رمان‌رویای‌حقیقی(part_7)

هراز قطار پیاده شدیم که جسیکا و البرت رو دیدم هری مودبانه باهاشون احوال پرسی کرد سوار ماشین شدیم و هری رو رسونیدم خونه ی دورسلی ها هر چقدر بهش اصرار میکردم بیا پیش ما زندگی کن قبول نمیکرد البرت کلید رو چرخاند ودرو باز کرد وارد خانه شدیم که داد زدم خواب و به طرفم اتاقم دویدیم الان جسیکا و البرت میگن این دیگه چه اوسکلیه😂 حدود دوساعتی خواب بودم بیدار شدم و کیک خوشمزه ای که جسیکا پخته بود را خوردم بعد رفتم تا چمدانم رو باز کنم همه چیزو خالی کردم و چندان رو هل دادم زیر تخت لباسا رو دونه دونه داخل کمد میگذاشتم که لای اونا یک نامه پیدا کردم بازش‌کردم و خواندمش:سریع به دیدن بیا و زیرش امضای پرفسور اسنیپ بود پوف کلافه ای کشیدم حتما سال بعد ازش میپرسم چیکارم داره

بچه ها در مورد پارت قبل جسیکا‌و البرت همون کسایین که جودی پیششون بزرگ شد دوست لیلی و جیمز اینم بگم که جودی جلوی خودشون بهشون میگه مامان بابا⚡❤

توی قطار دنبال هری و هرماینی و رون میگشتم ولی پیداشون نگردم دوباره قطارو اینسری به قصد پیدا‌کردن کوپه‌ی خالی در کوپه رو باز‌کردم کا با دریکو و پانسی‌و کراب و گویل مواجه شدم گفتم:اوه سلام معذرت میخوام دنبال کوپه ی خالی میگشتم و خواستم بیرون برم که دیدم پانسی میخواد چیزی‌بگه بدوننننن شک میخواد تیکه بندازم وایسادم که جوابشو بدم ولی دریکو زودتر از‌پانسی گفت:میتونی پیش من بشی اینا الان میرن بیرون بلد باصداس تقریباورو به داد کا فکر میکرد‌من نمیشنوم😐گفت:یالا گمشد بیرون دیگه اونا هم بی حرف بیرون رفتند دریکو:نمیشینی؟ جودی؟اوه چرا چرا و سریع نشستم جو سنگینی شده بود بخاطر همون گفتم:ممنون دریکو:بابت؟ جودی:عاممم خب اجازه دادی پیشت بشینم دریکو:اها‌خواهش میکنم دیگه این روی مهربونش واسم تعجب انگیز نبود چون سال پیش میشه گفت خیلی باهام مهربون بوده تقریبا مثل دو تا دوست شده بودیم کم کم شروع کردیم به حرف زدن و من فهمیدم چقدر دلتنگش شده بودم

از قطار پیاده شدیم یکم فکمو ماساژ دادم لبخندی در جواب لبخند دریکو زدم هری و دیدم به طرفش رفتم باهم به وارد هوگوارتز شدیم ولی کاش اونسال زیر تریلی میرفتم هیچوفت به هوگوارتز نمیرفتم

.......

..........