نادر شاه افشار

نادر شاه افشار موسس سلسله افشاریه، اصفهان را از محاصره افغان ها در آورد و آن را به صفویه بازگرداند؛ اما چون لیاقت شاه صفوی را در حفظ ایران کار آمد ندید، با رضایت بزرگان خود بر تخت شاهی ایران تکیه زد. در دوران نادر، ایران درگیر شورش های داخلی شد و همسایگان ایران نیز در ابتدای کار وی تلاش کردند تا برخی از شهر های مرزی ایران را صاحب شوند، اما نادر آن ها را شکست داد.

وی پس از جنگ های بسیاری به اطرافیان خود بدگمان شد و آن ها را کور کرد و از بین برد. نادر سیاست این را نداشت که برای خود جانشینی تربیت کند. او به دلیل خودشیفتگی، در پایان عمر به اطرافیان خود و مردم بسیار سخت گیری کرد و هرجا اعتراضی علیه او شکل گرفت. هجوم آورد و به قتل عام در مردم پرداخت. در دوره زندگی نادر شاه افشار، قضاوت درباره شخصیت وی را سخت میکند، لیراوی شخصیتی سهل و ممتنع داشته است. نادر شاه در دوره اول پادشاهی خود با تمام وجود از ایران و مردم کشورش پاس داری کرد. نبوغ نظامی او سبب شد که ایران را ازچنگ دشمنان بیرون آورد و به بغداد پایتخت عثمانی و شبه قاره هند حکم کند.

از ابتدای زندگی نادر شاه افشار اطلاعات زیادی در دست نیست. برخی از مورخان دوره نادر شاه که از نوجوانی شاد گفته اند، شرح حال اورا با افسانه ترکیب کرده اندً

برخی از آنها گفته اند نادر در 10 سالگی اسب سواری میدانست و به شکار شیر و گراز میرفت و وقتی با کودکان دیگر بازی میکرد همیشه در نقش سردار یا شاه در می آمد. طبق منابع تاریخی پدر نادر شاه شغل قابل اعتنایی نداشته و در دربار نیز نبوده است. مورخان پدر نادر را مردی ساده می دانند که به شغل چوپانی مشغول بوده است.