، احترام گذاشت و گفت : من دستور دارم که اجازه ندم شما از اتاقتون خارج بشید . اخم کردم و گفتم : کی همچین دستوری داده ؟ گفت : محافظ شخصیتون . با عصبانیت گفتم : یعنی میگی دستور من بی ارزش تر از دستور محافظمه !؟ گفت : خیر سرورم قصد جسارت نداشتم . گفتم : آماده ی یه توبیخ درست حسابی باش . بعد هم برگشتم تو اتاقم و رفتم سمت پنجره ، پرده رو زدم کنار و پنجره رو باز کردم و زیر لب گفتم : فکر کن بزارم یه نگهبان جلو بیرون رفتنم از قصر رو بگیره اولیور ، حالا بشین و تماشا کن ! بعد از پنجره پریدم روی شاخه ی درخت نزدیک پنجره و رفتم پایین ، در حالی که داشتم نگهبانا رو دور میزدم و از دری که خدمتکارای آشپزخونه ی سلطنتی برای ورود و خروج استفاده میکردند ، رفتم بیرون و بعد از یه مدت کوتاه دویدن به رستوران پنج آهوی وحشی رسیدم ، رفتم داخل که دیدم نسبت به بقیه ی روز ها یکم شلوغ تره اما جای همیشگیم با ویلیام خالی بود رفتم نشستم و منتظر ویلیام شدم . همون موقع النا اومد و گفت : به به پسر دردسر ساز ، خبرش رسیده که کل قاچاقچی ها دست گیر شدن ، کاره تو بوده ؟ گفتم : اگه بگم آره چی میشه ؟ بیزحمت یه لیوان آب هم میاری . که یه دفعه یه نفر از آشپزخونه داد زد : النا ... النا بیا این سفارش ها رو ببر . بعد النا داد زد : اومدم ، اومدم . بعد به طرف من برگشت و گفت : باشه . حالا بعدا حرف میزنیم در ضمن شالم هم میام ازت میگیرم . بعدش هم رفت . چند دقیقه بعد ویلیام وارد رستوران شد و تا من رو دید اومد طرفم و روی صندلی روبه روم نشست و گفت : الک یه توضیح مفصل بهم بدهکاری . دستام رو به نشانه ی تسلیم بردم بالا و گفتم : باشه باشه ، اما قبلش باید بهم قول بدی که بعد از شنیدن حقیقت رفتارت باهام عوض نشه . ویلیام گفت : همه ی تلاشم رو میکنم ولی قول نمیدم . گفتم : باشه ، پس منم هیچی بهت نمیگم . بالاخره ویلیام تسلیم شد و گفت : باشه ، قول میدم که رفتارم باهات تغییر نکنه و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده . لبخند زدم و گفت : حالا این شد یه چیزی خب در واقع من الکساندر نورفایم شاهزاده ی دوم کارتیا هستم ، همین . ویلیام که داشت از تعحب شاخ در میاورد با یه صدای نسبتا بلند گفت : هااااااااا ؟! با بی حوصلگی نگاش کردم و گفتم : الان جمله رو دوباره تکرار کنم ؟! ویلیام 😓 گفت : یعنی تمام این مدت با یه شاهزاده دوست بودم . خندیدم و گفتم : خیلی هم دلت بخواد بعد یه جوری نگو انگار دیگه دوست نیستیم ، در ضمن به پزشک دربار گفتم بیاد مادرت رو معاینه کنه ، الان توی درمانگاه اصلی شهره برو اونجا و بگو از طرف منی بعد هم ببرش پیش مادرت .

با تعجب نگاهم کرد و گفت 😲 : داری شوخی میکنی ؟ گفتم 😎 : نه خیر کاملا جدی جدی ام ، اینم از جبرانی که قولش رو داده بودم حالا زودتر برو ، بعدا بیشتر درباره اش صحبت میکنیم . گفت : ممنونم الک پس فردا همینجا میبینمت ؟ گفتم : فردا رو مطمئن نیستم بتونم بیام اما پس فردا رو حتما بیام . بعد ویلیام گفت : پس میبینمت . لبخند زدم و بعد النا اومد و یه لیوان آب گذاشت رو به روم و گفت : به احتمال زیاد کار امروزم یکم بیشتر طول میکشه میتونی منتظر بمونی ؟ گفتم : آره تا کارت تموم میشه من میرم توی شهر یه دوری بزنم . بعد هم از جام بلند شدم و رفتم بیرون ، تو دلم گفتم : حالا کجا برم ؟ تصمیم گرفتم برم یتیم خونه چون اگر اوضاع اقتصادی مردم خوب نباشه یکی از مکان هایی که بیشترین ضربه رو میخوره یتیم خونه است . به خیابون اصلی یتیم خونه رسیدم ، یتیم خونه ی مرکزی کارتیا یه ساختمون خیلی بزرگ با آجر های خاکستری رنگه که معماری قدیمی داره ، رو به روی در اصلی ایستادم و خواستم وارد بشم که یه دفعه ...... .

یه سنگ به طرفم پرت شد خودم رو کشیدم عقب و با دستم سنگ رو گرفتم و به طرف جایی که ازش پرتاب شده بود برگشتم که دیدم یه پسر هفت ، هشت ساله با موهای بور روشن و چشم های سیاه داره نگام میکنه بعد از چند ثانیه گفت : کجا میری ؟ خندیدم و گفتم : هرجا ، نکنه تو میخوای جلوم رو بگیری ؟ که با یه پرش از درخت اومد پایین گفت : سوالمو تکرار کنم یا جواب میدی ؟ ببشتر خندیدم و خواستم برم که یه سنگ دیگه پرتاب کرد اینبار یه شمشیر سنگ رو منحرف کرد و یه نفر با صدای نسبتا عصبانی از پشت سرم گفت : جی ، مگه نگفته بودم به هر کی که میبینی حمله نکن ، اول ببین کیه بعد حمله کن . بعد به طرف من برگشت و گفت : ببخشید الک ، تازه وارده . خندیدم و گفتم : از این فرشته ی نگهبان خوشم اومد ، بریم داخل ربکا ؟! ربکا یکی از دوستامه که توی یتیم خونه زندگی میکنه و بیشتر شبیه خواهر بزرگتر و معلم بچه های اونجاست . وقتی که برای اولین بار از قصر فرار کردم یه مدت توی بازار و شهر چرخیدم تا اینکه شب شد و نمیدونستم چیکار کنم وقتی که رفتم کلیسای مرکزی اونجا خواهر ماریا کمک کردند که شب رو بمونم و اونجا بود که با ربکا دوست شدم . ربکا یه دختر همسنمه که موهای قهوه ای تیره داره با چشم های عسلی و همیشه موهاش رو میبافه . از اونموقع تا حالا با هم دوستیم . رفتم دنبالش و وارد دفترش توی یتیم خونه شدم ، اتاقی با دکوراسیون ساده . رفت پشت میزش نشست و منم روی صندلی رو به روییش نشستم و گفتم : اوضاع اینجا چطوره ؟ پوزخند زد و گفت : مثل همیشه ، افتضاح .

خب این پارت هم تموم شد 😊 مرسی که خوندی 🙏 امیدوارم خوشتون اومده باشه 💙💙💙

ممنون میشم نظر بدید بگید داستان خوبه ؟ بده ؟ چیکار کنم بهتر بشه . 💙💙💙

توی نتیجه هم میگم عکس عکس کیه ، چی حدس میزنی ؟