در این پست میخواییم با مشهور ترین ستاره شناسان جهان آشنا بشیم
در چند قرن گذشته، اخترشناسان و فیزیکدانان مشهوری موفق به کشف های برجسته در حوزه ستاره شناسی و بررسی کائنات شده اند. بطلمیوس، کوپرنیک، کپلر، گالیله، نیوتن، کاسینی و آلبرت انیشتین از جمله برجسته‌ترین اخترشناسان تاریخ می‌شوند که عوامل علمی آنها باعث تحول علم ستاره‌شناسی و تبدیل شدن آن به آن می‌شود.
کلاودیوس بطلمیوس فیلسوف، ریاضیدان، جغرافیدان و اخترشناسان یونان باستان که در سال ۱۶۸ میلادی در مصر درگذشت، دارای رساله جامع در حوزه حرکات ستارگان و سیارات موسوم به المجست است. در ارائه شده توسط بطلمیوس که مشابه سامانه خورشیدی الگوی فعلی است، زمین در مرکز گیتی قرار داشته و خورشید، ماه و سایر سیاراتور در حال چرخش بودند ( نظریه زمین مرکزی ). تهیه فهرست 48 صورت فلکی که نام آنها همچنان مورد استفاده قرار می گیرد، از دیگر فعالیت های این اختراع می شود.
نیکلاس کپرنیک ریاضیدان و اخترشناس لهستانی متولد سال ۱۴۷۳ میلادی، از جمله مثال‌هایی است که می‌توان به ناکارآمدی مدل بطلمیوس پی برد و مدل جامعه‌شناسی را توسعه داد. در این سیستم بر خلاف تصورات قبلی سایر سیارات از جمله زمین بدور خورشید در حال چرخش هستند. کتاب «گردش افلاک آسمانی» را پیش از مرگش به رشته تحریر درآورد.
یوهانس کپلر ریاضیدان و اخترشناس آلمانی متولد ۱۵۷۱ نام پدر ستاره‌شناسی نوین می‌شود. این دانشمند با ارائه تغییرات در دیدگاه کوپرنیک، از سیستم منظومه شمسی از جمله وجود مدار بیضوی، قوانین معروف به قوانین سه‌گانه کپلر را ارائه می‌کند که ضمن تشریح حرکت سیارات نسبت به خورشید، یک منبع مهم در علم نجوم و ستاره‌شناسی می‌شود.
گالیله گالیله فیلسوف، ریاضیدان و اخترشناس در سال ۱۵۶۴ میلادی در ایتالیا متولد شد. این دانشمندلیل نظریات ضد ارسطو و محاکمه را در کلینیک از سایت جهانی کاتولیک ارائه می کند. مطالعات گالیله از مدل کوپرنیک مبنی بر ثابت نبودن زمین و چرخش آن بدور خورشید حمایت می‌کرد که با حکم کلیسا باید به نظریه انکار خود و حدود یک دهه حبس خانگی تبدیل شود. گالیله با کمک یک تلسکوپ موفق شد جزئیات بسیار دقیقی از سطح ماه را رصد کند؛ چهار قمر بسیار بزرگ سیاره مشتری موسوم به اقمار گالیله‌ای (قمرهای Galilean) و توسعه اولین ساعت پاندول دار از کشفهای علمی این دانش ایتالیایی می‌شود.
ایزاک نیوتن ریاضیدان، فیزیکدان و ستاره‌شناس سرشناس انگلیسی و بنیان‌گذار حساب دیفرانسیل و انتگرال در سال ۱۶۴۳ میلادی متولد شد. قوانین حرکت نیوتن شامل سه قانون است که ارتباط آن بر یک جسم و حرکت آن را نشان می دهد. سقوط سیب از یک درخت، نظریه الهام بخش معروف گرانش زمین می‌شود که بر این اساس، خورشید نیروی کششی به سیارات وارد می‌شود و این نیرو باعث حرکت منظم سیارات در مدارهای پیرامون خورشید می‌شود.
