بعد ها که بـزرگ‌ شدین..༻

خیلی دلیه، یکم از متنشو یه جایی خوندم و عاشقش شدم، گفتم خودمم بقیه متن رو بنویسم و بذارم اینجا، صرفا فقط یکم احساساته..

ولی بعد ها که بزرگ شدین به بچه هاتون بگین: یه تیم ملی ای بود، کلِ ایران دیوونش بود..

یه علیرضا جهانبخش داشتیم تو موقعیت حساس پنالتی گل میکرد دلِ هممون شاد میشد:)

یه سعید عزت اللهی داشتیم بهش میگفتن پرچمدار خلیج فارس، با غرور جلوی عربا اسم خلیجِ فارس و میاورد هممون بهش افتخار میکردیم:)

یه علی بیرو داشتیم تو دروازه که وایمیستاد دلِ همه قرصِ قرص بود که گل نمیخوریم:)

یه سردار آزمون داشتیم توپ که میرفت زیر پاش دیگه سنگِ آسمون و طوفانِ شنم حریفش نمیشد:)

یه سامان قدوس داشتیم مثل یوزپلنگ، خسته که نمی شد هیچ، همیشه با دویدناش ایران و قهرمان میکرد:)

یه شجاع خلیل زاده داشتیم باهوش، هر وقت داورای ناداور اخراجش میکردن به جای سرافکندگی با غرور از زمین میرفت بیرون:)

یه رامین رضاییان داشتیم، استوک صورتیاشو که میپوشید هممون مطمئن بودیم برد جلو رومونه:)

یه امیر عابدزاده داشتیم مثل عقاب بود تو دروازه مون، بیرو که نبود تهِ دلمون میدونستیم امیر همیشه از پسش بر میاد:)

یه مهدی طارمی داشتیم، فقط اومدنش تو زمین یه دلیلِ بزرگ بود برای بردن، برای برنده شدن:)

ما یه محمد محبی داشتیم؛ یه مهدی قائدی داشتیم؛ ما روزبه چشمی و آریا یوسفی و مرتضی پورعلی گنجی و کریم انصاری فرد و حسین کنعانی داشتیم..