قاصدک 1

 مثل همیشه داشتم اهنگ گوش میدادم ... نمیدونم شایدم نه ، چن وقتیه از هیچی مطمعن نیستم . اون لامصبو که میزنم انگار رو هوام...ولی بد جور حال میدههه ، کثافت حس میکنم روحم ا بدنم جدا شده رو ابراممم . داد زدم : ارههههه همینههه یونااا دارم میام پیشتتتتت مامان دارم میامممم نمیدونم شایدم زیر لبی گفتم..شاید اصلا حرف نزدم . جون نداشتم پاشم و رو زمین دراز کشیده بودم ... چش...عوضی جنست خیلی خوبههههه ، سرمو کوبیدم به زمین . دوباره و دوباره و دوباره . قیافه یونا از ذهن لامصبم پاک نمیشد . مامانمم همین طور ، اون دوتا عوضیو نمیبخشم که تنهام گذاشتن . دوباره سرمو بلند کردم و شروع کردم با صدای بلند ناسزا گفتن... + ازتون متنفرممممممممممم . از همتون بدم میادددددد . از این روستای کوفتی بدم میاددددددد . یونااااااا بیا منو ببر ، مامانننننن منو ببر پیش خودت...هق..منم میخام بمیرم..میشه لطفا ؟...ولی نه...باید وودو بکشم . ووددددد وود وود وود وود وود وود...چشام داره بسته میش . نمیخام ، ولم کنین من نمیخام بخوابم...                                                          *    *    *   داشتم وسایلمو جمع میکردم . ساکو گفته بود میخاد بفرستتم ی جایی ... حتی نمیدونستم اون خرابه کجاس ، واقعا دوس نداشتم برم . ولی ساکو گفته بود اگه نرم باس تو انباری بخوابم ، بعد دعوا کردن باهاش و اینا تصمیم گرفتم گمشم فق قیافه نحسشو نبینم :/ از جاهای جدید متنفر بودم :/ باید به همه درباره چشمم بگم و مسخره کردناشونو تحمل کنم...یکی نیس بگه ب شما چه اصن :/

هی...جنی اینجا چیکار میکرد ؟! رفتم عقب . ی حسی بم میگفت باید ازش دور باشم...از همه بچه ها ، حداقل فعلا نمیخاستم ببینمشون . ولی ظاهرا زیادم خوش شانس نبودم ، کیت منو دید و از روی شونه جنی پرید پایین و با جیغ و میو میو کردنای رو مخش بم نزدیک شد . حس میکردم باهام دعوا داره...حتی رفتار کیتم عوض  شده بود... _ هی...کیتا..رو ؟ + جنی...اینجا چیکار میک.. ولی نتونستم حرفمو کامل کنم چون اونده بود جلوم و یقمو گرفته بود ، همیشه از جنی میترسیدم ... وقتایی که عصبی میشد هر کاری ازش ساخته بود...                                                       *       *       * روستا خیلی ساده بود...و خلوت و اروم . هیچکش حتی زحمت نگا کردن ب چشمم به خودش نمیداد پس خیالم راحت بود . اون یارویی که اومده بود دنبالم و از اشنا های اون عوضی بود رسوندم دم ی خونه نسبتا کوچیک و بعدم غیبش زد . ظاهرا باس با ی مرد حدود 25/30 و ی پیرزن 70 ساله زندگی میکردم...چقد مسخره ! وسایلمو انداختم تو اتاقی که بم داده بودن و رفتم بیرون . اون طرفا ی جای سر سبز بود ک دوس داشتم بش سر بزنم . خوشبختانه کسیم اونجا نبود پس با خیال راحت نشستم رو زمین و به اسمون نگاه کردم . یکم بعد حس کردم از پشت سرم صدا میاد .سرمو برگردوندم و ی دختر بچه حدودا 5 ساله رو دیدم ک بین چمن ها غلت میزد و بازی میکرد . تو ی نگاهم میشد به خاطر لباسای کهنه ای که تنش بود متوجه بشی عجیب غریبه ولی ی چیزی دربارش فرق داشت...چهرش ، خندیدنش ، حرکاتش و همه اینا منو یاد ی نفر مینداخت...

