تاریخچه عطر و ادکلن

توی این پست درباره تاریخچه عطر و ادکلن گفته شده اگر میخواهید درباره تاریخچه عطر و ادکلن بدانید این پست را تا آخر ببینید

اولین عطر جهان، به‌شکل بخار بود که از سوزاندن ماده‌ای معطر به‌دست آمد؛ روشی متعلق به ۴۰۰۰ سال پیش در دوره تمدن‌های بین‌النهرین. از طرفی، مصریان باستان معتقد بودند که سوزاندن ادویه‌جات و مواد معطر موجب خشنودی خدایان خواهد شد؛ درنتیجه برای این کار از سوزاندن صمغ و گیاهان کوهی استفاده کردند. البته روش سوزاندن گیاهان معطر، امروز هم مورد استفاده قرار گرفته است. بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند علاوه‌بر خرید عطر و ادکلن یا خوشبوکننده‌های هوا، با سوزاندن گیاهان معطر نیز فضا را خوشبو کنند. طبق کتیبه‌های باستانی، اولین عطرساز تاریخ، زنی به اسم تاپوتی بود که در هزاره دوم قبل از میلاد در بین‌النهرین زندگی می‌کرد.

معبد ادفو در مصر، قسمتی وجود دارد که با دستخطی باستانی، شیوه درست کردن انواع عطر در زمان قدیم را ثبت کرده است. از دوران باستان تا قرون وسطی، مصریان عطر را برای مراسم‌ مذهبی، مانند مومیایی کردن مردگان مورد استفاده قرار می‌دادند. نحوه استفاده از عطر میان اشراف‌زادگان، طوری بود که حتی پس از مرگ نیز مردگان خود را در فضاهایی معطر دفن می‌کردند. برای مثال، در مقبره فرعون از نوعی عطرهای معطر و قوی استفاده شده است. طوری‌که پس از باز کردن مقبره‌ها توسط باستان‌شناسان در سال ۱۸۹۷، بوی معطری به مشامشان رسید. مصریان برای ساخت عطر از گل یاس، سوسن سفید، کندر و عسل استفاده می‌کردند. رایحه دلنشینی که امروزه هنگام خرید عطر مردانه و زنانه نیز با تست کردن عطرها به مشام می‌رسد و بویی گرم و مطبوع دارد.

با بررسی تاریخچه ادکلن، ردپای عطرهای مایع نخستین‌بار در یونان مشاهده شده است. عطرهای مایع در آن زمان، پودرهای خوشبویی بودند که در ترکیب با روغن مورد استفاده قرار گرفتند. یونانی‌ها، گیاهان معطر را له و آن‌ها را با روغن ترکیب می‌کردند. عطر در آن زمان، مانند طلا ارزشمند بود. طوری‌که پس از فتح کشورهای مختلف عطر را به‌عنوان غنیمت برمی‌داشتند. در قرن ششم، به‌علت هزینه گزافی که صرف واردات عطر به یونان می‌شد، پادشاه یونانی استفاده از عطر را ممنوع کرد تا در هزینه‌های کشور، صرفه‌جویی شود. این ممنوعیت، درحالی‌ بود که امپراطوری روم، در آبشارهایی معطر از گیاهان خوشبو، مشغول لذت بردن از فضایی دلچسب با رایحه‌ای دلنواز بود. امپراطور روم یعنی پادشاه Nero، حتی قصر خود را به لوله‌هایی مجهز کرده بود که در آن، انواع عطر با ماندگاری بالا با رایحه‌ای شبیه به بوی گلاب جریان داشت.

در قرن ۱۷، این باور میان فرانسوی‌ها رواج داشت که آب ناقل بیماری است. به‌همین دلیل اشراف‌زادگان فرانسوی معتقد بودند که حمام رفتن موجب بیماری و مرگ آن‌ها می‌شود. این عقیده به‌ حدی رسید که پادشاه فرانسه لویی چهاردهم، طی ۷۷ سال عمر، فقط سه بار حمام رفت. خدمتکاران کاخ پادشاه، برای مخفی کردن بوی بد ناشی از رعایت نکردن بهداشت در آن دوره، از عطر برای معطر کردن کاخ ورسای استفاده می‌کردند. درحالی که پس از وقوع انقلاب فرانسه، یکی از مشتریان پروپاقرص عطر، ناپلئون بناپارت بود. او برخلاف پادشاه‌های قبلی علاوه‌براینکه هرروز حمام می‌رفت، هر ماه بیش از ۵۰ بطری عطر مصرف