کریستیان هویگنس اخترشناس برجسته هلندی‌های برجسته‌ای در حوزه ریاضی و فیزیک به دست می‌آید و تفسیرهای پیشرفته‌ای را نیز طراحی کرده است که به اکتشافات مهم در حوزه نجوم و ستاره‌شناسی تبدیل شود. هویگنس در سال ۱۶۵۵ میلادی نظریه‌های مبنی بر وجود حلقه نازک و مسطحی به دور سیاره زحل را ارائه کرد. کشف نخستین قمر سیاره زحل موسوم به «تیتان» و اولین تصویر از سحابی جبار از دیگر این‌ها دانشمند می‌شود. کاوشگر قمر تیتان نیز برای گرامیداشت این محقق به نام «هویگنس» نامگذاری شده است.
جیووانی دومینو کاسینی اخترشناس ایتالیایی در سال ۱۶۷۲ میلادی با همکاری «ژان ریشر» از یک روش انطباقی برای تخمین فاصله بین زمین و مریخ استفاده کردند و برای اولین بار در منظومه شمسی را ارائه کردند. با استفاده از روش گالیله، این دانشمند ایتالیایی موفق به انجام اولین اندازه گیری طول و عرض جغرافیایی شد. کشف چهار قمر سیاره زحل شامل یاپتوس، رئا، تیتوس و دیونه نیز از دیگر کشفیات «جیووانی کاسینی» می‌شود. برای گرامیداشت نام این محقق، کاوشگر زحل به نام «کاسینی» نامگذاری شده است
چارلز مسیه اخترشناس فرانسوی در سال ۱۷۴۴ سال و در سنین نوجوانی دنباله‌داری با طول شش متر دم را مشاهده کرد و چهار سال بعد از خورشیدگرفتگی حلقوی را رصد کرد. اخترشناس جوان علاوه بر رصد دنباله‌دارها، سحابی‌های مختلف را مورد بررسی قرار داد و فهرستی از اجرام اعماق فضا شامل خوشه‌های ستاره‌های و کهکشان‌ها تهیه کرد. فهرست تهیه شده توسط «مسیه» در ۱۱۰ جرم آسمانی است که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
آلبرت انیشتین فیزیک برجسته آلمانی بدلیل کشف فوتوالکتریک، جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۲۱ میلادی را از آن خود کرد. این دانشمند برجسته قرن بیستم ساخته رصدهای نجومی عملی با تلسکوپ، اما نظریه‌های علمی وی بویژه «نظریه نسبیت» انقلاب عظیمی در علم نجوم ایجاد کرد. نظریه ثابت بودن سرعت نور، نظریه نسبیت عام، نظریه نسبیت خاص، نظریه یکنواخت از جمله مهمترین اهداف علمی اینشتین می شود.
کارل ساگان دانش‌آموزان آمریکایی که در سال ۱۹۹۶ میلادی درگذشت، از برجسته‌ترین نجوم و علوم فضا می‌شوند که اکتشافات مهمی از جمله تعیین دمای بالای زهره و تغییرات فصلی مریخ به نام خود ثبت شده است.
استفان هاوکینگ این دانشمند انگلیسی از جمله پیشتازان در حوزه فیزیک نظری و نجوم و یکی از مغزهای بزرگ پس از اینشتین می‌شود. «هاوکینگ» از سن ۲۰ سالگی به بیماری ALS مبتلا شد، با این وجود تحصیلات و تحقیقات گسترده خود را در حوزه علم فیزیک ادامه داد. شکل‌گیری فضا همزمان با آغاز شکل‌گیری کائنات پس از انفجار بزرگ و کتاب‌های متعدد در حوزه فیزیک و نجوم از تحقیقات علمی این محقق ساخته می‌شود.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
د
عالیبول