بیداری او`

تورا میدانم کنجی در بال خود خفته ای در تامل و انتظار بسر میبری بگذار زمان ظهور ، هوشیارت میکنم حال بخسب من هم پاره ای از این عالم برهوت غرق در دود و خیال چشم به راهت خواهم بود

حقیقی ساز آنچه راجبت خیال بافته اند بال های نجاتت را بر زیر تن مرده من بپیچ ، زنده ساز گیسوانم را به عرض همت بچین تا خاطرم ماند که بوده ام

رده هایی از زخم سودا بر روی تنم حک شده است ولیکن که تو بیایی لمس روح کنی مرا دیگر نماند چیزی جز رد لمس تو در گرگ و میش مهتاب آشکار میشوی زمان ظهور توست

اندرون من فام و رشته های امید را متصل گردان که محتاجم میدانم که از سخنان من تنها دلتنگی یافتی گویی که خواهی اختیار مرا که فریاد زنی با نگاهت ..