گمشده در خاطرات12

هاگرید: شما اینو از کجا میدونید؟ یواشکی به راهروی ممنونع طبقه ی سوم رفتین؟ هری: اون یه اتفاق بود هرمیون: روی سگه اسم گذاشتی؟ هاگرید: معلومه که گذاشتم اون سگ منه دادمش به دامبلدور که از س .. یعنی اون چیزی که بین دامبلدور و اون شخصه محافظت کنه دیگه نمیتونم چیزی بگم اجازه ندارم بگم دامبلدور به من اعتماد کرده رون: اما اسنیپ می خواد اونو بدزده هاگرید روی صندلی نشست و گفت: یا ریش مرلین رون! اسنیپ جز اساتیده این یه تهمت خیلی بزرگه رون: اما ما مدرک داریم اسنیپ غوله رو تو مدرسه ول کرده و خودش رفته با پشمالو جنگیده که اون چیزو بدزده هاگرید: اسنیپم نمی خواد اونو بدزده اون جز کسایی بوده که از اون س یعنی اون چیز مراقبت میکنه پس تمومش کنید با هرسه تاتونم این به ما هیچ ربطی نداره این یه چیزی بین دامبلدور و نیکلاس فلامله هاگرید فورا جلوی دهنشو گرفت و زمزمه کرد: نباید میگفتمش نباید اینو میگفتم نباید نباید نباید هرمیون: نیکلاس فلامل کیه؟ هری: رون اسمش اشنا نیست؟ رون: چرا هست کجا شنیدمش؟ هاگرید:خیلی خب بسته دیگه و هری رو گرفت و گذاشتش رو شونش و از کلبه بیرون رفتن

جلوی در هری رو پایین گذاشت وقتی هرمیون و رونم بیرون اومدن بهشون گفت: نگران نباشین جاش امنه برای رسیدن بهش باید از پشمالو رد بشه ولی فقط من و دامبلدور میدونیم چجوری باید ازش رد شد هرمیون سریع گفت: اون با صدای موسیقی خوابش میبره هاگرید: بسته دیگه هیچی نمیگم و خواست درو ببنده که هری گفت: هاگرید وایسا هاگرید: باز چیه هری: یه سوال دیگه هرمیون: هری هری: درمورد هانا هاگرید: هانا؟ اهاااا داری خواهرت رو میگی هری: مطمئنی اون مرده؟ هاگرید: هری من خودم اونو دفنش کردم از این بابط کاملا مطمئنم مطمئن باش خانوادت کاملا مردن اما متوجه شد چی گفته و با شرمندگی گفت: متاسفم هری هری سعی کرد ناراحتیش رو مخفی کنه و گفت: مهم نیست رون: خدانگهدار هاگرید و رفتن

رون: نیکلاس فلامل؟ نیکلاس فلامل؟نیکلاس فلامل؟هرمیون: بست کن رون هری: چرا هیچ عکسی ازش نگرفتن هرمیون:بهتر نیست بیخیالش شی؟ این حرفا فقط بر اساس حرفای ایزابله رون: جدیدا خیلی به کتابخونه میایم داره حالم بهم میخوره🤢 هرمیون: خفه رون رون زیر لب اداشو در اورد و مشغول خوردن یه کتاب چهارصد صحفه ای شد هرمیون: حالا که فک میکنم این برای منم اشناس رون: شاید تو درسمون بوده هرمیون: امکان نداره من هیچوقت درسی که دادیم رو یادم نمیره هری: بچه ها فکر کنم من باید برم هرمیون: کجا؟ هری: تمرین کوییدیچ اولیور جلسه ی تمرین شخصی واسم گذاشته رون: تو باید بری به خوشگذرونیت برسی منم باید با هرمیون کتاب بخونم هرمیون: باشه خوشبگذره هری و هرمیون رو با ناله های رون تنها گذاشت

