شاهزاده فراری ۱۷

گفتم : قانع که نه ، اما همه ی تلاشم رو میکنم که قانع بشم . بعدش به طرف در رفتم و گفتم : من دیگه باید برم . که یه دفعه ایزابل دستم رو گرفت و متوقفم کرد و گفت : کی گفته میتونی از در بری بیرون ؟ با یه صورت بی حس نگاهش کردم و گفتم : پس از کجا باید برم بیرون سیب کوچولو ؟ بازوم رو بشگون گرفت و گفت : اولا دیگه بهم نمیگی سیب کوچولو دوما اگه یه نفر ببینتت چی ، همین جوری همه فکر میکنن همدیگه رو دوست داریم دیگه از اتاق شخصی منم خارج بشی که نور علا نور میشه . گفتم : نه انگار راست میگی پس از بالکن اتاقت میرم بیرون . بعد هم رفتم به طرف بالکن و پایین رو نگاه کردم و گفتم : میگم ایزابل ارتفاعش زیاد نیست ؟ ایزابل که داشت از پشت هلم میداد گفت : نه خیر هم حالا برو دیگه . با کمک درخت ها رفتم پایین و بعد از پایین به ایزابل که توی بالکن ایستاده بود نگاه کردم ، برام دست تکون داد و بعد هم رفت داخل اتاقش ، من هم لبخند زدم و راهی اتاقم شدم اما قبلش به یه جایی سر زدم ............

رفتم سمت دفتر اولیور و در زدم بعد از چند ثانیه اولیور از پشت در گفت : بفرمایید داخل . دستگیره رو چرخوندم و وارد اتاق شدم اولیور پشت یه میز بزرگ قهوه ای نشسته بود ، وقتی که منو دید صورتش رو درهم کشید اما از روی احترام بلند شد و تعظیم کرد . از صندلی فاصله گرفت که من سر جاش بشینم که گفتم : نه لطفا سر جات بشین فقط اومدم که حرف بزنیم ، همین . اولیور گفت : اما من حرفی ندارم . یکم از رفتارش ناراحت شدم ، گفتم : اولیور الان که من اینجام فکر کن همه ی بخش شاهزاده بودنم رو گذاشتم پشت در و به عنوان کسی که یه زمانی باهات دوست بوده اومدم داخل . سرم رو انداختم پایین و ادامه دادم : بعد از مرگ النا من تو رو هم از دست دادم ، فقط اومدم که بدونم چرا تنهام گذاشتی ؟ اولیور بعد از چند ثانیه گفت : چون نمیتونستم خورد شدنت رو ببینم ، به عنوان دوستم ، به عنوان شاهزاده ام و به عنوان کسی که باید ازش محافظت میکردم ، نتونستم از قلبت محافظت کنم و درباره ی النا هم احساس گناه میکنم چون شاید اگه اون روز باهات میومدم اون الان زنده بود شاید اگه از اول جلوت رو میگرفتم و نمیزاشتم که از قصر خارج بشی ، شاید الان زنده بود . بعد سکوت کرد اما بعد از چند دقیقه گفت : از دستت ناراحتم چون همیشه اول به فکر بقیه ای بعد به فکر خودت . یه مشت زدم تو طرف چپ صورتش و گفتم : دیگه هیچوقت نگو که نتونستی ازم محافظت کنی .

مشتم رو آوردم بالا که این دفعه بزنم تو طرف راست صورتش که دستم و گرفت و گفت : وقتی مسبب اون همه غم و افسردگی ات من بودم ، نگو که حق ندارم همچین حرفی بزنم الک . بعد هم با پاش محکم لگد زد به پام . من هم عصبانی شدم و یه دعوای حسابی به راه افتاد ، بعد از چند دقیقه که هر دوتامون نفس نفس میزدیم . اولیور با سر و صورت کبود و خونی روی زمین نشست و به دیوار تکیه داد ، من هم رو زمین نشستم و با دستم داشتم جلوی خونریزی بینیم رو میگرفتم که اولیور نفس نفس زنان گفت : میگم این دعوا واسمون لازم بودا . خندیدم و گفتم 😂 : بعضی وقت ها بعضی چیزا فقط با مشت و دعوا حل میشن . اولیور لبخند زد و گفت : خوشحالم که به حالت نرمالمون برگشتیم . با سر تایید کردم و گفتم : من هم خوشحالم ، حالا دوباره قراره محافظم بشی ؟ با پاش زد به پام و گفت : خجالت بکش ، خیر سرت اونقدری بزرگ شدی که دیگه نیازی به محافظ شخصی نداشته باشی اما همچنان دوستیم . خندیدم که خونریزی بینیم بیشتر شد سریع از جام پاشدم و گفتم : من میرم آکادمی پزشکی ، تو هم یه سر برو ، فعلا . بعد سریع داشتم میرفتم به سمت آکادمی پزشکی که یه دفعه ...........

