چیزهایی که وقتی سنمون بالاتر میره می‌فهمیم…

✨چیزهایی که وقتی سنمون بالاتر میره می‌فهمیم…✨

وقتی کوچیکتری فکر می‌کنی همه دوستت هستن، با همه صادق می‌شی، همه‌چی رو تعریف می‌کنی… بعد کم‌کم می‌فهمی بعضیا فقط کنارتن چون چیزی ازت می‌خوان؛ نه دوست دارن، نه حواس‌شون بهت هست، فقط حضور دارن.

فکر می‌کنی همیشه وقت هست— برای گفتن، برای انجام دادن، برای جبران کردن… بعد یک روز می‌بینی زمان هیچ‌جایی وای نمیسته و آدم‌ها، فرصت‌ها و حال‌خوب‌ها خیلی زود تبدیل به «کاش» می‌شن.

اوایل فکر می‌کنی هر کسی ناراحتت کرد، بدجنسه… اما بعد می‌فهمی آدم‌ها همیشه قوی نیستن؛ گاهی خودشون زخمی‌ان، گاهی بلد نیستن مهربون باشن، گاهی فقط نمی‌دونن چطور رفتار کنن. بد بودن همیشه عمدی نیست.

وقتی کوچیکتری فکر می‌کنی بزرگ شدن یعنی آزادی: هر کاری دلت خواست انجام می‌دی. بعد می‌بینی آزادی هست… ولی قیمتش استرس، مسئولیت و تصمیم‌های بزرگه. دیگه انتخاب‌هات فقط روی خودت اثر نمی‌ذاره.

فکر می‌کنیم آدم‌ها همیشه می‌مونن، همیشه وقت هست کنار هم باشیم… بعد می‌فهمیم موندن عادت نیست انتخابه. هیچ‌کس مجبور به بودن کنار ما نیست— اگه کسی موند، یعنی خواست.

اول فکر می‌کنی زندگی خودش می‌چرخه… اما کم‌کم می‌فهمی نه، زندگی فقط وقتی حرکت می‌کنه که تو دلت لرزیده باشه و کاری کرده باشی. همه‌چیز از خودت شروع میشه.