آیا جهان های دیگری هم وجود دارد؟

جهان‌های موازی دیگر بخش ثابتی از داستان‌های علمی تخیلی نیستند. امروزه نظریه‌های علمی متعددی درباره‌ی جهان‌های موازی با جهان ما وجود دارند. با این‌حال نظریه‌ مولتی‌ورس یا چندجهانی همچنان به‌عنوان یکی از بحث‌برانگیز‌ترین نظریه‌های علمی مطرح می‌شود

جهان‌ ما به شکل غیرقابل باوری عظیم است. صدها میلیارد یا شاید تریلیون‌ها کهکشان در فضا وجود دارند. هر کدام از کهکشان‌ها دربردارنده‌ی میلیاردها یا تریلیون‌ها ستاره هستند. برخی پژوهشگرها با بررسی مدل‌های جهان گمان می‌کنند قطر کلی جهان مشاهده‌پذیر به تقریباً ۹۳ میلیارد سال نوری می‌رسد. دیگر پژوهشگرها جهان را بی‌پایان می‌دانند

اما آیا همه چیز به جهان ما ختم می‌شود؟ داستان‌های علمی تخیلی به شدت از ایده‌ی جهان موازی استقبال می‌کنند. بر اساس این داستان‌ها ما در یکی از بی‌نهایت جهان موجود زندگی می‌کنیم. البته «چندجهانی» تنها به پیشتازان فضا، مرد عنکبوتی و دکتر هو ختم نمی‌شود و نظریه‌های علمی واقعی هم درباره‌ی جهان‌های موازی و جهان‌های آینه‌ای وجود دارند

چندجهانی و جهان‌های موازی اغلب در زمینه‌ی دیگر مفاهیم علمی مثل بیگ‌بنگ، نظریه ریسمان و مکانیک کوانتوم به بحث گذاشته می‌شوند. تام سیگفرید، روزنامه‌نگار علمی آمریکایی که در کتابش با عنوان «اعداد آسمان» به بررسی تکامل مفهوم مولتی‌ورس در طول هزاران سال می‌پردازد، می‌گوید: «اگر جهان ما تنها جهان موجود باشد نمی‌توانیم تمام ویژگی‌های آن را توضیح دهیم.» به گفته‌ی سیگفرید دو توضیح احتمالی وجود دارد: در درجه‌ی اول به نظریه‌های بهتر و جدیدتری برای توصیف ویژگی‌های جهان خود نیاز داریم یا اینکه ممکن است در یکی از جهان‌های موجود زندگی کنیم که متفاوت با جهان ما هستند و ما در جهانی آسوده و راحت زندگی می‌کنیم

چندجهانی تورم کیهانی بر اساس این فرضیه، جهان ما تکه‌ای مشخص از فضازمانی یکپارچه است که در تمام جهت‌ها به شکلی منظم منبسط می‌شود. اگر تکامل جهان را تا لحظه‌ی بیگ‌بنگ دنبال کنید متوجه می‌شوید سن جهان ۱۳٫۸ میلیارد سال است. به باور فیزیک‌دان‌ها تمام مناطق مولتی‌ورس می‌توانند بیگ‌بنگ خود و در نتیجه انبساط خود را داشته باشند؛ بنابراین بر جهان ما تأثیری نمی‌گذارند. حتی شاید برخی از این جهان‌ها دارای قوانینی فیزیکی باشند که با شکل‌گیری ساختارهای عظیمی مثل کهکشان‌ها یا ستاره‌ها سازگاری نداشته باشند یا ذرات بنیادی آن‌ها با ذرات ما یکسان نباشند؛ درنتیجه این جهان‌ها انواع مشخصی از جهان ما نیستند و ممکن است میزبان حیات یا نسخه‌ی دیگری از ما نباشند