وسط راه اما رو دیدم که لباس های رسمی کرم سفید پوشیده بود ، اومد طرفم و با تعجب پرسید : این زخم ها و کبودی ها اون هم با توجه به اینکه فردا مراسم جانشینی برادرمونه روی صورتت چی میگن الک ؟؟ . خندیدم و گفتم 😂 : نمیدونم واقعا چی میگن ، شما ترجمه کن من هم بفهمم . بعد یه دستمال از جیب لباسش در آورد و داد بهم و گفت : با این جلوی خونریزی بینیت رو بگیر ، بعدش هم مزه نریز بانمک . دستمال رو از دستش گرفتم و گفتم : حالا اگه اجازه بدید میخوام برم آکادمی پزشکی . گفتش : برو سریع . بعدش هم راه افتادم و توی آکادمی پشت یه ستون منتظر ویلیام شدم ، بعد از چند دقیقه در حالی که سرش توی یه کتاب بود و یه روپوش سفید بلند تنش بود اومد من هم از پشت گرفتمش و گفتم : چند تا مسکن و یسری وسایل پانسمان بیار توی آزمایشگاه اصلی . بعد هم ولش کردم همون موقع به طرفم برگشت که انگشت اشاره ام رو گذاشتم روی لبم به علامت اینکه ساکت باشه بعد هم بدون صدا لب زدم : لطفا کاری که گفتمو بکن .

بعد هم رفتم توی آزمایشگاه اصلی آکادمی و منتظرش شدم ، بعد از چند دقیقه ، با وسایل مخصوص پانسمان و الکل و چند تا چیز دیگه اومد داخل و یه قیافه ی طلبکارانه به خودش گرفت و گفت : این چه سر و وضعیه برای خودت درست کردی ؟ رفتم روی یکی از صندلی ها نشستم و گفتم : بعدا توضیح میدم حالا یه فکری به حال اینا کن که اگه جاشون بمونه فردا اما منو دار میزنه . اومد جلو دستش رو روی چونه ام گذاشتم و سرم رو اینور ، اونور کرد و بعد گفت : صورتت که چیزیش نشده فقط خونریزی بینیت هست که . رفت سمت یه دستمال و یکم آب ریخت روش و اومد طرفم و باهاش خون بالای لبم رو پاک کرد بعد هم یه دستمال دیگه برداشت و داد بهم و گفت : اگه دوباره خون اومد با این دستماله حداقل جلو خونریزی رو بگیر . بعد هم دستم رو آورد بالا و گفت : با دستت به دیوار مشت زدی ؟ خندیدم و گفتم : دست کمی از دیوار نداشت . بعد هم یکم الکل روی زخم های دستم زد و بعد پانسمانش کرد و گفت : کار من تموم شد . گفتم : مرسی ، راستی ربکا بهت سلام رسوند . ویلیام تعجب کرد و گفت : مگه الان تو قصره ؟ گفتم : نه من رفته بودم یتیم خونه اونجا بهم گفت که سلامش رو بهت برسونم . بعد هم از جام پاشدم و گفتم : این پانسمانه رو چند ساعت دیگه میتونم در بیارم ؟ ویلیام که داشت وسایلش رو جمع میکرد گفت : یه یکی دوساعت دیگه اما بعدش دوباره بیا که برات پانسمانش کنم . لبخند زدم و گفتم : مرسی از کمکی که کردی . بعد هم رفتم تو اتاقم . لباسام رو عوض کردم و یه لباس یقی اسکی مشکی آستین بلند با شلوار سیاه و چکمه های تا مچ پای سیاه پوشیدم و راهی سالن تمرین شدم ، هنوز چند ساعتی تا اومدن نماینده ها وقت داشتم وقتی که وارد سالن تمرین شدم دیدم ، ایزابل داره تنهایی با شمشیرش ضربه میزنه .

