(My famous friend(Part 1

اون یه دختر ۱۶ ساله بود به اسم هالزی. چون توی آمریکا زندگی میکرد تا حالا هم دیگه رو از نزدیک ندیده بودیم. با اینکه ۵ سال تفاوت سنی داریم خیلی با هم صمیمی بودیم. ۱۰ سال بعد: الان من ۲۰ سالمه و ۱ ماه تا تولدم مونده. هالزی گفته که برای تولدم میخواد به ایران بیاد. خیلی خوشحالم.

قراره که امروز به تهران بریم. راستی نگفتم. هالزی ازدواج کرده و الان یه بچه داره که تازه ۲ ماه هست که بدنیا اومده. اسمش هم Ender Ridley aydin گذاشتن که بهش میگیم اندر. قراره اندر هم بیاد ولی باباش نمیاد. من رفتم و سوییچ ماشین رو برداشتم و راه افتادم سمت تهران.

بالاخره رسیدم. گفته بود که ساعت ۱۱ شب هواپیما میشینه و الان هم ۱۱ و ربعه پس داره چمدون هاش رو برمیداره. میرم توی فرودگاه. خیلی شلوغه. یه عالمه خبرنگار هم جمع شدن. از پشت شیشه ی فرودگاه دیدمش و دست تکون دادم. اون هم دستش رو تکون داد. وقتی از گیت رد شد کل خبرنگارا ریختن سرش. هان؟ مگه اون کیه که این همه آدم براش اومدن؟ بعد از یه ربع یه سری از خبرنگار ها رفتن و تونستیم همدیگه رو ببینیم. من فبلا بهش یکم فارسی یاد دادم ولی بیشتر با هم انگلیسی حرف میزنیم.

هالزی:سالام بهار خایلی از دیدنت خوشحالم. - سلام من هم همینطور. روم رو میکنم سمت اندر و میگم:سلام اندر کوچولو. تا برسیم به ماشین یه عالمه حرف میزنیم. چمدون هاش رو میذارم توی صندق عقب و میشینیم توی ماشین هالزی هم صندلی اندر رو به ماشین وصل میکنه و خودش میاد و جلو پیش من میشینه.

اون خبرنگار ها ذهن منو مشغول کردن پس میپرسم:راستی اون خبرنگار ها چرا با تو مصاحبه میکردن؟ (به انگلیسی) -من یه چیزی رو بهت نگفته بودم. من یه خواننده هستم و به خاطر این خیلی معروفم. -واقعا؟! -آره -من با پدر و مادرم زندگی میکنم ولی یه خونه ی جدا دارم فعلا میریم اونجا که راحت تر باشی. -ممنون.

توی راه یه عالمه حرف زدیم و اون هم آهنگ هاش رو برام پلی کرد. خیلی شوکه شدم. خیلی آهنگاش خفن بودن. تا گرمسار آهنگ گوش دادیم و حرف زدیم. وقتی ریسیدیم جلوی خونه ام هالزی اندر رو بغل کرد و رفتیم داخل خونه من هم چمدونش رو آوردم. من:امشب برو استراحت کن که فردا میخوایم بریم گرمسار گردی و غذا های ایرانی بخوریم.(به انگلیسی)

تخت رو درست میکنم و برای اندر یه جا درست میکنیم من هم توی اتاق خودم میخوابم. فردا قراره یه عالمه حال کنیم.

خدافظ تا پارت بعد