- تایپ ها در جلسه تراپی³-

تراپیست : خب #enfp عزیز شروع کن - شخصیت من همیشه مظلوم ترین بخش من بوده، اون انعطاف پذیر و مهربونه. کنار هر آدمی بهترین‌ وجه خودش رو نشون میده. کنار بعضیا یک شخصیت شنگول و باحال داره، کنار بعضیا یک شخصیت اروم و شنونده داره و کنار بعضیا یک شخصیت سافت و شکننده. شخصیتم همیشه متناسب با ادم‌هایی که میبینم تغییر میکنه و همه تلاشش رو میکنه تا اون ها رو راضی نگه داره. اما بین این همه هیایو انگاری خود واقعیش رو گم کرده، یادش رفته خود واقعی بودن چه شکلیه و باید چجوری رفتار کنه. عادت کرده به منعطف بودن و بقیه رو عادت داده به خوب نشون دادن خودش. اینقدری که وقتی با یک نفر اونجوری که میخواد رفتار نمیکنم، فکر میکنه وظیفم رو به درستی انجام نمیدم. شخصیت من ادمای اطرافم رو پر توقع کرده و همین دلیلی هست که من " ادم بقیه‌ام نه ادم خودم "

تراپیست : خب #infp عزیز شروع کن - همیشه کسایی که دوستشون داشتم مهم تر از خودم بودن. حتی شده به قیمت پایین کشیدن خودم، اون‌ها رو توی جایگاه بهتری میذاشتم. اون ها مهم ترین اولویت زندگیم بودن، بهشون اهمیت میدادم، واسشون وقت میذاشتم، خوشحال بودنشون برام مهم بود و دوستشون داشتم. من ادم بی منطقی نیستم و میدونم نباید انتظار داشته باشم اون‌ها هم درست مثل من، صد درصد خودشون رو برام بذارن اما میدونید، این دردناکه. اهمیت دادن و اهمیت ندیدن دردناکه، ارزش قائل شدن و ارزش ندیدن دردناکه، ایگنور شدن توسط کسایی که ثانیه به ثانیه زندگیت رو خرجشون کردی دردناکه، فراموش شدن از سمت کسایی که هنوز توی ذهنت ایندت رو باهاشون تصور میکنی هم دردناکه. رفتار آدم‌ها قلبم رو به درد میاره و بزرگترین مشکلم اینه که من نمیتونم مثل اونا باشم، من هنوز دوستشون دارم

تراپیست : خب #enfj عزیز شروع کن - هیچوقت کسی منو نفهمید. اینقدر ماسک " بخند و قوی بمون " رو روی صورتم گذاشتم که دیگه هیچکس یادش نمونده که، آره منم انسانم، منم ناراحتم، منم به اون بغل نیاز دارم. من همیشه کنارش بودم، کمکش کردم مشکلشو حل کنه و دوباره روی پاهاش بلند بشه اما چرا همچین آدمی توی زندگی من نیست؟ من باهاش کنار اومدم، جونی ندارم اما بلند شدم و با تمام جونی که دارم جلو میرم. اونا‌ کمکم نمیکنند پس چرا تیغی میشن تا وسط این راه پاهام رو زخم کنند؟ من که خودم دارم جلو میرم پس چرا ولم نمیکنند؟ حرفایی مثل " من کی درکت نکردم؟ " یا " خودت نمیای باهامون حرف بزنی " دردناکه واسم، دردناک تر از هرچیزی

تراپیست : خب #infj عزیز شروع کن - من حتی خودم هم نمیدونم چرا اینقدر ناراحتم، این دست خودم نیست.‌ وقتی به علتش فکر میکنم چیزی جز سیاهی نمیبینم، یک چیزی روی دلم سنگینی میکنه ها. اما حتی خودمم نمیتونم علتش رو پیدا کنم. چیزای کوچیک و بزرگ زیادی توی مغزم چرخ میزنه ولی دلیل اصلی کدومه؟ همشون؟ یکیشون؟ زخم های قدیمیم سر باز کردن یا یک خراش جدیده که بازم متوجهش نشدم؟ اورثینک میکنم، گریه میکنم، خودم رو زجر میدم و بازم این منم که مثل همیشه میخندم و به هیچکس چیزی نمیگم ولی خب دست خودمم نیست. بعضی وقتا به خودم میام و میبینم دوباره صورتم خیس شده ولی متوجه نشدم و اینا بخاطر افکارمن..انگار داخل افکارم گم شدم..