رفتم جلو و گفتم : ایزابل چرا انقدر بی احتیاطی ؟ برگشت به طرفم و یه نگاه به دست پانسمان شدم انداخت و گفت : مارگارت رو بیرون گذاشتم نگهبانی بده . گفتم : چه جالب پس چرا گذاشت من بیام داخل ؟ ایزابل دوباره شروع به ضربه زدن کرد و گفت : چون خودم گفتم اگه تو اومدی بزاره بیای داخل . گفتم : خب چرا اونوقت ؟ یه نگاه بهم کرد و گفت : چون میخوام باهات مبارزه کنم . لبخند زدم و گفتم : با کمال میل ، فقط اگه باختی ، ناراحت نشی سیب کوچولو . همون موقع اومد طرفم و با شمشیرش بهم حمله کرد ، من هم جاخالی دادم و گفتم : ضربه ی بدی نبود اما ...... خواستم جمله ام رو ادامه بدم که گفت : حداقل از ضربه های تو که بهتر بود . من هم شمشیرم رو کشیدم بیرون و شروع به مبارزه کردیم ، وسط های مبارزه بود و تقریبا همه چی مساوی داشت پیش میرفت که یه دفعه مارگارت در رو باز کرد و احترام گذاشت ، من و ایزابل هم شمشیر هامون رو آوردیم پایین بعد هم مارگارت به طرف من چرخید و گفت : شاهزاده ، مهموناتون دارن میرسن بهتره برید به استقبالشون . شوکه شدم و گفتم : مگه ساعت چنده ؟ مارگارت در حالی که سرش پایین بود گفت : ساعت شیش و سی دقیقه است . من و ایزابل همزمان گفتیم : یعنی سه ساعت گذشته ؟ مارگارت با سر تایید کرد ، بعدش هم من به طرف ایزابل برگشتم و گفتم : این مبارزه رو بعدا ادامه میدیم اما فعلا من باید برم . گفت : باشه پس فعلا . بعد هم به طرف در رفتم و از سالن تمرین خارج شدم و به سمت اتاقم رفتم .

سریع یه لباس رسمی آبی ، سفید پوشیدم و راهی دروازه ی اصلی شدم ، اونجا با اما و جاناتان منتظر بقیه ی نماینده ها شدیم ، اما موهاش باز بود و لباس های رسمی سرمه ای و جاناتان هم لباس های رسمی سفید ، مشکی پوشیده بود . نماینده ها که میشدن : نماینده ی کشور آندرومرا که میشد شاهدخت آلیس ، نماینده ی کشور های غربی که میشدن وزرا و چندتا شاهزاده ی کشور های غربی و نماینده ی کشور لنجسر ( Lenjeser ) که میشد شاهزاده جردن با کالسکه هاشون اومدن . بعد از اینکه همه شون رو تا قصر بدرقه کردیم ، جاناتان ترتیب یه مهمونی خوشامد گویی رو داد ، من هم که اصلا حوصله ی مهمونی نداشتم با اما صحبت کردم و بعد از کلی اصرار اما قبول کرد که شرکت نکنم و یه بهانه ای بیاره خودش ولی تهدیدم کرد که اگه مهمونی فردا رو شرکت نکنم قطعا کلم رو میکنه ، با همون لباسام رفتم باغ نیمه شب ، از آدم هایی که نقش بازی میکنن که بهت احترام میزارن و پشت سرت واسه نابودیت نقشه میکشن ، از اینجور افراد که همیشه نقاب هایی به چهرشون زدن که شخصیت واقعیشون معلوم نشه ، حالم بهم میخوره . یه چند متر اونور تر از حوض یه نیمکت بود ، روش نشستم و سرم رو به پشت صندلی تکیه دادم و به آسمون شب خیره شدم بعد از چند ثانیه چشم هام رو بستم و به سکوت شب گوش دادم که یه دفعه صدای یه نفر رو شنیدم که گفت : خوب مهمونی رو پیچوندی ، بهت افتخار میکنم . چشم هام رو باز کردم و به ایزابل که لباس های مشکی رسمی همیشه گیش رو پوشیده بود نگاه کردم و گفتم : اولا من با اما هماهنگ کردم ، دوما انگار خودت هم دست کمی از من نداری . کنارم نشست و به آسمون خیره شد و گفت : حوصله ی آدم های متظاهر رو ندارم ، بعدش هم از همه شون عذر خواهی کردم و گفتم حالم خوب نیست . بهش نگاه کردم و گفتم : آدم های متظاهر ؟ اگه از این دیدگاه بهشون نگاه کنی خودمون هم جزئشونیم . ایزابل تو چشم هام نگاه کرد و با صدایی که توش ناراحتی موج میزد گفت : اگه مجبور نبودم ، این نقابی که رو صورتمه رو همین الان بر میداشتم اما چون توی آماندرییا هیچ قدرتی ندارم ، نمیتونم این کار رو کنم . با ناراحتی نگاهش کردم و گفتم : ای کاش آدما میتونستن خود واقعیشون باشن .

