
آزمایش سیزدهگانه فضانوردی مجموعهای از تستها و ارزیابیهای دقیق است که برای ارزیابی ویژگیها و قابلیتهای مختلف داوطلبان فضانوردی انجام میشود. این آزمایشها بهمنظور انتخاب فضانوردانی که بتوانند در شرایط سخت سفرهای فضایی، استقامت داشته باشند، طراحی شدهاند.
آزمایشهای پزشکی عمومی : در این مرحله، فضانوردان باید از لحاظ پزشکی کاملاً سالم باشند. این آزمایشها شامل بررسی سلامت عمومی بدن است، مانند ارزیابی قلب و عروق (ضربان قلب، فشار خون)، سیستم تنفسی، شنوایی و بینایی، و سلامت دستگاه گوارش. این آزمایشها برای اطمینان از توانایی فضانورد در مواجهه با شرایط فضایی که بدن انسان را تحت فشار میگذارد، انجام میشود.
آزمایش تعادل و هماهنگی : فضانوردان در محیطهای کمکاذب (بیوزنی) قرار میگیرند و باید توانایی کنترل بدن خود را در این شرایط داشته باشند. این آزمایشها ممکن است شامل تستهایی برای ارزیابی هماهنگی بین چشم و دست، حفظ تعادل بدن و انجام حرکتهای پیچیده باشد. بیوزنی میتواند باعث از دست رفتن تواناییهای طبیعی حرکتی شود، بنابراین فضانوردان باید در این شرایط هماهنگی دقیقی داشته باشند.
آزمایش شبیهسازی بیوزنی : در این آزمایش، فضانوردان در شرایطی شبیه به فضا قرار میگیرند تا واکنشهای جسمانی و روانی آنها در شرایط بیوزنی بررسی شود. این شرایط میتواند شامل استفاده از یک هواپیما که در حالت سقوط آزاد قرار میگیرد یا استفاده از دستگاههای خاص شبیهساز بیوزنی باشد.
تستهای استقامت بدنی : این آزمایشها برای ارزیابی توانایی جسمانی فضانوردان است. معمولاً شامل دویدن، دوچرخهسواری یا انجام تمرینات شدید بدنی است تا استقامت فضانوردان را در شرایط فشار بالا بسنجند. علاوه بر این، تستهای تنفسی برای ارزیابی ظرفیت ریهها و نحوه کارکرد سیستم تنفسی در زمان فعالیت بدنی زیاد انجام میشود.
آزمایش تحمل G-Force : این آزمایش برای بررسی توانایی بدن در برابر شتابهای زیاد است که فضانوردان ممکن است در هنگام پرتاب یا ورود به جو با آنها روبرو شوند. این آزمایش شامل قرار گرفتن تحت فشار G است که بهطور موقت میتواند باعث کاهش خون رسانی به مغز و حتی از دست دادن هوشیاری شود. فضانورد باید توانایی مقابله با این شرایط را داشته باشد.
آزمایشهای شناختی و حافظه : فضانوردان باید قادر به پردازش اطلاعات و حل مسائل در شرایط استرسزا و زمانهای محدود باشند. این آزمایشها میتوانند شامل تستهای حافظه کوتاهمدت و بلندمدت، ارزیابی قدرت تصمیمگیری سریع و حل مسائل پیچیده در زمان کم باشند.
آزمایش خواب و استراحت : در این بخش، فضانوردان تحت آزمایشهای مختلف خواب قرار میگیرند تا نحوه خواب و استراحت آنها در شرایط سخت (مانند کمبود خواب یا اختلالات خواب در فضا) بررسی شود. خواب کافی و با کیفیت برای عملکرد مطلوب فضانوردان در فضا ضروری است.
آزمایش تحمل شرایط ایزوله : فضانوردان باید بتوانند برای مدت طولانی در شرایط ایزوله و بدون تماس با دنیای بیرون زندگی کنند. این آزمایشها بهمنظور ارزیابی توانایی فضانورد در زندگی در محیطهای محدود و بسته، مانند ایستگاه فضایی، طراحی میشود. ممکن است فضانوردان برای چند هفته در محیطهای شبیهسازی شده ایزوله قرار گیرند.
آزمایش مهارتهای فنی و عملی : فضانوردان باید توانایی انجام وظایف پیچیده فنی و عملی را در فضا داشته باشند. این شامل کار با ابزارها، سیستمهای کنترلی، و انجام تعمیرات یا عملیات فنی در شرایط سخت است. برای این منظور، فضانوردان باید آموزشهای ویژهای در این زمینه ببینند.
تست هماهنگی چشم و دست : این تستها برای ارزیابی دقت حرکات فضانورد در شرایط خاص و در فضایی با جاذبه صفر طراحی میشود. در فضا، انجام حتی حرکات ظریف و دقیق ممکن است دشوار باشد، بنابراین فضانوردان باید توانایی انجام دقیق و هماهنگ حرکات را داشته باشند.
آزمایش واکنش به استرس : فضانوردان باید بتوانند در شرایط اضطراری و استرسزا تصمیمگیری کنند و بهطور مؤثر واکنش نشان دهند. این آزمایشها شامل شبیهسازی شرایط بحرانی مانند خرابی سیستمها یا شرایط اضطراری پزشکی است که فضانوردان باید با آرامش و سرعت به آنها پاسخ دهند.
آزمایشهای روانشناسی : این آزمایشها برای ارزیابی ویژگیهای روانی فضانوردان است. فضانوردان باید توانایی مدیریت استرس، کار تیمی، و حفظ سلامت روانی خود را در شرایط طولانیمدت و ایزوله در فضا داشته باشند. این آزمایشها معمولاً شامل مصاحبههای روانشناسی و تستهای شخصیتی هستند.
آزمایش تغذیه و متابولیسم : تغذیه و مصرف مواد غذایی در فضا اهمیت زیادی دارد. فضانوردان باید با شرایط خاص تغذیهای در فضا (مثلاً غذاهای ویژه که باید در شرایط بیوزنی مصرف شوند) آشنا باشند. این آزمایشها برای بررسی نحوه پردازش مواد غذایی و نیازهای تغذیهای بدن در شرایط فضایی است.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!