چندجهانی در نظریه ریسمان فیزیکدان‌ها در نظریه ریسمان، مکانیک کوانتوم و نسبیت عام را به یکدیگر ربط می‌دهند. بر اساس این نظریه، ذرات بنیادی مثل کوارک‌ها و الکترون‌ها تنها نقطه‌ای واحد در ریسمان‌های یک بعدی هستند که در فرکانس‌های مختلف نوسان می‌کنند. از دیدگاه ریاضی، نظریه‌ی ریسمان برای موجودیت به ابعاد بیشتری نیاز دارد. این ابعاد مانند آنچه در فیلم‌های علمی تخیلی می‌بینیم، موازی نیستند. بلکه به باور نظریه‌‌پردازها، در سه بعد رایج فضازمانی در خود جمع شده‌اند. این ابعاد برای ما نامرئی هستند زیرا ما تنها در سه بعد به تکامل رسیده‌ایم. ابعاد بیشتر در واقع راهی برای ورودی به مولتی‌ورس ریسمان هستند. با این‌حال شواهد تجربی برای این نظریه وجود ندارند و متأسفانه نمی‌توان هیچ آزمایش مستقیمی را برای صحت‌سنجی این فرضیه یا رد آن انجام داد. ناتوانی بشر برای آزمایش این فرضیه‌ مانند شمشیری دو لبه است. با اینکه نبود روشی برای آزمایش چندجهانی به این معنی است که نمی‌توان این نظریه‌ها را اثبات کرد، از سوی دیگر امکان نقض کامل آن‌ها نیز وجود ندارد

اثبات مولتی‌ورس هیچ راهی برای آزمایش نظریه‌های مولتی‌ورس وجود ندارد. ما هرگز نمی‌توانیم آن‌سوی جهان مرئی را ببینیم بنابراین اگر هیچ راهی برای اثبات نظریه‌ها وجود نداشته باشد، آیا باز هم می‌توان آن را نقض کرد؟ گاهی ساده‌ترین فرضیه‌ها بهترین هستند. برخی فیزیک‌دان‌ها معتقدند به‌هیچ‌عنوان نیازی به نظریه‌ی مولتی‌ورس نداریم، زیرا این نظریه هیچ پارادوکسی را حل نمی‌کند و صرفا باعث افزایش پیچیدگی‌ها می‌شود. در حال حاضر هیچ مدرکی مبتنی بر وجود مولتی‌ورس نداریم و هر آنچه می‌بینیم جهان خودمان است.

دنیاهای موازی در ژانر علمی تخیلی بی‌شمار داستان و فیلم تخیلی از فرضیه‌ی جهان‌های موازی و مولتی‌ورس استفاده کرده‌اند. دنیاهای هم‌پوشا در اساطیر نورس و همچنین کیهان‌شناسی بودایی و هندو وجود دارند. فرضیه‌ی جهان‌های متعدد و تماس آن‌ها را می‌توان در فیلم‌های علمی تخیلی مثل «دکتر استرنج» از کمپانی مارول مشاهده کرد. همچنین ژانری از رمان‌های گرافیکی ژاپنی به نام ایسکای با کاراکترهایی سروکار دارد که به جهان‌های موازی منتقل می‌شوند. تقریبا تمام مجموعه‌های «پیشتازان فضا» با نوعی جهان آینه‌ای سروکار دارند. از نمونه‌های دیگر کاربرد جهان‌های موازی و چندگانه در صنعت سینما می‌توان به فیلم‌های دانی دارکو، ترمیناتور جنسیس و بازگشت به آینده اشاره کرد

جمع‌بندی جهان‌های موازی و چندگانه همیشه موضوع جذابی برای رمان‌ها و فیلم‌های علمی تخیلی بوده‌اند با این‌حال این ژانر محدود به ژانر تخیلی نیست و نظریه‌های علمی متعددی برای آن ارائه شده‌اند. از معروف‌ترین نظریه‌ها درباره‌ی جهان‌های چندگانه می‌توان به کیهان‌شناسی تورمی، جهان آینه‌ای، چندجهانی سیاه‌چاله‌ای، نظریه‌ی ریسمان و جهان‌های بی‌نهایت کوانتومی اشاره کرد. با این‌حال هیچ کدام از این نظریه‌ها از نظر علمی ثابت نشده‌اند و شواهدی هم برای آن‌ها وجود ندارد