فردا صبح :

در حالی که داشتم برای بیرون رفتن از قصر آماده میشدم ، یه نفر در زد و بعد از چند ثانیه صدای یه ندیمه اومد که گفت : شاهزاده الکساندر ، خیاط سلطنتی لباستون رو آماده کردن . بعد هم من در حالی که سرم توی نوشته هام بود گفتم : میتونید بیایید داخل . همون ندیمه ای که اون روز با اون یکی ندیمه داشتن توسط مارگارت اذیت میشدن اومد داخل ، همونی بود که موهای مشکی و چشم های آبی داشت . حواسم جمع کارم بود که لباس رو گذاشت روی تخت و احترام گذاشت و گفت : با اجازتون من مرخص میشم . داشت از در خارج میشد که یه دفعه ایستاد و گفت : بابت اون روز ممنونم و متاسفم که براتون دردسر درست کردم . بعد هم سرم رو آوردم بالا و خواستم جوابش رو بدم که دیدم نیست ، به طرف لباس رفتم و بالا آوردمش یه لباس خیلی رسمی به رنگ های سفید و کرم و آبی بود با طلاکاری های مخصوص و کنارش هم یه نقاب بود ، که اون هم سفید ، آبی بود با طلاکاری های تزئینی . بعد دوباره لباس رو گذاشتم روی تخت و از در رفتم بیرون در واقع امروز میخوام به کلیسا مرکزی سر بزنم .

وارد کلیسا شدم در واقع خلوت تر از همیشه بود داشتم میرفتم سر جای همیشگیم بشینم که یه دفعه یه دختر با موهای مشکی لخت و چشم های قهوه ای که لباس های رسمی سبز و قرمز کمرنگ پوشیده بود اومد داخل ، دختره منو یاد النا انداخت . روی آخرین سری نیمکت ها نشست ، من هم سر جام نشستم و کل حواسم به دختره بود ، بعد از چند دقیقه دختره از جاش بلند شد و رفت . میتونم بگم بعد از اینکه دختره رفت ، هیچ اتفاق خاص دیگه ای نیفتاد فقط افراد مختلفی وارد و خارج میشدن که به نظر میرسید فقط آدم معمولی هستن ، من هم خواستم برم که یه دفعه یه چیزی توجه ام رو جلب کرد ؛ دقیقا جایی که دختره نشسته بود یه آیینه ی خورد شده به شکل مثلث که سرش به طرف راست بود و جلوی مثلثه انگار خون ریخته بود رو دیدم . رفتم طرفش و برش داشتم که انگشت اشاره ام یکم خراش برداشت و داشت خون ازش میومد زیر لب گفتم : لعنتی . بعد هم در حالی که حواسم بود دوباره زخمی ام نکنه تو دستم گرفتمش و از کلیسا خارج شدم . این داستان ادامه دارد 👈👈👈👈👈👈👈👈👈👈👈👈👈👈