🥀عشق و انتقام🥀(فصل۲) قسمت ۸

هوش اومدید به پارت جدید😊😊

داشتیم غذامونو میخوردیم که متوجه شدم ادرین و نینو هر دو خیره شدن به من.... به زور خندمو کنترل کردم و طلبکارانه گفتم : چیه چرا هردوتون زل زدین به من ؟!‌. نینو که خندش گرفته بود به غذاش ادامه داد....ناگهان لبخندی روی لبای ادرین نمایان شد.....لبخند کمرنگی زدم و بشقابمو برادشتم تا ببرم اشپزخونه... ناخداگاه فکرم رفت پیش ادرین و زمان قبل از دزدیده شدنم.....ادرین اون موقع با ادرین الان خیلی فرق داشت....ادرین اون موقع مهربون بود ، با ادب بود ، مواظبم بود و باهام درست رفتار میکرد ! اما ادرین الان سنگدل و بد اخلاق و عصبیه !

به هر حال من عاشقشم.....حتی با این که ادرین خیلی فرق کرده علاقم نسبت بهش کم نشده.....افکارمو پس زدم و نفس عمیقی کشیدم.....ادرین خیلی فرق کرده و هیچی جز خودش و انتقامی که قراره بگیره واس مهم نیست.....رفتم توی اشپزخونه و بشقابو گذاشتم توی سینک.....برگشتم از اشپزخونه برم بیرون که ناگهان محکم خوردم به یک چیز سفت.....آخی گفتم و سرمو بلند کردم که ناگهان با چشمای سبز آدرین مواجه شدم

چشماش یه کاری میکرد موقعیتمو نفهمم....بهش خیره شدم....وقتی نگاهم تو نگاهش میفتاد انگار تو یک جاذبه ی دیگه ام....انگار....انگار چشماش دوتا گوی سبز درخشان بود...انگار توی چشماش جادو داشت ! جادوی عشق ! . به سختی نگاهمو از چشماش گرفتم و از کنارش رد شدم....همونطور که از کنارش رد میشدم بوی عطرشو وارد ریه هام کرد.... از آشپزخونه که اومدم بیرون نینو رو دیدم که اماده ی رفتن بود....گفتم : بازم میای ؟ . گفت : ادرین بهترین دوستمه پس معلومه که خونش میام ! . گفتم : بابت همه چیز ممنونم نینو ! . گفتم : روی من مثل داداشت حساب کن ! . از نینو خداحافظی کردم و رفت....

میخواستم برم تو اتاق که ادرین صدام کرد و گفت : باید بیشتر مراقب خودت باشی ! جدیدا خیلی حواس پرت شدی ! ‌. گفتم : چیه ؟! نگرانم میشی !؟ والا از تو بعیده به فکر کسی باشی ! . با اخم گفت : حالا خودت میدنی ، من به خاطر خودت میگم ! . گفتم : ممنون که به فکرمی ! . گفت : حالا برو بخواب ! . رفتم توی اتاق و سرمو گذاشتم روی بالش . کم کم خوابم گرفت و دیگه هیچی نفهمیدم.....( نویسنده : حتما اسلاید بعدی رو بخون چون کم کم قراره ادرینت بشه 😉 )

صبح با نوری که به صورتم میتابید بیدار شدم....دوتا گوی سبز جلوی صورتم بود....بهشون خیره بودم...۲ دقیقه...۱۰ دقیقه...و۳۰ دقیقه گذشت !....اصلا متوجه زمان نبودم....یکهو اتاق تاریک شد و کمی ترسیدم ، احساس میکردم دست و پام بستن و جیغ خفیفی کشیدم ، سعی میکردم بلند شم ولی نتونستم ، با گریه ادرینو صدا میکردم....ناگهان با صدایی اشنا از خواب پریدم!‌، اولین چیزی که دیدم چشمای سبز ادرین بود که توی تاریکی میدرخشید.....

چالش داریم برو بعدی )))))