من تبدیل به آقای خرچنگ شدم؟(معرفی اختلال احتکار)

آقای خرچنگ هرچیزی را نگه میداشت و دور نمی انداخت. اما آیا میدانستید که این یک نوع اختلال به نام اختلال احتکار است؟ در این پست با این اختلال عجیب بیشتر آشنا میشویم.

اختلال احتکار که با نام های اختلال انباشت انگاری یا اختلال ذخیره سازی هم شناخته می شود، در حقیقت یک نوع مقاومت مستمر در برابر دور انداختن متعلقات فرد است. هر چند برخی از این متعلقات ارزش خاصی ندارند اما فرد مقاومت زیادی برای نگه داشتن آن‌ها از خود نشان می‌دهد. نامه‌های تبلیغاتی، روزنامه‌های قدیمی و چیزهایی که به نظر بیشتر افراد زباله هستند، از جمله این متعلقات هستند.

فرد مبتلا به اختلال احتکار که نوعی اختلال وسواس است، ممکن است دارایی‌هایی را که دیگر کاربردی ندارند، به دلیل وابستگی احساسی به آن‌ها یا با باور به این‌که در آینده به آن‌ها احتیاج پیدا خواهند کرد، نگه‌دارند.

افراد دچار مشکل احتکار ممکن است در برابر این وسوسه که اشیای بیشتری جمع کنند تا کل فضای زندگیشان پر شود، تسلیم شوند. انباشته شدن لوازم غیر ضروری و فقدان نظم و پاکیزگی می‌تواند ایمنی و سلامت فرد را در خانه به خطر بیندازد. به این ترتیب، اختلال احتکار می‌تواند مشکلات اجتماعی، شغلی و عملکردی ایجاد کند که نه تنها خود فرد بلکه اطرافیانش را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

تمایل به احتکار اغلب از نوجوانی شروع می‌شود و با افزایش سن، این خصیصه بدتر می‌شود. برعکس فرد جمع‌کننده‌ی کلکسیون (کسی که اشیای خاص و مرتبط که ارزش معینی دارند را جمع آوری می‌کند)، فرد مبتلا به اختلال احتکار اشیای رندومی را جمع‌آوری می‌کند. همچنین بیش از حد به دارایی‌هایی دل می‌بندد که ممکن است هیچ ارزشی نداشته باشند.

دلیل اختلال احتکار؟ علت اختلال احتکار هنوز شناسایی نشده است. هر چند طبق تحقیقات برخی از حوادث ممکن است خطر ابتلا فرد به اختلال احتکار را بیش‌تر کند. افرادی که یک حادثه تلخ را تجربه کرده‌اند، یا مشکل تصمیم‌گیری دارند و یا یکی از اعضای خانواده‌‌ی آن‌ها مشکل احتکار داشته باشد بیش‌تر در معرض خطر ابتلا به این اختلال قرار دارند. اکثریت افراد مبتلا به اختلال احتکار، از نوعی اختلال اضطراب یا افسردگی نیز رنج می‌برند.

درمان اختلال احتکار؟ درمان‌های اصلی مورد استفاده برای تسکین علائم اختلال احتکار رفتاردرمانی شناختی (CBT) و داروهای ضدافسردگی، مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است.برای درمان این اختلال ممکن است هر دو روش درفتار درمانی شناختی و درمان دارویی همزمان به کار گرفته شوند. تجربه نشان داده است که درمان مبتنی بر همدلی نسبت به درمان تنها با CBT، می‌تواند موثرتر از درمان دارویی باشد.