خانه دوست داشتنی من p²

درواقع دوتا سورپرایز دارم🥳

اولیش اینکه دو پارت میزارم

دومیش اینکه به سه نفر فرصت امتیاز میدممم خودم زیاد ندارم وگرنه بیشتر از هزار میدادم😔

یاد آوری: خانه ی دوستداشتنی من پارت ۱: ━━━━━━━ •♬• ━━━━━━━━━━━ •♬• ━━ او، پس از چند سال بالاخره خانه را دید خانه ای که حدود بیست سال پیش ترکش کرد تا به آرزویش برسد باورش نمیشد که واقعا این خانه ای که میببند همان خانه ای است که ویلیام هجده ساله ترکش کرد؟ خیلی چیزها تغییر کرده از آدم ها گرفته تا ظاهر ساختمان او در افکارش غرق شده بود که صدایی که اسم کاملش را صدا کرد اورا به خود آورد -ویلیام جیمز! او خدای من! +به نظرت واقعا خودشه؟ حالاکه دیسبند شده دم یتیم خونه چیکار میکنه؟ -خب معلومه دیگه! حتما بایسم اومده کار خوب بکنه😌 ±امم... راستش هم آره هم نه😅 -منظورت چیه؟ ±چطوره بریم کافه تا کاامل براتون توضیح بدم ؟ +باشه -حتماا😍 ... *داخل کافه* :سلام آقا ، درسته که دیسبند شدید ولی این کافه هروقت که بخواید درش به صورت مجانی به روی شما و دوستانتون بازه😊 ±عه... لازم نیست خودم حساب میکنم😅 :هر چی شما بخواید ±هرچی میخواید سفارش بدید مهمون من😊 -ممنونم! +حالا هرچی...من فقط به خواطر کاترین اینجام قضیه رو بگو بریم. ادامه دارد...

خانه ی دوستداشتنی من پارت ۲: ━━━━━━━ •♬• ━━━━━━━━━━━ •♬• ━━ +حالا هرچی...من فقط به خاطر کاترین اینجام قضیه رو بگو بریم ±همه ی اطلاعاتی که کمپانی درمورد من گفته غلطه بجز اسمو فامیلو سنم من که هیجده سالم بود،برای کارآموزی رفتم به کمپانی اونا اولش منو قبول نکردن ولی من چونکه میخواستم یه تغییری تو زندگیم ایجاد کنم،هر شرط و شروطی رو که گفتن قبول کردم -چی؟! چرا اولش قبول نکردن؟ تو که بینظیری! ±چونکه من در حقیقت یک یتیمم صاحب یتیم خونه توی یه سفر به نیویورک منو پیدا کرد و آوردم به کره منم که از بچگی زندگی بدی داشتم یروز تو تلوزیون یه خبر درباره ی آیدلای کیپاپ خوندم و تصمیم گرفتم برم آیدل بشم هیجده ساله که شدم، رفتم برای کار آموزی کار آموزی رو که تموم کردم و بندو تشکیل دادم، همچی بدتر شد یبار که با یکی از آیدلا حرف میزدم، فهمیدم که چه اشتباهی کردم آخه میدونی... :سفارشتون آمادست.نوش جان. -ممنون ±ادامه بدم؟ +اره،داره جالب میشه ±خب باتوجه به اطلاعاتی که به بیرون درز کرده، آیدل شدن سختیای خودشو داره باید برای چند سال زندگیتو بدی دست یمشت... هیچی😅 باید برای چندسال قضاوت های بی دلیلو تحمل کنی تازه دوسالم باید بری سربازی و بعد چند سال برگردی خونه بدون هیچ دوس*ت دخ*تر/دوس*ت پس*ری و بدون برنامه ادامه دارد...

خانه ی دوست داشتنی من پارت ۳: ━━━━━━━ •♬• ━━━━━━━━━━━ •♬• ━━ و بدون برنامه این اوضاع همینطوریشم بده چه برسه به اینکه کسی مثل من باشه آخه میدونی... تو یتیمخونه اگه تا بیست سالگی کسی به فرزندی قبول نکندت مجبوری مستقل زندگی کنی یا اینکه تا آخر عمر اونجا بمونی خب... به ندرت کسایی پیدا میشن که بخوان تا آخر عمرشون جایی زندگی کنن که شباهت کمی با زندان داره😑 من میخواستم اگه تا بیست سالگی کسی سرپرستی منو به عهده نگیره زندگی مستقلمو شروع کنم و چندسال بعدش کس دیگه ای رو تو زندگیم بیارم ولی نشد به امید اینکه زندگیم بهتر بشه، رفتم آیدل شم ولی بدتر شد ولی... خوشبختانه تحصیلاتم خوب بود یعنی تا فوق لیسانس هیجده سالگیم، مدرک فوق لیسانسو گرفتم و رفتم به سوی آیدل شدن از پنج سالگی تحصیلاتمو شروع کردم برای همین زود مدرکمو گرفتم ولی به دکترا نرسیدم ادامه دارد...