P¹*taehyung*

گوشیم داشت زنگ میخورد.بدم میومد وقتی خوابیدم یکی زیره گوشم صدا بده.کلافه چشامو باز کردم و گوشیو از رو میزه کناره تخت برداشتم. _این دیگه کیه، یعنییییی روزانهههه چننن تااا ناشناس باید به مننن زنگگگ بزنهههههه! تو جام نشستم.دستمو جلویه دهنم گرفتم و گلوم رو صاف کردم.

_بله فرمایید. +سسسلااااااامممممم _سلام +نشناختیی؟ _نخیر.بجا نیاوردم +یعنی صدام برات آشنااا نیست؟ _نمیدونم،میشه درست خودتون رو معرفی کنید؟ +اوه،بله،کیم تهیونگ هستمم! _چه!؟ +منم تهیونگ.یادت نمیاد؟! _چ چرا یادم میاد.شمارمو از کجا آوردی؟ +هه. ماییم دیگههه،حالا اینا رو ول کن.وقت داری یه زمانی مشخص کنیم همو ببینیم؟ _آره.میتونم.فقط کجا؟ +بعدا بهت میگم الان باید برم خیلی کار دارم _عا،خیلی خب باشه +خدافظظظ _خدافظ

تو شوک بودم. تهیونگ الان واقعن معروف شده بود.یعنی باید به چشمه یه دوسته قدیمی بهش نگاه میکردم یا یه آیدله معروف؟هاح.همونطور که رو تخت نشسته بودم خاطرات رو مرور میکردم. اون زمانی که من تنها بودم.هیچ کس تو مدرسه با من حال نمیکرد.چون دو رگه بودمو قیافم باهاشون فرق داشت.منو اذیت میکردن.

(فلش بک به 10 سال پیش) چند ماهی میشد اومده بودم این دبیرستانه جدید.مامان برگشته بود کشوره خودش چون از پدرم جدا شده بود.من مونده بودم پیشه بابا... بچها تو مدرسه از من‌خوششون نمیومد.من سعی میکردم که باهاشون گرم بگیرم ولی اونا به من میگفتن بچه خارجی باباااا بخدااا بابام کره ایهعهههههههههه ولی میگفتن دوروغ نگو تو قیافت شبیهه ما نیست‌‌😐یجوری میگفتن انگار من جنننن بودم اونا انسانننن.انگاررر منن بجایه دماغم دستتتت داشتمم.یا یه نقصی تو قیافم داشتم.خب که چییی.میدونم میدونم چون خوشگلم بهم حسودی میکن.آره درسته

ولی خب واقعا از وضعم راضی نبودم:) تنها رو نیمکتم میشستم.تنها درس میخوندم.تنها غذا میخوردم.کلاااا تنهاااا بودم. تا اینکه یه روز استاد رو به رویه بچها وایساد: #بچها امروز یه دانش آموزه جدید اومده به کلاسه ما. بعد روشو کرد به یه پسره و گفت:خودتو معرفی کن پسرم. +سلام.من کیم تهیونگ هستم #این دوسته جدیده ما از بوسان اومده. یکی یکی پاشید و خودتون رو بهش معرفی کنید. بچها پامیشدن و یکی یکی خودشون رو معرفی میکردن.منم‌خودمو معرفی کردم: _ من لی ا.ت هستم.(فامیلیه ا.ت لی بود)

وقتی اون پسرو دیدم چشام برققق زد😶✨ نه اینکه از قیافش خوشم اومده باشها نه.ولی حس کردم میتونه دوسته خوبی برام باشه.از شانسه خوبم استاد بهش گفت کناره من بشینه چون من تنها میشستم:) منتظر بودم زنگه تفریح زده بشه تا ببینم میتونم باهاش حرف بزنم یا نه. بنظر خجالتی میومد ولی خب من استاده ارتباط گرفتن با مردمم😏. _سلام جوری که انگار ازم خجالت میکشید جواب داد: +سلام _خوبی +اوهوم _کسی رو تو این مدرسه میشناسی؟با کسی رفیق هستی؟ +نه _عاااااا.منم همین طور +آها _تازه اومدم این مدرسه. (یکم بهش نزدیک تر شدم) _مثله تو. +آها. (سکوتتتتتتتتتت) _نمیخوای چیزی بگی؟خیلی ساکتی! +چی بگم (یه خنده ی ریزی کرد) _نمیدونم.بنظرت من در نگاهه اول چجوریم؟ +نمیدونم _اهوم.ازت پرسیدم چون حس میکنم بقیه فکر میکنن من آدمه نچسبیم.آخههههه بچها از من خوششون نمیاد.راستشو بگوو،منو دیدی چه حسی بهت دست داد کیم تهیونگ؟! +حسه خاصی بهم دست نداد😐 _یعنی فکری راجبم نکردی +اوم،نه نکردم _ عااااا (دیگه خودم کم کم فهمیدم برایه باز کردنه سره صحبت دارم چرتو پرت میپرسم،پس تصمیم گرفتم دیگه چیزی نگم.) ولی بعده یکم سکوت: +بچهایه این مدرسه چه جورین؟ _بی ادب.نچسب.حسود.چندشششش +اوه،مطمئنی؟قیافه هاشون مظلومه _نخیر.هیچ کس رو از رویه قیافش قضاوت نکن اینو همیشه یادت باشه. +آها(بعد لبخند زد) _چند سالته؟ +14 سالمه _این چه سوالیه آخه پرسیدم.منو تو همکلاسی هستیم پس قطعا همسنه منی😐. +آره،تو کره ای نیستی نه؟ _بابام کره ایه مامانم ایرانی +اوه،ایران _آره +شبیهه باباتی یا مامانت _مامانم +آهاااااا.میتونستم حدس بزنم. (از اون موقه به بعد یکم بیشتر باهم حرف میزدنو صمیمی تر میشدن) پایانه فلش بک...