شرح حال کاربر یونجی...

معرفی من به شما~

درود..آنا هستم..یونجی و جی(همون کوتاه شده یونجی) هم خطاب میشم... بیوگرافی‌های کاربران رو مشاهده کردم..اکثر وقت‌ها خودتون رو با علایق و نفرت ها،محل زندگی یا ویژگی‌های چهره توصیف می‌کنید..اگر این توصیف کمکی به شناخته شدن شما نکنه، به گونه ای که افراد نتونن حس کنن اکنون و در لحظه حال شما وجود دارید و در قید هستید،چرا باید به این شکل وصف شد...؟

همیشه از ما می‌پرسن که رنگ مورد علاقه‌ات چیه..؟چند سالته..؟کجا زندگی می‌کنی..؟این سوالات بیش از حد سطحی نیستن..؟! سوالات سطحی منجر به شناخت سطحی و درنهایت ارتباطات سطحی و کوتاه مدت میشن..من خودم رو به شیوه دیگه ای توضیح میدم..سکوت من شبیه به سکوت برفه،سخن های من مثل پیچک بدون هشدار به هر طرف سوق پیدا می کنن،تنهایی من مثل عقاب نیست،مثل تنهایی خرسه که برای رشد و ساختن خودش به خواب زمستونی میره،

زیبایی من مثل ماه نیست که کسی رو به فکر فرو ببره،زیبایی من مثل ستاره هاست که برای دیدنش باید ایستاد،جستجو کرد و فکر کرد،صدای من مثل سازهای غربی مورد پسند همه نیست،صدای تازه ی من انعکاس یک سه تار قدیمی رو داره یا یک گیتار کوک نشده،دست‌های من خیلی بزرگ نیستن،ولی می‌تونم باهاشون دست کسایی که دوست دارم رو محکم نگه دارم و با همین دستان کوچیک کارهای بزرگ انجام بدم...

درنهایت با صرف نظر از جزئیات و تمرکز بر عمقیات به اینجا رسیدیم...درسته که جزئیات سطوح ماجرا هستن؛ولی ما از اون‌ها هم گذر نمی کنیم...حالا همون حرف‌های همیشگی و مورد انتظار رو می‌زنم...هجده سالمه،بنگتن رو سال‌هاست دنبال می‌کنم..کتاب می‌خونم و می‌نویسم..سبک موسیقی مورد علاقه ندارم.. ولی بخشی از وجودم توی موسیقی قرن پیش گیر کرده... دیگه حرفی ندارم... پاسخگوی سوالات سطحی و عمقی شما هستم...