Lost destiny 1

اون بالا رو که انشالله خوندید خب اگه هم نخوندید برید بخونید دیگه و اینکه فعلا از زبان شخصیت فرعی نسبتا اصلی که میا ( Mia ) هست داستان روایت میشه اما بعدا راوی رو عوض میکنم 😊 این شما و این هم داستان سرنوشت گمشده :

_ نمی دونیم چه چیزی یا چه کسی اون روز باعث شد که الان به اینجا برسیم اما اگه از من بپرسید تنها یه جواب بهتون میدم اون هم اینه که اون روز در هیاهوی زندگی روزمره ، سرنوشت گمشدمون ما رو در آغوش گرفت .

امروز هم یه روز کسل کننده ی دیگه تموم شد ، الان دارم از دانشگاه برمیگردم اون هم همراه الیزابت ، بهترین دوستم از زمان بچگی ام تا همین الان که در خدمتتونم . الیزابت چند بار با آرنجش زد به بازوم و گفت : هی ، هی میا ، از زمین به فضانورد میا صدام رو داری ؟ بازوم رو گرفتم و اخم کردم و گفتم : الی ( همون مخفف الیزابت ) بازوم سوراخ شد . خندید و گفت : به به بالاخره فضانورد میا از هپروت بیرون اومدن ، حالا بگو ببینم تو فکر چی بودی ؟!؟ الیزابت همسنمه ( خودم بیست سالمه ، چقدر پیر شدم ، ایییی زندگی ) و هر دوتامون هم سال اولی های رشته مهندسی مکانیک ( یکی از شاخه های ریاضی هست . ) توی دانشگاه آکسفورد انگلستان هستیم . الیزابت پوست روشن ، موهای قهوی ای بلند و چشم های آبی با رگه های طلایی داره و نود درصد اوقات موهاش رو باز میزاره مگه اینکه اتفاقی خاصی بخواد بیفته که مدل موهاش رو تغییر بده . امروز هم از اونجایی که یکی از روزهای فصل بهاره یه شومیز سفید طرح دار و یه شلوار خاکستری و کفش های سفید با چند سانت پاشنه پوشیده . دستم رو گذاشتم زیر چونه ام به عنوان اینکه دارم فکر میکنم و گفتم : اون دانشجو انتقالیه که فقط توی کلاس استاد اسنو باهاش هستیم رو یادته ؟ الیزابت کیفش رو روی شونه اش صاف و مرتب کرد و گفت : وای خدای من ، نگو که ازش خوشت اومده ، آخه اون چی داره ؟ بیشتر به این پسر خرخون های سر تو کتاب میخوره با اون عینکش . بعد هم ادای پسره رو در آورد .

خندیدم و گفتم : اولا دستی رو بکش پیاده شو با هم بریم دوما من کی گفتم ازش خوشم اومده ؟ فقط میخواستم بگم که یکم عجیب غریب میزد باشه . الیزابت یه نفس راحت کشید و گفت : آخیش خیالم راحت شد ، آره بابا ، پسره ی عجیب غریب خرخون یا شاید باید بگم پسره ی خرخون عجیب غریب ؟ به هر حال امروز برنامه ات چیه ؟ یکم فکر کردم و گفتم : خب بعد از اینکه رفتم خونه ، اول دوش میگیرم بعد میرم کلاس دفاع شخصی ، بعدش هم زبان فرانسه و در نهایت دوباره میام خونه ، از اون به بعد پروژه ی استاد ولز رو انجام میدم بعدش شام و خواب . الیزابت که تعجب کرده بود گفت : وای دوباره دفاع شخصی ؟ سرم رو با بی حوصلگی به علامت تایید تکون دادم و گفتم : خودت میدونی که مامانم چقدر حساسه . الیزابت هم سرش رو با بی حوصلگی تکون داد و گفت : اوه اوه سختگیری های خاله سوفی که تمومی نداره . گفتم : دقیقا . الیزابت به اون طرف خیابون نگاه کرد و بعد یه برق خاصی توی چشم هاش دیدم .

سریع گفتم : الی هر فکر شومی که داری رو برای خودت نگه دار . همون موقع یه دفعه دستم رو کشید و به طرف اون طرف پیاده رو دویید ، من هم چون دستم کشیده میشد ، محبور شدم پا به پاش بدو ام . بعد از چند دقیقه جلوی یه بستنی فروشی ایستاد و در حالی که داشتیم نفس نفس میزدیم با لبخند گفت : با همه ی مشغله ها و کارهایی که داری ، دلیل نمیشه که یه بستنی با بهترین دوستت نخوری . خندیدم و گفتم : خودت میدونی که بهترینی پس نیازی به گفتن نداره . بعدش هم وارد بستنی فروشی شدیم و سرمای داخلش به صورتمون خورد ، چه حس خوبی داشت . رفتیم پیش صندوق دار و دوتا آیس پک یکی با طعم شاتوت برای من و اون یکی با طعم توت فرنگی برای الیزابت سفارش دادیم . الیزابت خواست حساب کنه که .......

