دنیای بدون اینترنت چطوریه؟

توی این پست سعی کردم با ساختن یه خط داستانی، نشون بدم که اگر اینترنت کل جهان یهویی قطع بشه، چه اتفاقی میوفته؟

اولش فکر می‌کنی یه اختلال ساده‌ اس. شاید مودمت خراب شده، شاید شرکت اینترنتت دچار مشکل شده. یه ریست سریع می‌زنی، گوشی رو خاموش و روشن می‌کنی، حتی می‌ری روی دیتای موبایل، ولی هیچی تغییر نمی‌کنه. نوتیفیکیشن‌ها خاموشن، تلگر.ام هیچ پیامی رو نمی‌فرسته، اینستا.گرام یه صفحه‌ی سفید تحویلت می‌ده. یه کم نگران می‌شی ولی به خودت می‌گی: "چیز خاصی نیست، برمی‌گرده." چند ساعت بعد، تلویزیون رو روشن می‌کنی و تمام شبکه‌های خبری یه چیزو اعلام می‌کنن: "اینترنت جهانی از دسترس خارج شده است. علت این اتفاق مشخص نیست و برگرداندن آن ممکن است غیرممکن باشد." اون لحظه، یه چیزی توی مغزت یخ می‌زنه. "غیرممکن؟ یعنی چی غیرممکن؟!"

روزهای اول: هرج‌ومرج و سرگردونی مردم اولش انکار می‌کنن. فکر می‌کنن یه قطعی موقتیه. ولی وقتی می‌فهمن خبری از درست شدن نیست، همه جا بهم می‌ریزه. بانک‌ها تعطیل می‌شن چون سیستمشون آنلاین بوده، کارت‌های اعتباری دیگه کار نمی‌کنن، مردم هجوم می‌برن برای کشیدن پول نقد از خودپردازهایی که به زودی خالی می‌شن. توی خیابون، همه بهت‌زده‌ان. مغازه‌دارها قیمت‌ها رو بالا می‌برن چون نمی‌دونن بعداً چی پیش میاد. تاکسی‌های اینترنتی از کار افتادن، پس خیابون‌ها پر از آدم‌هایی می‌شه که دنبال یه ماشین می‌گردن. هیچ پیام‌رسانی کار نمی‌کنه، پس مردم توی صف‌های طولانی دم تلفن‌خونه‌ها وایمیستن. "ما برگشتیم به دوران قبل از اینترنت." این جمله توی اخبار مدام تکرار می‌شه، ولی کسی باورش نمی‌کنه.

هفته‌های بعد: شروع تغییرات بزرگ چند هفته که می‌گذره، مردم کم‌کم می‌فهمن که این اتفاق، یه چیز گذرا نیست. همه چیز داره عوض می‌شه. • شرکت‌هایی که کاملاً دیجیتالی بودن، ورشکست می‌شن. یوتیوبرها، استریمرها، اینفلوئنسرها یهویی بی‌کار می‌شن. دیگه خبری از فالوئرها، لایک‌ها و کامنت‌ها نیست. • مدارس و دانشگاه‌هایی که روی سیستم آنلاین حساب کرده بودن، سردرگم می‌شن. معلم‌ها مجبور می‌شن دوباره به تخته‌سیاه و کتاب برگردن و تصور کن که یه ویروس مثل کرونا هم منتشر بشه، اون موقع نسل انسان کاملا بی سواد میشه! • کسب‌وکارهای سنتی که هنوز به روش‌های قدیمی کار می‌کردن، زنده می‌مونن و حتی رونق می‌گیرن. روزنامه‌ها دوباره مهم می‌شن، شرکت‌های پستی کارشون چند برابر می‌شه. ولی چیزی که بیشتر از همه عجیب و غیرمنتظره‌ است، تغییر آدم‌هاست.

ماه‌های بعد: زندگی بدون اینترنت اوایل، همه حوصله‌شون سر می‌ره. هیچ خبری از سرگرمی‌های آنلاین نیست. دیگه نمی‌تونی بدون گوگل یه سوال رو پیدا کنی، نمی‌تونی با یه سرچ ساده یه آهنگ رو دانلود کنی. مردم مجبور می‌شن با زندگی واقعی روبه‌رو بشن. • کافه‌ها و پارک‌ها پر از آدم‌هایی می‌شه که دارن حرف می‌زنن، نه اینکه توی گوشی‌هاشون غرق باشن. • نامه‌نویسی دوباره مد می‌شه. اگه می‌خوای به کسی پیام بدی، باید براش یه نامه بنویسی و صبر کنی تا پستچی اونو برسونه. • بچه‌ها دوباره توی کوچه بازی می‌کنن. قبلاً کسی از خونه بیرون نمی‌رفت، ولی حالا دیگه خبری از گوشی و تبلت نیست، پس بچه‌ها مجبور می‌شن دوباره دویدن و بازی کردن رو کشف کنن. • مردم کتابخونی رو جدی می‌گیرن. چون دیگه هیچ مقاله‌ای توی اینترنت نیست، تنها راه یادگیری، کتاب‌های چاپی‌ان. اما یه چیز عجیب‌تر هم داره اتفاق می‌افته: انسان‌ها شروع می‌کنن به آروم شدن. اضطراب کم‌تر می‌شه، چون دیگه نیازی نیست مدام نوتیفیکیشن‌ها رو چک کنی. حسادت‌ها کم‌تر می‌شه، چون دیگه کسی توی اینستا‌.گرام زندگی لاکچری‌شو به رخ بقیه نمی‌کشه. آدم‌ها بیشتر به هم نزدیک می‌شن، چون دیگه چیزی بینشون فاصله نمی‌ندازه.

یک سال بعد: دنیا چطور شده؟ یک سال گذشته و حالا دیگه کسی امیدی به برگشت اینترنت نداره. زندگی دوباره یه ریتم جدید پیدا کرده: • تلویزیون، رادیو و روزنامه‌ها دوباره حکم منبع اصلی اخبار رو دارن. • مردم بیشتر مهارت‌های دستی یاد می‌گیرن. چون دیگه یوتیوبی نیست که بهت یاد بده چطور یه چیزی رو تعمیر کنی. • کسب‌وکارهای محلی قوی‌تر از همیشه‌ان. چون دیگه خبری از خرید آنلاین نیست، مردم باید از بازارهای محلی خرید کنن. • نامه‌ها جای پیام‌رسان‌ها رو گرفتن. حالا اگه می‌خوای از دوستت خبر بگیری، باید یه نامه براش بفرستی و چند هفته صبر کنی. و تو... یه روز که توی خیابون قدم می‌زنی، یه لحظه به این فکر می‌کنی که زندگی بدون اینترنت، اون‌قدر هم که فکر می‌کردی وحشتناک نبود. شاید یه جورایی، دنیا آروم‌تر و واقعی‌تر شده. ولی هنوز ته ذهنت یه سوال می‌چرخه: "اگه یه روز اینترنت برگرده، آدم‌ها دوباره به همون دنیای قبلی برمی‌گردن؟ یا این بار، یاد گرفتن چطور بدون اون زندگی کنن.