البته که حق با شماست، اما...

جرج آر آر مارتین در کتاب بازی تاج و تخت از قول عموش نوشته بود: «هر عبارتی که قبل از، اما می‌آید باطل است». شاید عموی مارتین هم داشته به مغالطه «البته، اما» اشاره می‌کرده. «ببین البته که تو آدم خیلی خوب و مهربانی هستی، اما ما به درد هم نمی‌خوریم». بیاید با این مغالطه بیشتر آشنا شیم.

مغالطه‌ی البته، اما معمولا در جایی اتفاق می‌افته که فرد خطایی رو مرتکب شه و برای نجات دادن خودش از راه غیر منطقی، تبعیض هایی رو بین خودش و دیگران قائل شه. منظور اینه که شخص میدونه که کارش خطا و نادرسته، اما خودش اینو قبول نداره و سعی داره با علت های غیر منطقی مانند جاهلانه نبودن کارش و... از مجازات کارش فرار کنه! "البته من می‌دونم که غیبت کردن از دوستت کار خوبی نیست، اما من با اینکارم فقط دارم تو رو توجیه می‌کنم که اون شخص مناسبی برای دوستی با تو نیست!"

یه چندتا مثال: 1. البته من توجه دارم که وقت من تمام شده و ده دقیقه هم گذشته ، اما خوبه که به این نکته هم توجه داشته باشید که... 2. قربان، متوجهم که پسرم چراغ قرمز رو رد کرده، اما اون پسر خوبیه و بخاطر یک اشتباه کوچیک نباید جریمه بشه! 3. بله استاد! توجه دارم که این نوشته رو نامنظم و بدخط نوشتم اما امیدوارم نمره ای از من کم نشه.

البته... گاهی هم فرد از اول همچین چیزی رو نمی‌گه، بلکه درست بعد از اینکه مورد نقد قرار گرفت، دچار این مغالطه شده و میگه "بله ، البته حرف شما کاملا متینه و من اشکالتون رو قبول دارم، اما شما هم توجه داشته باشید که ما حق داریم این موضعو بگیریم"

برای اینکه در گودال این مغالطه گیر نیوفتیم، باید قبل از حرف زدن و استفاده از عبارت های البته و اما، خوب فکر کنیم و برای سنجیدن گفتارمون وقت بذاریم. فراموش نکنیم که درصورتی که با اینکار فقط میخوایم خودمون رو بی دلیل توجیه کنیم، این کارمون دفاع مناسبی نیست. همچنین، نباید احساسات رو در این هنگام دخالت بدیم. وقتی دیگران مرتکب این مغلطه بشند، تشخیصش کار راحتیه ولی وقتی خودتون مرتکب اون شید، تشخیص تون به‌مراتب سخت‌تره.