آسمان خالی از ستاره

و اما عشق آنچه گمان می کردم نبود .

گفتند : عشق باغ پروانه هاست . به عشق رسیدم و پروانه ای آنجا نبود . گفتند : عشق آسمان پر ستاره است . به عشق رسیدم و چیزی جز تاریکی شب آنجا نبود . گفتند : عشق رویایی شیرین است . به عشق رسیدم و چیزی جز رویایی پوچ و کوتاه آنجا نبود .

گفتم به آنها : چه شد آن عشقی که وعده داده بودید ؟ گفتند : باغ تو پروانه نداشت . آسمانت ستاره نداشت . رویایت خوبی نداشت . دست بکش از خیال عشق او .

من نیز گفتم : شوخی مکن که مرغ دل بی قرار من سودایِ دامِ عاشقی از سر به درنکرد گفتند : گر ادامه دهی مجنون خواهی شد . گفتم : لیلی که او باشد مجنون هم میشوم .

مدتی بعد مجنون چو لیلی را از یاد برد . من نیز یاد او را در خاطراتم دفن کرده و او را به فراموشی سپردم . پایان . . .