با چشم کبود و گربه رو سرم رفتم طرف اون ادرسی که خواهرم بهم داده بود . ظاهرا به طور کاملا *اتفاقی* خونواده هامون تصمیم گرفته بودن بفرستنمون توی این روستا که یکم هوا بخوریم و دلمون باز بشه . ولی الان میدونم این سفر هیچی جز اعصاب خوردی و بدبختی واسم نداره . جنی از من متنفر بود ، از هممون متنفر بود . شاید از سایکا کمتر ولی تا من و لایلا رو میدید نمیتونست جلوی خودشو بگیره...حقم داشت ، ی جورایی مرگ یونا تقصیر ما دوتا بود... انقد داشتم فکر میکردم که متوجه اطرافم نشدم..محکم خوردم به ی در و فک کنم بعد از اون ضربه پیشونیمم ب اضافه چشمم کبود شد ! معلوم بود جنی جلو خودشو میگیره بم نخنده ولی بعد چند لحظه دوباره به همون حالت سرد و عصبانیش برگشت . واسه چند لحظه حس کردم همچی مثل قبله و دوباره میتونیم با هم دیگه بخندیم ولی ، حالا که بهش فکر میکنم میفهمم ... دلم بدجور واسه اون روزا تنگ شده...                                                      *        *        * یونا ! این اولین کلمه ای بود که بعد دیدنش توی ذهنم اومد...به طرز عجیب غریبی این بچه شبیه ی دختر مرده بود و منم هیچ کاری جز شوکه شدن و خیره شدن بهش از دستم برنمیومد فکر کنم بلاخره نگاه منو روی خودش حس کرد و نشست رو زمین رو به روم و سرشو کج کرد . فقط میتونستم پلک بزنم و نمیتونستم هیچ حرفی بزنم ... دختر بچه بعد از دیدن من ی خنده دندونی بامزه کرد و بعد هم دوباره به بازی مشغول شد/یا حداقل من اینجوری فکر کردم . بعد از چند دقیقه با ی گل قاصدک برگشت طرفم و دستشو دراز کرد تا من قاصدکو ازش بگیرم...نمیدونم چرا ولی بنا به دلایلی که مشخص نیستن لبخند زدم و اونو ازش گرفتم و توی دستم تاب دادم ، مراقب بودم ذره هاش پخش نشه ... اون بچه هم لبخند زد و قاصدکو توی دستم فوت کرد . تیکه هاش توی دور و اطرافش پخش شد و برای چند ثانیه حس کردم شبیه یه فرشته توی بهشت شده که ابرا دور و ورش میگردن...

الان تقریبا دو روز بود که به اینجا اومده بودم و سعی میکردم خودمو توی اتاق حبس کنم و فقط کتاب بخونم ! اگه بیرون میرفتم جنیو میدیدم و خب...دلم نمیخاست دیگه ببینمش . قطعا اونم نمیخاست ! کبودیام کم کم داشتن کم رنگ میشدن و این خبر خوبی بود ، ولی وقتی دوباره جنیو سر راهم توی خونه دیدم به خاطر پنجه های کیت ی خراش خوشگل جدید روی گردنم ظاهر شد...خب ، کاش میتونستم از روی زمین محو بشم تا نه خودم انقد عذاب بکشم و این دختر و گربش . درسته که قبلا صمیمی بودیم ولی الان همچی فرق کرده بود...انگار فقط یونا بود که ما رو کنار هم نگه میداشت . بعد از اون چهار تامون از همدیگه متنفر شدیم و سعی کردیم دیگه حتی اسم هم دیگه رو هم به زبون نیاریم ...هیچ وقت یادم نمیره اون روز چقدر وحشتناک بود...من فقط یونا رو از دست ندادم ، من مجبور شدم جنی و لایلا و سایکا و حتی کیت هم ترک کنم ! همین جوری که سرم تو کتاب بود یهو ی نفر درو با لگد باز کرد و اومد داخل . جنی بود ! جنی : هی یکم وقت داری ؟ + من... کیت از روی زمین پرید به لباسم و جوری کشیدم انگار قصد داشت منو ببره پیش جنی ، کتاب رو به رومو بستم و اومدم دنبالش . راستش خیلی تعجب کرده بودم..                                                    *        *       * تقریبا ی روز از اومدنم گذشته بود و منم از بیشتر وقتم برای پیش اون بچه بودن استفاده میکردم...چیزی ازش نمیدونستم ولی انگار همیشه پیش فضای سبز خونه ای که توش زندگی میکردم و زیر سایه درختا بود و بازی میکرد . تو این ی روز متوجه شده بودم که نمیتونه حرف بزنه و این به نظرم عذاب اور بود . ولی وقتی میدیدم چطور از ته دل میخنده تقریبا احساس ارامش میکردم و ترجیح میدادم خودمو گول بزنم که اون یوناست . این خنده ، خنده یونا بود و این بچه ( که حتی اسمشم نمیدونستم ) به طرز فوق العاده ای مثل اون میخندید . ولی ارامشم موقعی بهم خورد که فهمیدم توی خونه ای که زندگی میکنم دو نفر مسافر دیگه هم هست :/ ی دختر و ی پسر...سر در نمیوردم چرا من باید جایی باشم که کیتارو و جنی اونجا بودن ؟! من دلم نمیخاست ببینمشون و قطعا اونام نمیخاستن...لابد نقشه اون ساکو عوضی بوده...پیرمرد احمق ! ولی یهو ی فکری مثل بمب تو ذهنم ترکید...این بچه ، شاید باید به اونام نشونش میدادم . احساس میکردم این کار لازمه پس به جنی گفتم / با اون راحت تر بودم / و قرار شد توی همون جا هم دیگه برو ببینیم !

و من بازم چرت و پرت نوشتنامو شرو کردم 😐💔 دیگ ب بزرگی خودتون ببخشین اگ خوشتون نیومد و حتمی مشکلاتمو بهم بگین^^ خودم میدونم خیلی بد بود ولی از اونجایی که داستان هنوز کاملا شروع نشده و این تازه اولاشه یکم زمان میخام ☺

مرسی که این چرت و پرتو خوندی و حتمی واسم بنویس به نظرت قضیه این بچه چیه^^ کامنت ندین حلالتون نمیکنم ^-^