دستش رو گرفتم و گفتم : اصلا فکرش هم نکن که بزارم حساب کنی . بعد هم کارت بانکی ام رو از توی کیف پولم در آوردم و به صندوق دار دادم اون هم حساب کرد و برگه ی تراکنش و کارتم رو بهم برگردوند و گفت : یکم صبر کنید سفارش هاتون هم حاضر میشه . صندوق دار یه دختر جوون همسنمون بود که موهای بلند نقره ای باز و چشم هایی به رنگ عسلی روشن داشت ؛ درست عین رنگ چشم های من و یه تی شرت آستین کوتاه سرمه ای پوشیده بود که اسمش هم روی لباسش توی یه قاب طلایی کوچیک نوشته شده بود . یکم دقت کردم که فهمیدم اسمش کلاری ..... کلاریسا هانسر هست . یه لبخند مصنوعی زدم و گفتم : ممنون . بعد از چند دقیقه آیس پک هامون رو از روی پیشخون برداشتیم و از بستنی فروشی خارج شدیم .

داشتیم توی پیاده رو قدم میزدیم که یه دفعه یه نفر از پشت گرفتم و با دستاش دستام رو گرفت . آیس پک از دستم افتاد و اون کسی که پشتم بود آروم زیر گوشم زمزمه کرد : بوی خونت فوق العاده است ، بدنت هم که هنوز سالم و جوونه یه مورد کاملا مناسب برای تسخیر کردنی ، دختر جون . در حالی که هنوز تو شوک بودم احساس کردم که یه چیزی به قلبم فشار آورد همون موقع اونی که پشتم بود گفت : روحت تسلیمم نمیشه ، نکنه یکی از اونایی ؟؟ کاملا تعجب کرده بودم و حتی یه کلمه از حرف های کسی که پشتم بود رو متوجه نمیشدم . تسخیر ..... اونا ..... . همون موقع به الیزابتی که کاملا خشکش زده بود نگاه کردم و فهمیدم امیدی بهش نیست پس از اونجایی که از بچگی ام دفاع شخصی کار کردم با آرنجم زدم تو چشمش و ضربه ام باعث شد ولم کنه که افتادم زمین ، یه دفعه همونی که پشتم بود درست مثل یه هاله ی سیاه که شکل و فرم انسان داشت به طرف الیزابت پرید و یه جورایی انگار وارد بدنش شد . همون موقع عنبیه ی چشم های الیزابت سیاه شدن و یه دفعه یه لگد محکم به گونه ام زد . دیگه داشت سرم گیج میرفت که دور شدن الیزابت رو دیدم و با آخرین توانم فریاد زدم : الیزابتتت ........ .

وقتی که چشم هام رو باز کردم نفهمیدم کجام . به راست و چپم نگاه کردم که دیدم روی یه تخت دراز کشیدم و توی یه اتاق با دکوراسیون طوسی ، مشکی هستم و آباژور های دور اتاق روشنن . یه دفعه صدای نزدیک شدن و قدم های یه نفر رو شنیدم . سریع چشم هام رو بستم و تظاهر کردم که هنوز بیهوشم . در باز شد و سایه ی یه نفر افتاد روی صورتم . بازتاب صدای قدم هاش توی کل اتاق پخش میشد ، اومد بالا سرم و یه صدای تقی اومد انگار که یه چیزی رو گذاشت روی میز کنار تخت . بعد اومد نزدیک تخت جوری که بوی عطر تندش رو میتونستم حس کنم ، همون موقع .........

همون موقع یه دفعه بلند شدم و دستم رو گذاشتم زیر گردنش و با دست چپم به طرف دیوار هلش دادم و به دیواری که کاغذ رنگی های طوسی ، سفید داشت چسبوندمش و با لحن عصبانی ای گفتم : من دقیقا کدوم جهنم دره ای هستم ؟ با تعجب نگاهم کرد وقتی که .................. این داستان ادامه دارد 👈👈👈👈

نظرتون رو حتما بگید چون ادامه دادن یا ندادن این داستان فقط دست شماست . مرسی که تا اینجا اومدید و اما عکس این پارت این دختر با موهای بلوند روشن و چشم های عسلی روشن : میا است .