حرفام مثل تیغ تو گلوم گیر کرده1

داستان کوتاه پسری که حرف هاش و قورت میداد که به عزیزانش صدمه نزنه

شهر سوخته درون قلبش میتونست بوی امید رو هنوز هم حس کند . اما نایی برای بلند شدن نداشت با همه این حال باز هم تسلیم نمشید و از بوی خوش زندگی که وابسته به ۳ اصل بود لذت میبرد . تیغ حرفایش هر روز بیخ تا بیخ گوش هایش را میبرید و توجهش به تکرار موضوعا جلب میشد . به هرچیز دوست داشتنی که صدایشان تنش های ذهنی اش بیشتر بیشتر میکردند . دوست داشت که ...

دوست داشت که به ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ بر میگشت میدونست اگه برمیگشت قدر چیزایی رو میدونست که الان دیگه نداره . قدر وقتش و میدونست و با افراد اشتباه دوستی نمیکرد . از فرصت استفاده میکرد که خودش رو به چند نفر ثابت کنه . ثابت کنه که چیزی که الان فکر میکنن درست نیس . میدونه که پشیمونی فقط ی حس نیس باید بدونه الان که برای اولین بار تو زیبا ترین سال زندگیش از اتفاقات اون سال پشیمونه و این پشیمونی باید درسی برای الانش بشه . درسی که هیچ وقت ...

درسی که هیچ وقت فراموشش نمیکنه! ارسلان دیگه به هیچکسی اجازه عبور از خط قرمز های زندگیش رو نمیده ، اون دیگه اجازه نمیده به افراد که حتی فکر این و کنن که تو خوابشون بتونن با تیغی براق و برنده روی قلبش خط بندازن و آینه دلش را خط خطی کند . اون پسر میدونه که میتونه و تو این مسیر ۳ نفر بیشتر از دل و جون نمیخوان که موفقیت این پسر و ببینن . نخستین فرد حسیه که مثل کوه پشت پسره کسی که حاضره خودش خیلی سختی ها رو تحمل کند ولی پسرش از اهدافش فاصله نگیرد . فرو دوم حسی مملوع از وابستگی و مسئولیت نسبت به هم دیگر حسی که میتونه ساعت ها قفلارسلان باشه و از قفل شدن لذت بی مانند بسازه فرد سوم ...

فرد سوم پر از عشق و تازگی بودی حسی که نشون میداد میتونه جاودان باشه و امید به خونه قلب تیغ خورده آورده با اینکه با گذشت یکسال ارسلان دوباره باید عاشق قبل اردیبهشت بشه ولی این حس ثاابت کرده که میتونه وفادار باشه حتی بیشتر از معرفت و مرام حس ها نماد های ذهنی رو میسازند و ...