( فراموش نکن ) پارت 1 : کابوس...؟

در اول همه جا تاریک بود و هیچ چیز مشخص نبود تا اینکه بعد از گذشت چند دقیقه صدایی شروع به حرف زدن کرد : سلام ؟ تو اونجا هستی ؟ اممم به نظر میاد که وصل شدیم درسته ؟ خب شروع میکنم تو برای مدت طولانی خواب بودی و این ممکنه باعث شده باشه که خیلی چیز ها رو فراموش کرده باشی پس...بهم بگو اسمت چیه ؟ ، اون جواب میده : اممم هوگو ؟ صدا : پس حدسم درست بود تو فراموش کردی و نه این اسم واقعی تو نیست ولی خب برای الان اینطوری صدات میکنیم ؛ این رو میبینی ؟ این روحه توئه ! روحی که قراره در اینده ای نزدیک خیلی کارا کنه ! حالا حتما میپرسی منظورم چیه نه ؟ باید بهت بگم "هوگو" دوستات بهت نیاز دارن ؛ در اصل "دنیا" بهت نیاز داره و تو باید به خاطر بیاری که کی هستی ! به خاطر بیار ! هوگو ! به خاطر بیار که واقعا کی هستی !

_هوگو ؟ هی هوگو تو خوبی ؟ هی داری تو خوب با خودت حرف میزنی ؟ هی ! ، اون بچه از خواب با کمی ترس بلند میشه به نظر میاد داشته یه کابوس میدیده یا شاید اون رو یه کابوس میدونسته _هی هوگو تو خوبی ؟ ؛ بچه به نشونه ی تایید سر تکون میده _کابوس دیدی ؟ چون به نظر پریشون میای ! هوگو : شاید _چیزی نیست بخواب زودی اون از سرت میپره و فراموشش میکنی ! حالا هم بگیر بخواب شب به خیر هوگو هوگو : شب به خیر...کارا ( صبح روز بعد یا شایدم باید بگم ظهر روز بعد ! ) : کارا : هی هوگو بلند شو ! با توام بلند شو ! لنگه ظهره تو هنوز گرفتی خوابیدی ؟ ده بلند شو ! بلند میشی یا خودم بیام بلندت کنم تنبل !؟

هوگو : بزار بازم بخوابم کارا کارا : هه ؟ بازم بخوابی ؟ چه حرفا لنگه ظهره میخواد بازم بگیره بخوابه ! هوگو : اره اره حالا اگه حرفات تموم شده بزار بخوابم ! کارا : نکنه به خاطر کابوس دیشبه ؟ هوگو : نه خیر نیست کارا : باشه هرجور راحتی به هر حال من میرم پیش ازریل و اگه خواستی به خودت زحمت بدی و بلند شی... ما پایین پیش فواره هستیم خواستی بیا منتظرتیم هوگو : باشه بلند شدم تو برو منم بعد میام , هوگو اروم از تخت بیرون میاد یه نگاهی به اطراف میکنه و با خودش میگه : اون فقط یه خواب بود درسته....؟ البته که بود مگه میشه که واقعی بوده باشه ؟ نه اصلا ! فعلا هم بهتره که بلند شم و دور و اطراف رو یه نگاهیی بندازم !

اون از اتاق بیرون میاد ، از پله ها پایین میره و توی دستشویی ابی به دست و روش میزنه ؛ بعد هم به طرف اشپزخونه میره و نگاهی به اونجا میندازه و متوجه ازگور میشه که داره چایی درست میکنه هوگو : سلام بابا ازگور : اوه هوگو سلام عزیزم ! خوب خوابیدی ؟ هوگو : تا ظهر خوابیدم پس... میشه گفت اره 😂 ازگور : هو هو هو 😂 خوب شیرین زبون کوچولو وقتشه صبحونتو با تاخیر بخوری ! هوگو : چشم بابا ! ( بعد از اینکه هوگو صبحونه اش رو تموم کرد تصمیم گرفت که بره پیش کارا و ازریل پس از ازگور خداحافظی کرد و از خونه بیرون رفت ) توی راه از جلوی خونه ها رد میشد و با همه سلام و احوال پرسی میکرد

هوگو : سلام نپستوبلاک ! سلام مافت ! مافت و نپستوبلاک : سلام هوگو ! مافت : یادت باشه به مغازه ی من سر بزنیا ! هوگو : باشه حتما ! ؛ بعد از چند دقیقه اون به فواره رسید جایی که کارا و ازریل داشتند نقاشی میکشیدند هوگو : سلام کارا سلام ازریل ! کارا و ازریل : سلام هوگو ! هوگو : دارین نقاشی میکشین ؟ ازریل : اره ! کارا : میگم الان بهتری ؟ هوگو : اره... ازریل : مگه چی شده ؟ کارا : هیچی فقط دیشب یه کابوس دیده بود همین ازریل : کابوس ؟! الان خوبی ؟ کارا : نگران نباش ازی ! منم بعضی وقتا کابوس میبینم چیز خاصی نیس زودی از سرت میپره ! ازریل : تو هم ؟! چجوری اینقدر ارومید ؟!؟ هوگو : چیز خاصی نیس ! کارا : میخوای به ما بپیوندی ؟ هوگو : شاید فعلا ! ازریل و کارا : فعلا ! هوگو* : بهتره یه دوری اطراف بزنم تا مطمئن بشم همه حالشون خوبه !

