به یاد داشت و افسوس میخورد .

باری دیگر روی پل بود همان‌طور که سالیان پیش روی پل قدم میزد، برای او ، برای ماهی سرخی که سال ها پیش در رود زیر پایش پیدا شد . به یاد داشت بارهایی که به پل آمده بود را ،یک بار در هوای گرم تابستان بود ، آن زمان تنها نبود و قلبش برای دیگری میتپید . بار دوم برای ماهی سرخ اشک می‌ریخت و می دوید و‌ نمی‌خواست تنهایی اش را قبول کند و حالا تنها بود با قلبی خسته که حقیقت نابودش کرده بود و چشم هایی که از گریه دیگر خسته بودند

و به یاد داشت ، اولین بار که روی آن پل قدم زد .‌ نگاهش به رود زلال نبود ،به صورتی بود که حواسش سمت دیگری بود . خوشگل بود ، زمانی که نور خورشید به صورتش میخورد و باعث میشد چشمان کهکشانی اش را ببند و آن لحظه بود که از خورشید متنفر شد .قلبش تحمل ندیدن آن چشم ها را نداشت حتی اگر به او خیره نمی‌شدند ، نیم نگاه برایش کافی بود‌. امروز هم مانند همان روز بود ، خورشید تابان بود و او روی پل قدم میزد ،‌ اما تنها . کسی نبود که توجه اش را جلب کند و قلبش را از خود بی خود کند یا به خاطر او خورشید را لعنت کند . تنهای تنها با غمی که قلبش را سنگین کرده بود

بار دوم که در این پل بود با چشمانی که تاریکی غم جلوی دیدشان را گرفته بود ،از ناباوری اشک می‌ریخت ، آن روز بود که امید در چشمانش ، نیروی حرکتش و قلبش را از دست داده بود ، چشمانی که او را افسون کرده بود برای همیشه بسته شده بودند ، واقعیت این بود. او جیغ میکشید اما قرار نبود کسی به سمتش بیاید و او را در آغوش بگیرد، آن روز قرار بود عادی باشد ، عادی شروع شد اما میدانید همیشه مهم ترین اتفاقات زندگی با شروعی عادی آغاز می‌شوند .باورش نمیشد متوجه چاقوی در دست و چشمان ترسیده اش نشده باشد و حالا او پریده بود ، با قلبی که دیگر وظیفه اش را انجام نمیداد و رگی که دیگر جریان نداشت و مانند ماهی سرخی بود که مردم با چشمانی گشاد او را بهم نشان میدادند ،او‌ ماهی سرخ کمیابی بود آن هم درمیان آب زلال رود .

با به یاد آوردن آن روز میخواست اشک بریزد و جیغ بزند اما حالا پس از این همه سال می‌دانست فریاد های تا امید او واقعیت را تغییر نمی‌دهد ، او هنوز تنها بود ، تنها تر از قلبش. خورشید به چشمانش برخورد میکرد اما حتی پلک هایش خسته تر از آن بودند که بسته شوند ، ترجیح می‌دادند بسوزند تا نبود او را ببیند . وای بر واقعیت غیر قابل انکار که تو را از درون میخورد و سال ها بود که داشت از درون نابود میشد .