برای تو...

برای تویی که نمی دونی چطور شدی همه چیزم...

از کِی شروع شد؟ از یه سلام ساده؟ یا از اون سکوت‌هات که بلندتر از هزار فریاد بود؟

نمی‌دونم... فقط یه روز دیدم دلم با هر "بی‌تفاوتی‌" تو بیشتر بهت بند شده.

تو شدی دردی که نمی‌خوام خوب شه، آرزویی که نمی‌خوام تموم شه، و فکری که… هر شب باهاش خوابم می‌بره.

دلم هزار بار شکست، برای تویی که توی خودت غرقی و برای منی که فقط بلدم تو رو، بی‌صدا دوست داشته باشم.

کاش بدونی... اگه یه شب، دل دنیا رو زدی، و هیچ‌کسی نبود… من هنوز اینجام. بی‌هیچ انتظاری. بی‌هیچ قضاوتی.

نمی‌خوام نجاتت بدم، فقط می‌خوام کنارت بمونم، تو تاریکی، تو بارون، تو لحظه‌هایی که خودتم خودتو نمی‌شناسی...

شاید هیچ‌وقت ندونی اما... تو اسم مقدسی هستی که تو سکوت‌هام زمزمه‌ت می‌کنم، تو دعاهام... با گریه، با عشق.