انسان ها کد نویسی هستند!؟

کدهای ژنتیکی مجموعه قوانینی است که سلولهای زنده برای ترجمه اطلاعات رمزگذاری شده در مواد ژنتیکی (توالی DNA یا mRNA از سه نوکلئوتید یا کدون) به پروتئین‌ها استفاده می‌کنند. ترجمه توسط ریبوزوم انجام می‌شود، که اسیدهای آمینه را به ترتیب مشخص شده توسط پیام دهنده RNA (mRNA) پیوند می‌دهد، با استفاده از مولکول‌های RNA انتقال (tRNA) برای حمل اسیدهای آمینه و خواندن mRNA سه نوکلئوتید به‌طور همزمان. کد ژنتیکی در بین همه ارگانیسم‌ها بسیار مشابه است و می‌تواند در یک جدول ساده با ۶۴ مدخل بیان شود.

این کد نحوه تعیین کدون‌ها را نشان می‌دهد که در مرحله بعدی پروتئین، کدام اسید آمینه اضافه می‌شود. با استثنائات، یک کدون سه نوکلئوتیدی در یک دنباله اسید نوکلئیک یک اسید آمینه واحد را مشخص می‌کند. اکثریت قریب به اتفاق ژنها با یک طرح واحد رمزگذاری می‌شوند (به جدول کدون RNA مراجعه کنید). این طرح اغلب به عنوان کد ژنتیکی متعارف یا استاندارد یا به سادگی کد ژنتیکی شناخته می‌شود، اگرچه کدهای مختلف (مانند در میتوکندری‌های انسانی) وجود دارند.

رمزهای شناخته‌شده‌ایی وجود دارد که در فرایند رمزخوانی در ریبوزوم و تولید اسیدهای آمینه تشکیل‌دهنده پروتئین‌ها کارایی دارند. در مجموع بیش از ۲۲ اسید آمینه «طبیعی» شناخته شده‌است. هر رمز از ۳ نوکلئوتید ساخته می‌شود، پس با در نظر گرفتن احتمالات آرایش و چیدمان این چهار نوکلئوتید، ۶۴ حالت (۴ × ۴ × ۴) می‌توانند داشته باشد. پس به رمزی که این دو را به هم تبدیل می‌کند افزونگی دارد. در بیشتر موارد، رمز ژنتیکی که از روی آن اطلاعات ژنوم به پروتئین تبدیل می‌شود، در جاندارهای گوناگون یکسان یا همانند است.

ممنون که پست منو انتخاب کردید