اون به همه جا سر زد و فقط یه خیابون بود که نگاه نکرده بود در نتیجه وارد اون خیابون میشه و متوجه خونه ای میشه که نمیشناستش ؛ عجیبه چون اون همه ی رو میشناسه و خونه هاشون رو هم میشناسه ! ، کمی نزدیک خونه میشه ولی با قدم دوم صدای زنگ تلفنی به گوش میاد زینگ زینگ ، اطراف رو نگاه میکنه و متوجه یه تلفن عمومی کنار پیاده رو میشه ؛ کمی مکث میکنه و منتظر میشه ، بعد از چند دقیقه تلفن قطع میشه هوگو : اوه بیخیال حتما اتفاقی بوده ! ؛ اما وقتی دوباره میخواد حرکت کنه و بره تلفن یکبار دیگه زنگ میخوره : زینگ زینگ !! هوگو : خوب دیگه باید مشخص بشه که این چه معنی داره ! به سمت تلفن میره و اونو بر میداره و بعد یه مکث کوتاه میگه : الو ؟ _پس بالاخره اومدی ! هوگو* : همون صدا ! همون شخص ! همون شب ! همون کابوس ! _درسته خودمم ! البته یکم مسخرس که بهش بگی کابوس !

هوگو : چطور فهمیدی ؟ اصلا تو کی هستی ؟! _خوب شاید بتونی بگی یه دوست ! کسی چه میدونه شایدم یه دشمن ! یا یه دشمن که میخواد یه بارم دوست باشه ؟ به هر حال فعلا نمیفهمی ! بگذریم تا حالا متوجه چیز عجیبی توی این دنیا نشدی ؟ هوگو : منظورت از این حرف چیه ؟ _یعنی هرچیزی که به نظرت عجیب و غیر عادی بیاد ! هوگو : راستش تا الان خود تو ! _اوه همیشه عادت داری که دیر متوجه موضوع بشی مگه نه فر_هوگو ؟ هوگو : هی الان داشتی چی میگفتی ؟ _فراموشش کن و بجاش فکر کن ! هوگو : خب راستش شاید بتونم بگم اون خونه ! اصلا همچین خونه ای رو یادم نمیاد ! _پس اون منبعه نه ؟ هوگو : منبع ؟ _ هیچی فراموشش کن ! حالا من برای تو یه ماموریت دارم !

هوگو : یه ماموریت ؟ _درسته ! تا حالا یه پازل دیدی ؟ هوگو : فکر کنم ! _شکل روحتو یادت میاد ؟ هوگو : شاید _حالا فرض کن اون به تیکه های پازلی تقسیم شده و تو باید اونا رو پیدا کنی ! و وقتی اونا رو پیدا کردی دوباره برگرد اینجا تا بهت بگم چیکار کنی ! فهمیدی ؟ هوگو : امم فکر کنم _خوبه حالا برو ! هوگو : ولی_ اما دیر شده بود و تلفن قطع شد هوگو : این اتفاقات خیلی عجیبن ! اصلا اینجا چه خبره ؟ اه فکر کنم وقتی تیکه های پازل سر جاشون برن بعضی چیزا معلوم میشه ! برای شروع...اها یه تیکه پازل قرمز اونجاست ! ؛ هوگو باید سرتاسر شهر رو دنبال تیکه های کوچیک پازل ها قرمز میگشت تا همشون کنار هم قرار بگیرن و چند قدم به حل پازلی بزرگتر نزدیک تر بشه

اما حل پازلی که حقیقتی مخوف رو داخل خودش پنهان کرده چقدر میتونه سخت باشه ؟ وقتی از هیچی خبر نداشته باشی ؛ وقتی داری زندگی عادیت رو میگذرونی چه حسی بهت دست میده اگه یه نفر توش دخالت کنه و بگه این کل ماجرا نیست و کشف یه راز بزرگ قراره زندگیت رو از این رو به اون رو بکنه ؟ ؛ خب این وسط باید برای هرچیزی اماده باشی اینطور نیس ؟ ؛ به هر حال نمیتونم بگم که من برای این اتفاق "کاملا"بودم چون واقعا نبودم ! اما به هر حال یه چیزی همیشه ثابته زندگی برات صبر نمیکنه پس خودت باید بهش برسی ! حداقل باید سعیت رو بکنی مگه نه ؟

این داستان ادامه دارد... ( بزن بعدی )