شاید یه تلنگر لازم بود§۲§

این دومین است از داستان قبلی امید وارم خوشتون بیاد

رفتم سمتش دستم و رو شونه هاش گزاشتم داغ داغ بود اما در یک چشم به هم زدن غیب شد انگار هیچ وقت اونجا نبود. بقیه پلیس ها اومدن هیچ کس چیزی ندیده بود نمیدونم چه اتفاقی افتاد ولی میدونم اون اینجا بود. همون مردی که تو اتوبوس دیدم ولی چرا احساس میکنم دنبال من. چرا هرجا میرم میبینمش. چرا اون آدم و کشته.

رفتم خونه دیدم همه جا بهم ریخته یه یاداشت رو میز بود(این پرونده و ول کن ). یاداشت مسخره ای بود من هیچ وقت کاری و نصفه کاره ول نمیکنن. شروع کردم به مرتب کردن خونه حدود ساعت ۱۲ بود که کارم تموم شد رفتم و خوابیدم.

*بعد از ظهر همون روز* از زبان ته یونگ : دختره ول کنم نیست چقدر سریع داره بهم میرسه ا٫ت- ایست همون جا وایسا نه این جا چرا بم بست دستش و روشنک می‌زاره یعنی فهمیده من کیم؟ چیکار کنم چاره ای ندارم باید منتقل بشم. به خونه فکر کردم چشمم و بستم و باز کردم اوه از بیخ گوشم رد شد ولی حالا کنجکاو تر شده. باید جلوش و بگیرم نباید بزارم من و ببین نباید بزارم بهم وابسته بشه. میرم خونش

*یک ساعت بعد خونه ا/ت* یکی از در ساختمون خارج شد با احتیاط سمت واحدی که توش زندگی می‌کنه رفتم. در و باز کردم. من: اینجا چرا انقد بهم ریخته رفتم سمت اتاقش جایی که حتما نامه و میبینم نامه ای که قبلاً با کامپیوتر نوشته بودم و چاپ کرده بودم و رو دراور میزارن امید وارم دیگه دنبالم میاد. امید وارم دیگه نبینمش.

*صبح روز بعد از زبون ا/ت * صبح که پاشدم یه تیپ لی زدن با تیشرت سیاه و گشاد و بلند یه شلوار لی گشاد و از همه مهم تر سوییشرت لی آماده شدم برم سر کار. سوار ماشین شدم تمام مدتی که تو راه بودم احساس کردم یکی تعقیبم می‌کنه زدم کنار. از بقلم رد شد ولی قیافه راننده آشنا بود انگار جایی دیده بودمش . در و باز کردم که برم بیرون از ماشین که یه موتوری با سرعت بهم خورد نفهمیدم چی شد بیهوش شدم وقتی بهوش اومدم .......

خدا بیامرزتش شوخی کردم این پارت تموم شد اگه خوشتون اومد لایک و کامنت بزارین تا ادامه بدم