پشت نقابی از یخ

مروری بر شخصیت سوروس اسنیپ و مکانیزمای دفاعی اون در برابر سختی‌ها.

اولین پناهگاه هر انسان، خانواده‌اشه و حالا چی میشه اگر تو این پناهگاه، کوچکترین محبتی وجود نداشته باشه و همیشه صدای فریاد به آسمون بلند باشه؟ سوروس تو خونه‌ای زندگی می‌کرد که کوچکترین محبتی توش وجود نداشت. آیلین و توبیاس مدام با هم دعوا داشتن و توبیاس "از هیچ چیز زیاد خوشش نمی‌اومد." سوروس برای رفتن به هاگوارتز و رهایی از اون خونه لحظه‌شماری می‌کرد.

اما هاگوارتز اون پناهگاه امنی نبود که سوروس می‌خواست. اون به محض ورود به اونجا، تبدیل به طعمه‌ی جیمز پاتر و سیریوس بلک شد. اونا اسنیولوس صداش می‌زدن؛ جلوی همه سر و ته تو هوا آویزونش می‌کردن و سیریوس فکر می‌کرد ایده خوبیه که اون رو تو یه شب ماه کامل به سمت یه گرگینه رام نشده هدایت کنه.

یکی از کاری‌ترین زخم‌های اون، از دست دادن لی‌لی اونزه. اون کسی که هم دوستش بود و هم محبوبش رو از دست داد؛ هر دو بار هم به خاطر لغزش! اون تمام عمرش رو با عذاب وجدام از دست دادن لی‌لی زندگی کرد. اون همیشه با خودش اینجوری فکر می‌کرد که: "اگر من اون پیشگویی رو به ولدمورت لو نمی‌دادم؛ لی‌لی الان زنده بود."و همچنین:"اگر من بهش اون کلمه رو نمی‌گفتم، دوستیمون به هم نمی‌خورد.

اون بعد از لی‌لی، تونست کسی رو پیدا کنه که بهش اعتماد داشته باشه و اون شخص کسی نبود جز آلبوس دامبلدور. حالا خودتون رو جای اون بذارین؛ اتفاقاتی که در پایان شاهزاده دورگه افتاد؛ از نظر شما که الان سوروس اسنیپ هستین چه‌جوریه؟ شما مجبور شدین تنها دوست واقعیتون رو به خواست خودش به دیار باقی بفرستید!

اولین مکانیزم دفاعی سوروس در مقابل دردهاش، پنهان کردن اونهاست. همون شیوه‌ای که خیلی از ما در پیش گرفتیم. اون مردی عمیقا احساساتیه و این از علاقه‌اش به‌ لی‌لی و گذاشتن اسم دامبلدور روی در دفترش معلومه؛ اما دلش نمی‌خوا این احساسات رو بروز بده. چرا؟ چون دلش نمی‌خواد آسیب ببینه. راحت‌تره که وانمود کنین هیچ اتفاقی نیفتاده؛ مگه نه؟

دومین مکانیزم دفاعی سوروس اسنیپ، تنفره. اون از هر چیزی که باعث نمک ریختن رو زخمش میشه متنفره، چون اینجوری راحت‌تر می‌تونه تحمل کنه.

جالبه بدونین سوروس اسنیپ یه هادس تایپه. ویژگی مردای هادس تایپ، افکار عمیق، درونگرایی و احساسات عمیق، ولی سرکوب شده‌ست.