کتابخانه کامورا

شاید وقتی رمان کافکا در کرانه هاروکی موراکامی را بخوانید، بیش از هر چیز، فضای جادویی «کتابخانهٔ کومورا» در ذهنتان نقش ببندد. اما جالب است بدانید این کتابخانه فقط ساختهٔ خیال نویسنده نیست؛ پشت آن، ردّی از یک مکان واقعی در ژاپن دیده می‌شود.

الهام اصلی موراکامی، ساختمانی به نام Kamada Kyosaikai Kyodo Museum در شهر ساحلی ساکاید، جزیرهٔ شیکوکو است. این مکان در سال ۱۹۲۲ توسط خانوادهٔ ثروتمند کامادا ساخته شد؛ خانواده‌ای که از دوران ادو به تولید سس سویا و تجارت مشغول بودند، اما علاقهٔ عمیقی به کتاب و فرهنگ داشتند. آنها این ساختمان را به‌عنوان یک کتابخانهٔ خصوصی برای نگهداری کتاب‌ها، اسناد تاریخی و آثار فرهنگی بنا کردند.

ساختمان سفید با پنجره‌های قوس‌دار، حیاط کوچک و فضای آرام مطالعه، حال و هوایی دارد که خوانندگان کافکا در کرانه در ذهنشان مجسم می‌کنند. بعدها، این مکان به موزه‌ای کوچک تبدیل شد که همچنان کتاب‌ها و یادگارهای تاریخی را در خود نگه می‌دارد. بنابراین، «کتابخانهٔ کومورا» یک ترکیب شگفت‌انگیز از واقعیت و داستان است؛ جایی که در جهان موراکامی به پناهگاه کافکا تامورا تبدیل شد، و در دنیای واقعی همچنان یادگاری‌ست از عشق یک خانواده به فرهنگ و ادبیات.

آنها باور داشتند که کتاب، روح یک جامعه را زنده نگه می‌دارد. به همین خاطر، بخشی از دارایی‌شان را صرف ساخت یک کتابخانهٔ خصوصی کردند تا نه فقط خانواده، بلکه مردم شهر هم بتوانند از آن استفاده کنند. این کتابخانه برایشان تنها یک ساختمان نبود؛ نمادی بود از ایمانشان به قدرت فرهنگ، روایتی از عشق بی‌پایانشان به ادبیات، و آرزویشان برای اینکه نسل‌های بعدی، از دل کتاب‌ها راهی برای فهمیدن زندگی پیدا کنند.

«کتابخانهٔ کومورا» در حقیقت پلی است میان واقعیت و خیال؛ جایی که در داستان موراکامی به پناهگاه کافکا تامورا تبدیل شد، و در دنیای واقعی همچنان زمزمهٔ عشق یک خانواده به کتاب و فرهنگ را در گوش زمان تکرار می‌کند.