عکس هایی که گرفتم26

قلبم تا ابد در حصار خاطره‌های تو زنده می‌ماند،حتی اگر تو دیگر نباشی:) [1404/5/16] " 12:25 "

عین پروانه به دور شمع چشات همه شب بال زدم...

دل، زبان منطق نمیفهمد.مثل امشب خیال میکند که نرفته‌ای. آنقدر گریه میکند تا خسته می‌شود و خوابش میگیرد.هرچند آنجا هم خواب تورا می‌بیند.

نگاهم رنگ غم گرفته، مثل آسمانی که بارانش نمی‌آید، اما ابرهای سنگینش همیشه می‌مانند:)

ادمیزاد واقعا شبیه گیاه میمونه، محیط دورش که خوب نباشه پژمرده میشه، میپوسه و از بین میره. گاهی اوقات باید جابجاش کنی، محیطش رو تغییر بدی تا بتونه دوباره جون بگیره.

هیچوقت تو لحظه نیستم، یا نگران آیندم یا دلخور از گذشته...

گیر افتادیم وسط “ول کن تا ول کنمِ” بی پایان...

این جهان وقتی مرا می‌فهمد که دیگر از من نسترن‌ها روییده است!

گاهی تنهایی عمیق‌تر از هر صدایی است که نمی‌شنوی...

پروانه‌ای که هزار بار برای رسیدن به نور سوخت، آخر کار حتی سایه‌اش هم نماند.

رودخانه‌ای که با اشک‌های خود جاری شد، در نهایت خشکید و سکوت گرفت...

امید همان نوری‌ست که در تاریک‌ترین لحظه‌ها، راه بازگشت به زندگی را نشان می‌دهد...

دریا، آغوشی بی‌کران که غم‌های دل را در خود گم می‌کند...

می دونی درد چیه؟!....حسی است که می‌آید تا ما را از چیزهایی که شکستیم یا از دست داده‌ایم، آگاه کند.گاهی جسمی‌ست، گاهی روحی،و گاهی سکوتی است که درونمان فریاد می‌کشد.درد یعنی احساس نبودن، نبود کسی یا چیزی که برایمان مهم بوده،و یادآوری مداوم آنچه که دیگر برنمی‌گردد.

دلتنگی سخت است... می‌خوای همه چیز رو بغل کنی، اما دست‌هات خالیه...

غمگینم...شاید چون قلبم سنگینی می‌کند از خاطره‌هایی که هنوز رها نشده‌اند،یا چون انتظار چیزی را دارم که هنوز به دست نیامده،شاید هم از تنهایی‌ای که گاهی بی‌صدا به سراغم می‌آید...

درد داشتن یعنی هنوز زنده‌ای، هنوز احساس می‌کنی...اما می‌دانم که این درد چقدر سنگین است‌:)

گاهی دلم می‌گیرد، برای کسی که نیست.برای خاطره‌هایی که دست نخورده در ذهنم مانده‌اند،برای صدایی که دیگر نمی‌شنوم،برای لحظه‌هایی که هرگز تکرار نمی‌شوند...

ماه من نیست و من،در این شب‌های تار، تنها مانده‌ام.او که نورش راهنمایم بود، رفته‌ است،و من بی‌چراغ، میان سایه‌ها سرگردانم🤍:)

در همان روز فهمیدم...که نبودن تو،جهانم را کوچک و سرد کرده است.

برای عنکبوتی که اون بالاعه کمین کرده😂😂

نگاهت مثل خورشید بود، که حتی در سردترین روزها، گرما و زندگی می‌بخشید.