بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۲۰

دختربچه اشک هایش را پاک کرد و او را به آغوش کشید. به آرامی موهای بلند و طلایی او را نوازش کرد و گفت:_دوست داری دیگه چه بازی ای کنیم؟. دختربچه با خوشحالی گفت:_بریم ترامپولین بعدش توپ بازی بعدشم بریم سوار اسب های چرخان بشیم. مرد او را بغل گرفت و بلند شد بعد او را بر روی شانه هایش قرار داد و دستانش را گرفت تا از افتادن او جلوگیری کند، سپس به راه افتاد. در بقیه اوقات باقی مانده به خوش گذرانی و تفریح و امتحان کردن وسایل مختلف شهربازی پرداختند تا زمانی که ساعت به ۲۰ رسید. درحالی که دختربچه از شدت خستگی به خواب رفته بود او را به بغل گرفته بود و پیاده به سمت خانه می رفت درحالی که با خود او را حمل می کرد‌.

وقتی جلوی در خانه ایستاد و پس از باز کردن در، قبل از داخل شدن نگاهی به اطراف کرد و پس از آن داخل شد و در را بست. مستقیم به سمت اتاق رفت و دختربچه را درحالی که عروسک تک شاخی بغل خود گرفته بود بر روی تخت قرار داد و ملحفه را روی او کشید. پس از از آن به آرامی از اتاق خارج شد و درون سالن بر روی کاناپه لم داد و پس از روشن کردن تلویزیون مشغول تماشای آن شد. درحالی که او به کار زندگی خود و استراحت می پرداخت، طلبکارانش از انجام هیچ کاری برای کشیدن او به سمت خودشان، برای دوباره به خدمت گرفتن او دریغ نمی کردند.

روزی‌از روزها درحالی که شیفت اضافه مانده بود و در جنگل مشغول برش دادن تنه های درختان بود. در آن ساعت از شب جنگل‌حال و فضای تر.س.ن.اک خود را به نمایش گذاشته بود و درحالی که صدای کوکوی جغد از اعماق جنگل به گوشش می خورد و همراه آن مه مانند لباسی سرتاسر جنگل را پوشیده بود، شش دنگ حواسش را جمع کرده بود. صدایی مانند شکستن یک شاخه در سمت راست به گوشش خورد؛ برای چک کردن آن قسمت به آرامی حرکت کرد. همان گونه که حرکت می کرد به صورت ناگهانی باد سردی پشتش وزید. گویا چیزی با سرعت در پشت سرش حرکت کرده بود. با حس کردن باد سرد فوری ایستاد و سرش را چرخاند و به پشتش نگاه کرد اما کسی یا چیزی نبود.

بیخیال آن شد و دوباره به حرکت ادامه داد و نرسیده صدایی به گوشش خورد. ناگهانی دستی بر روی شانه خود احساس کرد و با برگرداندن سرش با جک مواجه شد. درحالی که با سردی به چشمان او چشم دوخته بود گفت:_دیگه چه کاری مونده بکنم که نظرت عوض بشه؟ هرکاری که می توانستم کردم که از راه عقل و منطق نظرت عوض کنم اما تو همچنان داری لجبازی می کنی و راه خودت رو میری، من کسی نیستم به هرکسی فرصت بدم برگرده، اما این کارو برای تو کردم. مرد درحالی که متقابلا به او نگاه می کرد پرسید. _این همه تلاش و صبوری برای برگردوندن من چیه؟.

عذرمیخوام که کم بود قول میدم قسمت بعد بیشتر باشه