365 روز بدون تو

اگر خیال ماندن نداشتی، چرا این لحظات بسیار را به پای من گذراندی؟

من سزاوار خداحافظی بهتری بودم.

می‌دانم به راستی هیچ‌گاه د برابر دیدگان تو، اهمیت نداشتم.

چگونه می‌توان به عقب بازگشت و بیگانه شد با او که روزی روح و جانت بوده است؟

خوش نیستم، اما گزندی نیست چرا که تو آسوده‌ای و تنها همین است که اهمیت دارد.

اگر فقط می‌دانستم چه مقدار آزارم خواهد داد، کاش هیچ‌گاه چشمانم ترو را نمی‌دیدند.

دشوارترین بخش دور شدن از تو دانستن این است که دنبالم نخواهی آمد.

و من می‌دانم که عشق زندگی‌ات نیستم اما تو تا ابد عشق زندگی من خواهی بود.

اگر می‌توانستم هر آنچه بخواهم باشم همانی می‌شدم که تو دوست داری.

دو سال بعد، باز هم من باز هم غرق در تلاطم عشق تو به مانند همیشه.