اولین معمار های زن

نکتار پاپازیان (Nectar Papazian) معمار ایرانی است که در سال 1927 میلادی (1306 خورشیدی) در اراک به دنیال آمد. در زندگی حرفه‌ای به نام شوهرش معروف به خانم آندرف می‌باشد. به احتمال زیاد او اولین معمار زن در ایران و نخستین نسل از دانش‌آموختگان معماری دانشگاه تهران می‌باشد.

ماتیلده اوسلای مائورتوا (Matilde Ucelay Maórtua) در سال 1912 در مادرید در خانواده‌ای بورژوا، ثروتمند و روشنفکر به دنیا آمد. در سال 1931، ماتیلده پس از گذراندن دو سال لازم قبل از ورود به دانشگاه سالامانکا، با مدارک قابل توجه، وارد دانشکده معماری مادرید – تنها مدرسه در آن زمان در کشور شد.

گوادالوپ ایبارا (Guadalupe Ibarra) که در سال 1947 در شهر کیتو به دنیا آمد، در دوران نوجوانی به دلیل کار پدرش در ارتش، در کوئنکا ساکن شد. در آنجا تصمیم گرفت در رشته معماری تحصیل کند و در سال 1963 در دانشگاه کوئنکا ثبت نام کرد. ایبارا که دانشجوی موفقی بود در سال 1970 مدرک معماری خود را دریافت کرد و اولین زن اکوادوری بود که در این حرفه در این کشور فارغ التحصیل شد.

دوریس مری کلارک نونیز (Doris Clark Núñez) را اولین معمار زن در کشور پرو می‌دانند. او در 20 اکتبر 1901 در آرکیپا به دنیا آمد. کلارک نونیز در جامعه‌ای مردسالار زندگی می‌کرد که مشکلات و محدودیت‌های زیادی برای زنان وجود داشت. او برای از بین رفتن محدودیت‌ها و تغییر الگوها تلاش‌های بسیاری کرد.

اولین معمار زنی که در آرژانتین مدرک دریافت کرد، فیلاندیا پیزول (Filandia Pizzul) در سال 1928 از دانشگاه بوئنوس آیرس بود، زمانی که این مدرک حدود 50 سال قبل ایجاد شده بود.