سوگند به داستان دستانش

سوگند به بلندای داستان دستانش که در بند بند چین هایش بوسه های عاشقی پنهان شده .

سوگند به دستانت که حال پوششی لطیف و شیرین بر سر رویا هایم می کشد و خواب هایم را با حس نوازش هایت آرام می سازد .

سوگند به انگشتانت که از همان اول قفل لب هایم شدند تا زود قضاوت نکنم و چیزی جز حقیقت بی انتهای زیباییشان را بر زبان نیاورم .

سوگند به لمس هایت که هنوز مو های تنم را سیخ می کنند ....

سوگند به آغوش هایت که پناهگاه امن روز های تاریکم شدند و مرا از تالاب تنهایی هایم بیرون کشیدند .

سوگند به دستانت که نمی دانم چرا اکنون که دگر نیستند و ندارمت جای خالیشان این چنین توی ذوقم می زند .

سوگند به همان هایی که درس عاشقی را با زبان اشاره به من جاهل فهماندند و بر گوشه کناره های صخره های ساحل خاطراتم حک کردند .

سوگند به قلمی که اخرین حرف ها را در میان انگشتان باریکت بر کاغذی که مظهر پاکی توست نشاند و طعم شیرین ترین تلخ های زندگی ام را چشاند ‌.

سوگند به هر چیزی که به تو خلاصه می شود . به تو که تنها دارایی زندگی ام بودی اما حالا به تنها نداشته ام تبدیل شدی .‌.‌.

و سوگند به تمام سوگند هایم که عشق به تو را دوست دارم من عاشقانه دوستت دارم . . .