پسرعموی من یک گومهیوعه :)...۴

وقتی از تاکسی پیاده شدم...یه مِه شدیدی کوه رو گرفت و یه بوی بهاریه سردی اومد که منو محو اون کوه کرد :)🌬 وقتی جلوتر رفتم از شوق چشم هام پر از اشک شد از زیباییه اون جا حیرت زده شده بودم...هرچی جلوتر رفتم یونگ سام رو ندیدم یکم فکر کردم...ولی چیزی به ذهنم نرسید...

و راهم رو ادامه دادم...و از طبیعت لذت بردم :)... من تاحالا سوریانگ جه نیومده بودم و راه رو بلد نبودم و گم شدم هرچی منتظر یونگ سام بودم نیومد...

خیلی ناراحت شدم چون حس میکردم نمیاد و بدقولی میکنه ولی زدم تو سرم و باخودم گفتم نه یونگ همچین آدمی نیست...و...

تقریبا شب شد و هوا بارونی شد قلبم خیلی محکم میزد تقریبا دیگه ناامید شده بودم :(!

میخواستم هرچه زودتر برگردم...خیلی سردم شده بود...و راه رو بلد نبودم...بغضم گرفت...چون فکر میکردم خیلی تنهام و حتی یونگ هم به دیدنم نیومده خیلی صبر کردم...

اما بارون شدید شد و منم خیلی سردم شد...هی راه رفتم و داد زدم برای کمک...اما کسی صدامو نشنید...خیلی ترسیده و ناراحت بودم که اون لحظه حس کردم دست یکی دور کمرم حلقه شد و احساس گرمی کردم :)♥️