عاقل‌ترین‌دیوانه

سبد‌ حصیری‌ای که سالها پیش مادربزرگش آن‌را درست کرده بود از انباری بیرون آورد ، خاک رویش را با دست تکاند . آهی کشید : خیلی وقته پیک نیک نرفتم . بعد سبد را روی میز گذاشت ؛ شروع کرد : اول دستمالی با چهارخانه های سفید و قرمز ، بعد بطری های شیر ، کوکی هایی که دیروز الکسا برایش پخته بود ، کیک هویج ، توت فرنگی ها و یک عالمه شکلات . حالا نوبت خودش بود . جلوی آینه رفت و سعی کرد موهای قهوه‌ایش را با دست مرتب کند ، دیروز گارا گربه شیطونش شانه‌اش را شکانده بود . پیراهن قرمز و سفید اش را پوشید و کفش های مشکی نویش را به پا کرد . خندید: روز خوبیه ، خانم کاراگاه پس از سالها به پیک نیک میرود! روبه مبل برگشت و دختری با موهای سفید و آبی را نظاره کرد ، اخم کرد و گفت: آه.. مری کی میخوای دست از خوندن کتابت برداری ؟؟ مری: صور اسرافیل! صدایی از سمت چارچوب درآمد: اون رو ولش کن جینای عزیزم. خانم کاراگاه ، جینا پاولوف به سمت چارچوب برگشت در حینی که موهایش را میبست ، میرقصید ، میخندید و میگفت: مارسل ، مارسل! پس.. پس توهم میای؟؟! امروز شادترین روز زندگیمه! دست برد و موهای مشکی‌ش رو نوازش کرد . مارسل غرید: من بچه نیستم که! جینا گفت: وای ببخشید عزیزم! نظرت چیه به الکسا بگیم ؟ اونم خوشحال میشه بیاد.. مری کتابش را بست: نه ! به اون نگو . روی پارکت چوبی شروع به قدم زدن کرد: اون همیشه میگه من و مارسل نباید باتو حرف بزنیم ، انگار دشمنات هستیم ما.! مارسل سرش را کج میکرد ، گویی چیزی را پنهان میکرد . اما چیزی هم نگفت . جینا دهانش را باز کرد تا از الکسا دفاع کند ؛ صدای زنگ درخانه کوچک و نقلی جینا پیچید.

جینا: اومدم ! دری که برخلاف قد جینا بلند بود را باز کرد : جینا پاولوف ؟؟ نگاهی به افراد ناآشنا انداخت: بله خودم هستم ، چیزی شده ؟؟ یک کاراگاه هرگز منتظر جواب نمی‌ماند . شش مرد با دو ماشین مشکی رنگ روبروی جینا ایستاده بودند و در دست یکی از آنها کت سفید رنگی دیده می‌شد . جینا دیگر نمیتوانست یکجا بماند ، از خوشحالی بغل یکی از آنها پرید ، فریاد میزد: وای کت عروسیم، کت عروسیم! به سمت خانه‌اش برگشت : تو اینو سفارش دادی مارسل ، خیلی خیلی قشنگه! اما نه مارسل بود ، نه مری . شش مرد ، دو ماشین ، یک کت سفید و الکسا ؛ دوست عزیزش . شنید یکی از مرد ها در بیسیم خود میگوید : حق با شماست سرگرد . بیماریش جدیه . مرد دیگری گفت : خانم ، اجازه بدید لباستون رو تنتون کنم . اول دستهای جینا را از حلقه های کت رد کرد . بعد چهار یا پنج سگک مشکی روی کت را قفل کرد: کاملا برازنده‌تونه خانم . اما جینا توجهی به مرد ها نداشت ، یکراست زل زده بود به الکسا: تو فکر میکنی من روانی‌م؟ پس.. پس تو بهشون گفتی بیان؟ غرورش اجازه نمیداد گریه کند اما درعوضش در چشم های الکسا اشک جمع شده بود: جینا ، جینا باور کن من نبودم ؛کار سرگرد بود. جینا نمی‌شنید ، آخر آن مرد ها اورا سوار ماشین کردند و به سمت بیمارستان روانی بردند.

