چادر گلی و چشمان آهویی۱۲

قسمت دوازدهم...

پس از رفتن هدایت و جعفر لیلا به آرامی به سمت تخت او رفت و در کنارش ایستاد. _ سلام آقا مش حیدر، حالتون بهتره؟. _سلام ممنون خوبم، این همه راه رو پیاده اومدی؟. _بله. _آخه تو نمیگی پات درد می گیره؟. _ وقتی شما حالتون بده پام هم قطع بشه، به دیدنتون میام. _ خدا نکنه، تو چیزیت بشه من زمین و زمان رو بهم می ریزم دختر. _تا سایه شما بالاسر ما باشه، چیزیمون نمیشه؛ خدارو شکر میکنم که خدا دعاهام بی نتیجه نگذاشت؛ خدا ان شالله بهتون سلامتی بده.

از دعای او لبخندی زد. _الان که گلم رو دیدم بهتر شدم، پس گلم برای من دعا کرده. _حقیقتش خیلی زیاد، خیای نگرانتون بودم ولی به لطف خدا سایه شما هنوز بالا سر ماست و سلامت اید. _شاید خدا دیده که حیفه بدون رسیدن به مراد قلبم برم زیر خاک. _خدا نکنه، صدسال عمرتون باشه. کمی مکث کرد و موظوعی که از قبل بیان کرده بود را دوباره بیان کرد. _لیلا، من هنوزم منتظر جواب بله توام دختر. _می دونم و خب...

گویا که از بیان چیزی مضطرب بود. _باید بگم که... باید بگم که قراره یک خواستگار از کرمان برام بیاد و جواهر فروشه. حیدر متعجب به سختی خود را نشاند. _چی!؟. _اما من به مادر و پدرم جوابن رو داده ام و تصمیم آخرم رو بهشون گفتم، گفتم که... با کمی خجالت مابقی حرفش را بیان کرد. _که از من درخواست کردید و خب جوابم بهتون بله هست تا اون بنده خدا دیگه معطل نشه. مش حیدر متعجب و ناباور به او نگاه می کرد. _یعنی تو الان...الان به من بله رو گفتی؟. لیلا لبخندی کوتاه زد و سرش را به نشانه تایید تکان داد. ناباور خنده ای کرد، نمی توانست باور کند که واقعا بله را شنیده و در عالم بیداری است. _لیلا، جون من یکبار دیگه بگو.

لیلا لبخند کوتاهی زد و تکرار کرد. _گفتم که جوابم بله هست. مش حیدر ذوق زده و خوشحال با صدای نسبتا بلند شروع به ابراز خوشحالی اش کرد. _ای من دورت بگردم دختر، قربون اون حیای تو برم من، خودم نوکرتم دختر. با خنده با دست به سمت پایین اشاره می کرد که یواش تر حرف بزنه. _ششش یکم یواش تر آقا حیدر، زشته بقیه ممکنه بشنوند. _بزار بشنوند، من بعد از این همه سال صبر جواب بله رو شنیدم، دیگه انگار توی بهشتم. لیلا از این حرف او خندید و با خجالت دستش جلوی دهانش قرار داد و از اتاق خارج شد تا به پیش مادرش برود.