تکه‌‌ای‌از‌قلبم؛

(اول از همه دکمه کوچولو اون بالا رو بزنین) اولین باری که با تو همکلام شدم حتی اسمت که به قشنگی آسمان است را نمی‌دانستم چه برسد به ظاهرت که مرا یاد شعرها و کتاب ها می اندازد.

او خیلی دور بود. آنقدر دور بود که وقتی روی پشت بام خانه‌مان می ایستادم نمی‌توانستم در آغوشش بگیرم ‌. شاید هزار کیلومتر آنطرف تر زندگی می‌کرد. من حتی یک بار هم ندیده بودمش.

. یعنی... درخیالاتم و خواب هایم بارها و بارها دیده بودمش و خاطره هایی ساختیم که شاید با هیچکدام از دوست هایم نزدیکم نساخته بودم ‌. تصوراتم راجب او آنقدر قوی بود که همین حالا میتوانم چهره زیبایش را به تصویر بکشم . شاید طراحیم خوب نباشد اما میتوانم به چشمان سرشار از محبتش رنگ بدهم .

هرچند که مهربانی و دلسوزی‌ای که از چشمان و وجودش لبریز است قابل توصیف نیست ‌. اما من همه تلاشم را برای او میکردم . البته که من اورا در خیالاتم دیده بودم .شاید خود واقعیش شبیه افکارم نباشد اما فکر نکنم رنگ چشمان و مدل موهاش یا شکل بینی اش آنقدر مهم باشد .

به هرحال که او آنقدر زیباست که میتوانی تمام زندگی ات نگاهش کنی و به خود بگویی خدا چطور توانسته اورا به این قشنگی خلق کند. آنقدر دوست داشتنی است که با خودت می‌گویی با وجود او در زندگیم خدا همه لطفی که داشته داره در حق من انجام داده.

همین حالا که این دلنوشته نه چندان قشنگ را برایش مینویسم و ماه کوچکی بالای سرم میتابد(فقط یک چراغ است ) تکه ای قلبم که متعلق به اوست را اینجا به یادگار می‌گذارم. تا شاید سال‌های بعد وقتی این نوشته کوچک را خواند من را به یاد بیاورد ، فراموش نکند که روزی دخترکی در آن سوی کشور آغوشش همیشه برای تو باز است و قلب کوچکش برای او می‌تپد.