برای لمس موهات!

باد خنکی به صورتم خورد که باعث شد لبخند عمیقی بزنم. علف‌های سبز خوش‌رنگ کف پاهایم را قلقلک می‌دهند. دست‌هایم را به حالت پرواز باز کردم، چشم‌هایم را بستم و با لبخند بزرگی سعی می‌کردم از فضای سرسبز لذت ببرم و اتفاق‌های گذشته را فراموش کنم. اما صدای او در ذهنم پیچید: "لبخند تو فقط برای من است آهو." لبخندم کم‌رنگ شد. فراموش کردن او بسیار سخت بود.

او همیشه به موهایم علاقه خاصی داشت. آن‌ها را شانه می‌کرد، نوازششان می‌کرد، عطرشان را می‌کشید و می‌گفت موهایم دوای دردهایش است. حتی اجازه نمی‌داد موهایم را کوتاه کنم و باد هم نباید به آن‌ها دست می‌زد. یک‌بار با لحنی جدی گفت: "اگر موهایت را کوتاه کنی، آرایشگری که این کار را کرده تکه‌تکه می‌کنم." کش موهایم را باز کردم و گذاشتم باد موهایم را با خود برقصاند.

قدم‌زنان به سمت گل‌ها رفتم، با دقت به آن‌ها نگاه کردم و به آرامی نوازششان کردم. کنارشان نشستم و با گل‌ها شروع به صحبت کردم. از او برایشان گفتم، از عشقی که بیشتر به جنون شبیه بود. در دل خودم گفتم، دیگر او نمی‌تواند من را کنترل کند، درست است؟ اما اشک‌هایی که بی‌اختیار از چشمانم سرازیر شدند، نشان می‌داد که حقیقت چیز دیگری است.

می‌خواستم کتاب درسی بخرم و تصمیم گرفتم با او به کتابخانه بروم. اما شانس با ما یار نبود. فروشنده‌ای جوان در حضور او به من ابراز علاقه کرد. من وحشت‌زده بودم و با نگاه‌های هشداردهنده سعی کردم او را متوجه خطر کنم، اما سکوت او من را بیشتر ترساند. روز بعد با گل رز به خانه برگشت. می‌دانست که عاشق گل رز هستم. اما چند روز بعد خبر عجیبی به من رسید: آن فروشنده جوان به طرز مشکوکی به قتل رسیده بود. شوک عمیقی وجودم را فرا گرفت. می‌دانستم این کار او است. با دلی شکسته تصمیم گرفتم برای همیشه او را ترک کنم.

شب‌هنگام، وقتی که او خواب بود، وسایلم را جمع کردم و از خانه بیرون رفتم. به شهر دیگری رفتم و در کلبه کوچک و دنج پدربزرگم ساکن شدم. سیم‌کارتم را عوض کردم و از هر راهی برای قطع ارتباط استفاده کردم. فکر می‌کردم همه‌چیز تمام شده، اما به‌نظر می‌رسید که از دست او فرار کردن آسان نیست.

به خودم آمدم و دیدم باران نم‌نم می‌بارد. به سوی کلبه برگشتم، وارد شدم و کنار شومینه نشستم تا کمی گرم شوم. قوری چای را کنار آتش گذاشتم و خودم را بغل کردم. صدای زنگ موبایلم بلند شد. نگاهی به گوشی انداختم. شماره ناشناس بود. جواب دادم: "بله؟" اما هیچ صدایی نیامد. مکالمه را قطع کردم و لحظه‌ای بعد صدای پیامک گوشی‌ام آمد. پیامک را باز کردم و با دیدنش زانوهایم خم شد: "وقتی آغوش من هست چه نیازی به شومینه داری آهوی من؟ چرا موهایت را باز می‌کنی؟ می‌خوای عصبیم کنی؟"