وعده

پاکت اول، بیستمِ مهر ماه، ساعت ۹:۵۴

گوهر تابانم، ما برای با یکدیگر بودن، پاکیِ روحمان را فدا کرده ایم، گناهِ شیرین همدیگر شده ایم، از میان این آدمیان سیه‌دل و آلوده جان گذر کرده ایم.

پس عزیزکم، نشود که وعده هایمان دروغ و اشک هایمان بیهوده، مسیرمان بن بست و عشقمان به دست زمانه باخته.

که اگر چنین شود، چه سود از این همه سوختن؟ از این همه دعاهای نیمه‌شب و چشم‌های خسته؟ مباد که عشقِ ما، حکایتی شود بر لبِ رهگذران، مبادا که شود داستانی تلخ برای نوجوانان. دلبرم، نشویم افسانه ای غم‌آلود، برای آیندگان.

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