~چن روز بعد،روز مسابقه: هرمیون:باید یه چیزی بخوری هری:نههههه رون:مطمئنی از این سوسیس های خوشمزه و خوش بو و زیبا نمیخوری؟ هری:بدش و یه سوسیس از بشقاب رون کش رفت رون:هی اون مال منه هری‌:الان دیگه مال منه هرمیونم به زور سعی کرد که به هری نان برشته بخورورنه که سروکله ی دوقلو های ویزلی پیدا شد فرد:سلام هری جورج:اولیور بهمون گفت بیایم دنبالت هری:اما الان زود نیست؟ فرد:نه قراره تمرین کنیم زود باش و مچ دست هری رو گرفت و کشان کشان بردش جورجم از فرصت استفاده کرد و یکی از سوسیس های رونو کش رفت رون:هیی اون مال منه جورج:الان دیگه مال منه و رفت رونم حفاظ دستاش دور سوسیساش رو قوی تر کرد*****تیم کوییدیچ گریفندور توی رختکن در حال عوض کردن لباس بودن که اولیور گفت: خب اقایان و خانم ها این همون مسابقس انجلینا:بزرگ ترین و مهم ترین مسابقه جورج و فرد:همون مسابقه که هممون منتظزش بودیم کتی دم گوش هری گفت:ما هممون این سخرانی هرسال اولیور رو حفظ شدیم الیور:باید تمام تلاشمونو بکنیم حتی اگه برنده نشیم و یه لبخند زد اما از حالت های صورتش معلوم بود که میگفت اگه برنده نشیم با مچ پا از سقف اویزونتون میکنم ادامه داد:خب وقتشه باید بریم و هری پشت سر جورج وارد زمین مسابقه شد….

مممممننننن گگگگووووییییی زززززررررررییییییننننوووووو گگگگگررررففففتممممممم این فریاد هری بود که توی ورزشگاه پیچید البته یکم بعد توی هیاهوی گریفندوری ها گم شد و گریفندور با صد و هفتاد امتیاز تونست مسابقه رو ببره هری تو اولین مسابقش با اسلیترین گل کاشته بود و بازیکنا قرار نبود از مچ پا اویزون بشن از قیافه ی اولیور هم میشد فهمید که از انتخاب بازیکن جدیدش احساس رضایت میکنه اما هری به این چیزا توجهی نکرد اون بلافاصله به رختکن برگشت تا لباساشو عوض کنه و با رون و هرمیون جشن سه نفرشونو بگیرن

از روز مسابقه چند هفته ای گذشته بود و هرمیون ماجرای جاروی بیقرار هری و ورد های اسنیپ رو بهش گفته بود و اونا هیچ شکی نداشتن که اسنیپ می خواد اون چیزو بدزده، بعد از اینکه نصف کتاب های بخش تاریخ جادوگران رو خوندن و هیچی دستگیرشون نشد تصمیم گرفتن دوباره از زیر لب هاگرید یه چیز دیگه بکشن بیرون اما فقط یه روز به تعطیلات کریسمس مونده بود و قطار قرار بود نیمساعت دیگه راه بیوفته و هرمیون باید اونها رو ترک میکرد هرمیون در حالی که نفس نفس میزد به هری و رون رسید هرمیون:کجا بودین؟همه جا رو دنبالتون گشتم نیمساعت دیگه باید برم چطوره که تو این نیمساعت رون سریع گفت:بریم به کتابخونه؟ تا ظهر کتاب بخونیم و هیچی دستگیرمون نشه؟ هرمیون:نه راستش می خواستم بگم چطوره این نیمساعتو باهم باشیم و یه کاری کنیم؟ از قیافه ی هری و رون معلوم بود که از تغییر رفتار هرمیون شکه شده بودن هری:نظرتون درمورد رفتن به دریاچه چیه؟ رون:حتما بیاین بریم اونجا. هرسه تا جلوی دریاچه ی یخ زده لش کرده بودن و حرف میزدن که سوت قطار به صدا در اومد و وقت رفتن هرمیون شد