عشق یک‌طرفه ( p2 )💔✨️

عزیزای دل پارت دوم هست ممنون میشم حمایت کنید 🤍

خلاصه پات اول : دوستش داشتم… بیشتر از چیزی که خودش می‌فهمید. هر بار که گفتم «دوستت دارم»، جوابش یک «نه» آرام بود که ظاهرش ساده، اما درونم ویران‌کننده بود. تمام وجودم را برای رسیدن به او گذاشته بودم، اما فاصله بین‌مان هیچ‌وقت کم نمی‌شد. تا اینکه یک روز، جوابی شنیدم که نفسم را برید و مسیر همه‌چیز را عوض کرد…

آن روز رفتارَش با همیشه فرق داشت؛ آرام‌تر بود، انگار چیزی در نگاهش نرم شده باشد. برای اولین بار بدون اینکه بین‌مان دیواری باشد، مستقیم توی چشمانم نگاه کرد. گفت: «حرفت رو… شنیدم. شاید… شاید بشه یه فرصتی داد.» همان جمله‌ی کوتاه، بعد از تمام آن رد شدن‌ها، مثل جرقه‌ای وسط تاریکی بود. اما نمی‌دانستم این لبخند آرام، طوفانی را پشت خودش پنهان کرده…

بعد از چند لحظه سکوت، نگاهش جدی شد؛ آن‌قدر جدی که قلبم بی‌اختیار تندتر زد. گفت: «ولی قبل از هرچیزی… یه شرط دارم.» نفس در سینه‌ام گیر کرد. ادامه داد: «اگه واقعاً منو می‌خوای… باید از اون دوستت فاصله بگیری.» می‌گفت حس خوبی به او ندارد… می‌گفت انگار چیزی بین‌مان هست. و شاید، در سکوتی که بین کلماتش پنهان بود، می‌خواست ببیند واقعاً برایش تا کجا می‌جنگم…

خشک شدم… انگار زمان برای چند ثانیه ایستاد. چطور باید بین عشقی که سال‌ها آرزویش را داشتم و دوستی که از رگ گردن به من نزدیک‌تر بود یکی را انتخاب می‌کردم؟ رفیقی که همه رازهایم، گریه‌هایم، شکست‌هایم را شنیده بود… اما او، دخترِ تمام رؤیاهایم… داشت از من یک اثبات می‌خواست. در آن لحظه حس کردم قلبم دارد از وسط دو نیم می‌شود…

حرفی برای گفتن نداشتم… فقط سکوت کردم و نگاهش کردم؛ او منتظر بود، انگار تمام آینده به همان چند کلمه‌ی من بستگی داشت. دو دنیا روبه‌رویم بود و هرکدام برایم به‌اندازه‌ی نفس کشیدن مهم. ساعتی در ذهنم گذشت، حتی اگر فقط چند ثانیه بود… و بعد فهمیدم بالاخره باید حرف بزنم—باید جوابی بدهم که بعدها از گفتنش نترسم. نفس عمیقی کشیدم و جمله‌ای را گفتم که همه چیز را از این لحظه به بعد تغییر داد…