راز اورا خواهم فهمید

یه بخش کوچیک از داستانیه که دارم روش کار میکنم.. پارت اولش نیست مال آخراشه...

راز او را خواهم فهمید..!

زیر باران قدم میزدم.. صدایی نبود.. در دوردست ها، مردی را می‌دیدم که غریبه بود اما وقتی از آن سوی خیابان به من زل زده بود، احساس غریبی نمیکردم... این حس،همان حسی بود که قبل از مردن داشتم. میپرسی برای چه مردن؟ وقتی او رفت، من مردم.

.. من تبدیل به یک جنازه شدم که گاهی در خیابان خلوت و بارانی خود، قدم میزد... چرا او آنجا بود و به من می‌نگریست؟ دل تنگ شده؟ نه،ااو به من گفت بروم.. گفت پشت سرم راهم نگاه نکنم و توانایی نه شنیدن را داشته باشم.. آری.. تمام اینها اتفاقی است. او را یا کسی اشتباه گرفته ام ...

کمی که نزدیک تر شدم، آن بوی عطر که هنوز هم روی تیشرت سفید رنگش در کمد خانه بود، همان بورا میداد.. بوی عشق، بوی ماه و بوی خورشید... گفت:موقع رفتن، گفتم پشت سرتو نگاه نکن.. الان میگم جلوتو نگاه نکن.. پلک میزدم تا باورم بشه اوست.. اورا تحسین میکردم که هیچ تغییری نکرده است اما،

دستش... پر از مایع قرمز رنگی بود که از آن وحشت داشتم.. خ*ون بود...