تلق ، تولوق ! صدای گاری های بچگی .. نه! صدای باز کردن قفل‌درسلول بود . در آن سلول فقط زنی با کت سفید ، یک تخت و الکسا با موهای پریشان بنفشش دیده میشد: جینا ، جینااا! بیا .. بیا ؛ من اومدم سراغت . سمت تخت رفت و جینا را تکان داد . اول صدایی نشنید و وحشت کرد شاید جینا مرده باشد! اما بعد صدایی ظریف و خش دار گفت: عاقل ترین دیوانه؛ بعد هم صورتش را چرخاند . شباهتی به آن جینای سابق نداشت . این جینا صورتش پر زخم بود . رنگش بین سفید رنگ پریده و طوسی متمایل بود . لاغر شده بود و استخوان های گونه اش بیرون زده بود . چشمانش از سیاهچاله ها هم سیاه تر بودند . شباهتی به آن جینا که هنگام حل معما کهکشان در چشمانش میدرخشید نداشت . فقط توانست بگوید: وای ، مثل مرده ها شدی.. جینا با لبهای ترک برداشته‌اش گفت : من.. همه میگفتن خیلی انرژی دارم . من همه چیزام رو از دست داده بودم ؛ بهترین دوستام ، پدرم و مادرم ، نامزدم . موقع گفتن این حرف ها دیگر صدایش نمیلرزید ، بغض نکرد ، ناراجت نشد: پس فکر کردم هنوز دارمشون . تو رویاهام ، هنوز زنده‌ن . اینکه مثل یک زباله باهاشون رفتار نکردم باعث شد همه بگن روانی‌شدم . آخه هیچکس تاحالا همه پرونده های مرگ عزیزانش رو حل نکرده ؛ مردم هرروز میگفتن : اله و بله ، نتونسته پرونده قتل کسایی که بهش نزدیک بودن رو حل کنه! و بعد ، همتون بهم خیانت کردین . آوردینم اینجا ، بلایی بدتر از مرگ به سرم آوردین حالا . فقط ، فقط خوشحال رفتار میکردم ، از درون شکسته بودم . سعی کرد به چهره اش اشاره کند که یادش افتاد دستهایش بسته است پس فقط گفت: حالا چهره ام هم شبیه پیرزن ها شده . الکسا گفت :جینا من... جینا: حرف نزن! اگه .. اگه دوستم بودی چرا به ملاقاتم نیومدی؟؟ سه ماهه دارم میپوسم. الکسا دست برد سگک های کت جینا را باز کند که جینا سرش را جلو برد: نه ، نکن .. میشه من رو بکشی؟؟ الکسا امتناع کرد: چرت و پرت نگو. تورو بکشم؟؟ آخرین سگک کت را باز کرد: حالا آزادی! جینا حرکتی نکرد: تاحالا آدمی دیدی ، عاقل تر از من؟؟ یه عاقل دیوونه . توی جیب شلوارت یه کلت داری . دست هایش را جلو برد ، جیغ کشید: سه ماهه دستامو حرکت ندادم ، خشک شدنااا. دست برد و کلت الکسا را برداشت: ولی دیگه دست نرم و لطیفم به دردم نمیخوره . کلت را روی سرش گذاشت، به الکسا و خودش اشاره کرد: بچه جون ، باهم لحظه های خوبی رو داشتیم مگه نه؟؟ توکه راضی نشدی ، خودم چرا اینکارو نکنم ؟؟ لطف به تمام معنا .. بالاخره ، بالاخره لبخند زد: عزیزم بدون تو به کجا میرسیدم؟ ممنونم.. الکسا بی توجه به اشک هایش گفت :نکن دیوونه . نکن من بدون تو- دیر شده بود . صدای انفجار گلوله توی هوا پیچید . الکسا پژمرده شد ، تلاشی برای بند آوردن اشکهایش نکرد . رویش را سمت دیوار کرد و گفت : بدون تو چیکار کنم ، دیوونه.. جینا. جینا با حالتی رویایی گفت: ستاره ها.. ستاره. دوست داری باهم بریم آسمون...؟؟ دیگر نفس نمیکشید.

سرگرد دندان قروچه‌ای کرد: خانم مارتینز ، دقیقا با اسلحه اینجا چیکار میکنید ؟؟ فکر میکردم الان باید برای مرگ دوستت جینا عزاداری کنی . میدونی که به قتل رسوندنش . پوزخندی زد و ادامه داد: خانم کاراگاه حرفه ای خودش پوکیده شد! خیلی از این بابت خوشحالم حالا... از الکسای غمگین نیم ساعت پیش خبری نبود ‌. اینبار با قیافه‌ای جدی اسلحه اش را روبه سرگرد نشانه رفته بود: کار من بود . سرگرد قهقهه زد و سرمست گفت: جوک نگو . الکسا ضامن اسلحه را آزاد کرد: از آدم هایی که خودشون دست بالا میگیرن بدم میاد ، مثل تو . از آدم هایی که ضعیفن و دوستی های ناپایداری دارن بدم میاد ، مثل من . دلم برای جینا میسوزه .مثل یه ظرف چینی شکسته بود ، هرچقدر چسبش کنی هرگز درست نمیشه . به نقطه ای نامعلوم خیره شد: حالا روحش آزاده . میبینی سرگرد؟ هرسه نفر ما لایق مرگ بودیم . سرگرد لبش را گزید: مگه همه چیز به خواسته های تو__! حرفش هرگز تمام نمیشد . بوم ، بوم ، بوم ! صدای پایکوبی بچه در کوچه.. نه . صدای شلیک گلوله بود .

سه سرباز ایستاده بودند ، کسی جرئت جلو رفتن نداشت . دفتر طوسی رنگ سرگرد با رنگ قرمز آراسته شده بود . یک مرد قد بلند با مو و چشم های سرمه ای روی زمین افتاده بود . دختری با موهای بنفش هم با یک لبخند ملیح روی زمین افتاده بود و رد اشک روی صورتش خشک شده بود . دختری با موهای فرفری قهوه ای بالای سر آن دو ایستاده بود و گریه میکرد ؛ یک حرف نه ، سه حرف زمزمه میکرد: جینا ، جینا حواسش به شما نبود . ما آرزو های زیادی داشتیم ، الکسا.